ΡΟΔΙΑΚΑ: Εμείς να τραβήξουμε τις κόκκινες γραμμές

Ο Θεός έβαλε το χέρι του σε αυτή την υπόθεση με το πλοίο που «φράκαρε» στο λιμάνι της Κάσου και δεν είχαμε τίποτε χειρότερες εξελίξεις.
Δυο ολόκληρες μέρες έμειναν "όμηροι" οι επιβάτες. Δύο ολόκληρες μέρες δεν μπόρεσε να προσεγγίσει ένα ρυμουλκό σκάφος.

Τα βλέπουν, τα διαβάζουν, τους τα λένε όλα αυτά οι βουλευτές και οι εκπρόσωποί μας εκεί στην Αθήνα;

Κατανοούν οι Βαλαβανίτσες και οι Χαρδουβέλληδες, τι σημαίνει νησιωτικότητα, νησιώτης, κακοκαιρία, μποφόρ και αγωνία;

Νοιώθουν το καρδιοχτύπι των ψυχών αυτών που είναι γατζωμένες πάνω στα απομακρυσμένα νησιά μας κάθε φορά που χρειάζονται ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη;

Αντιλαμβάνονται ότι ένα απλό ταξίδι (όχι αναψυχής αλλά ανάγκης) από νησί σε νησί, μπορεί να εξελιχθεί σε περιπέτεια;

Ξέρουν ότι για να φθάσει σε ένα νοσοκομείο ή ιατρείο κάποιος ακόμα και για τις πιο απλές εξετάσεις, δεν αρκεί να μπει στο αυτοκίνητό του και να βάλει μπρος;

Κανένας άλλος εκτός των νησιωτικών κοινωνιών που τα βιώνουν αυτά δεν τα ξέρει, δυστυχώς.
Κι αν τις καταστάσεις αυτές, δεν φροντίσουμε εμείς να τους τις μεταφέρουμε με τον τρόπο που καταλαβαίνουν, τότε ας μην περιμένουμε από κανέναν περιφερόμενο με ελικόπτερα ή θαλαμηγούς, να δει τα νησιά μας, όπως πρέπει.

Γι’ αυτό λέμε και ξαναλέμε ότι αν πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε κάτι σε αυτό τον τόπο, οφείλουμε εμείς πρώτα να τραβήξουμε τις… κόκκινες γραμμές μας.

Κλείνοντας απέξω όλους εκείνους που δεν έχουν τα κότσια να συγκρουστούν με κατεστημένα, μηχανισμούς και «καρεκλάτους» οι οποίοι ευθύνονται για αυτή την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα νησιά μας.