Απεβίωσε ο Δωδεκανήσιος που πήρε μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας

Rodiaki NewsRoom

Τι είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στη «Ροδιακή»

Σε ηλικία 93 ετών, απεβίωσε τη Δευτέρα στον Αρχάγγελο της Ρόδου όπου ζούσε με την οικογένειά του, ο Στάθης Παπαστατικός, ο οποίος είχε πάρει μέρος ως πολεμιστής στην απόβαση της Νορμανδίας τον Ιούνιο του 1944.

Παρά το γεγονός ότι ο Στάθης Παπαστατικός είχε τιμηθεί ως ο άνθρωπος που δόξασε την πατρίδα μας, στην κηδεία του δεν παρέστη κανένας εκπρόσωπος, τοπικής αρχής ή κεντρικής εξουσίας, γεγονός που όπως δήλωσαν μιλώντας στη «Ροδιακή» οι συγγενείς του, προκάλεσε εύλογη πικρία.

Ο Στάθης Παπαστατικός, κατάγονταν από το Καστελλόριζο, αλλά επέλεξε τον Αρχάγγελο Ρόδου για να μείνει ο ίδιος και η οικογένειά του.
Το 2010, είχε παραχωρήσει συνέντευξη στην ΡΟΔΙΑΚΗ και το Γιώργο Ζαχαριάδη, μιλώντας με συγκίνηση αλλά και περηφάνια για τα χρόνια που έζησε.

Ο Στάθης Παπαστατικός υπηρετούσε τότε στο ελληνικό αντιτορπιλικό «Ναβαρίνο» που είχε πάρει μέρος στην επιχείρηση μαζί με άλλα ελληνικά πολεμικά πλοία και ήταν πλέον ένας από τους ελάχιστους επιζώντες που πήραν μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας.

«Το δικό μας αντιτορπιλικό συνόδευε και προστάτευε τα αμερικανικά και αγγλικά πλοία και τα μεταγωγικά που μετέφεραν τους στρατιώτες και τα τανκς για να τα αποβιβάσουν στις ακτές της Νορμανδίας» είπε ο ίδιος στο Γιώργο Ζαχαριάδη και δεν ξεχνούσε ποτέ, τον ενθουσιασμό του πληρώματος του «Ναβαρίνου» όταν τους ενημέρωσαν για το επιτυχημένο εγχείρημα στις 6 Ιουνίου 1944.

Σημαντικό ρόλο στην απόβαση στη Νορμανδία είχαν τα ελληνικά πολεμικά πλοία «Κριεζής» και «Τομπάζος». Μάλιστα στο «Κριεζής» υπηρετούσε ως ανθυποπλοίαρχος ο Καλύμνιος Κλεάνθης Ζερβός, που αργότερα εξελέγη βουλευτής Δωδεκανήσου με το ΠΑΣΟΚ

«Ξέραμε ότι αυτή η απόβαση θα ήταν και η αρχή του τέλους του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου» τονίζει ο Παπαστατικός, που υπηρετούσε ως αρμενιστής στο ελληνικό αντιτορπιλικό.

«Το πολεμικό μας ήταν πολύ δυνατό και εγώ όταν γινόντουσαν μάχες με τα γερμανικά πλοία αναλάμβανα υπηρεσία σαν γεμιστής στα πυροβόλα» υποστήριξε με καμάρι.
Ο Στάθης Παπαστατικός γεννήθηκε στο ακριτικό Καστελλόριζο. Και όταν οι Γερμανοί βομβάρδισαν το νησί αναγκάστηκε να δραπετεύσει και με μια βάρκα να φτάσει στην απέναντι τουρκική πόλη Αντίφυλο.

Ήταν μόλις 18χρόνων. Και από τότε ξεκινά η μεγάλη περιπέτεια για το νεαρό ψαρά. Οι ‘Αγγλοι που είχαν κλιμάκιο στην τουρκική πόλη τον στέλνουν μαζί με άλλους Δωδεκανήσιους πατριώτες στην Κύπρο.

Εκεί παραμένει έξη μήνες και στη συνέχεια καταφεύγει στην Παλαιστίνη, όπου βρίσκονταν και άλλοι εξόριστοι Έλληνες. «Κατατάχθηκα παρά το νεαρό της ηλικίας μου στο ελληνικό Πολεμικό ναυτικό και ύστερα από ολιγόμηνη εκπαίδευση ναυτολογήθηκα στο αντιτορπιλικό «Ναβαρίνο».

Ήμασταν και άλλοι Δωδεκανήσιοι από τη Σύμη, την Κάλυμνο, τη Ρόδο που είχαμε δραπετεύσει από τα σκλαβωμένα νησιά και καταφύγαμε στη Μέση Ανατολή με σκοπό να πολεμήσουμε με τις συμμαχικές δυνάμεις εναντίον των Γερμανών κατακτητών» είπε ο Παπαστατικός αναφέροντας μάλιστα και ονόματα συμπολεμιστών του όπως του Γιώργου Κωνσταντινίδη, του Βασίλη Καραγιάννη και άλλων, που οι περισσότεροι δεν είναι πια στη ζωή.

Το αντιτορπιλικό «Ναβαρίνο», ένα αγγλικό γερό σκαρί, έκανε περιπολίες στη Μεσόγειο και κυνηγούσε τον γερμανικό στόλο. «Είχαμε πολλές επιτυχίες και κάποια μέρα πήραμε διαταγή να συνοδεύσουμε τα συμμαχικά πλοία, χωρίς φυσικά να γνωρίζουμε οτιδήποτε άλλο μέχρι που έφτασε η 6η Ιουνίου για να γίνει η μεγάλη απόβαση στις γαλλικές ακτές», που αμέσως μετά το «Ναβαρίνο» πήρε διαταγή να συνεχίσει τις περιπολίες στη Μεσόγειο μέχρι τις 15 Αυγούστου που μαζί με τα πολεμικά «Πίνδος», «Θεμιστοκλής» και «Κρήτη» και τα αρματαγωγά «Σάμος», «Λήμνος» και «Χίος» πήραν μέρος στην απόβαση στη νότιο Ιταλία.

Όμως η δράση του «Ναβαρίνου» δεν σταματά. «Πήραμε τον Οκτώβριο διαταγή να πάμε στην Τήλο για να βοηθήσουμε τους εγκλωβισμένους εκεί Άγγλους κομάντος. Η χαρά μου ήταν μεγάλη γιατί θα πολεμούσα για την απελευθέρωση ενός νησιού της Δωδεκανήσου» λέει ο Παπαστατικός που με περηφάνια μιλά για τη συγκλονιστική επιχείρηση της Τήλου.

Το «Ναβαρίνο» έφτασε στην Τήλο στις 28 Οκτωβρίου 1944 και το μεσημέρι της ίδιας ημέρας άρχισε να βομβαρδίζει με ιδιαίτερη επιτυχία τις γερμανικές θέσεις. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δοθεί ο χρόνος στους Άγγλους κομάντος και τους Έλληνες ιερολοχίτες να εγκαταλείψουν την Τήλο, παρά το γεγονός ότι το ελληνικό αντιτορπιλικό δέχτηκε σφοδρά πυρά από τους Γερμανούς..

«Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τη μάχη αυτή και πως καταφέραμε με τη βοήθεια του αντιτορπιλικού μας οι συμμαχικές δυνάμεις λίγες μέρες αργότερα να ανακαταλάβουν και να απελευθερώσουν το νησί».

Το «Ναβαρίνο» συνέχισε τη δράση του στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο για αρκετούς ακόμη μήνες μέχρι τις 8 Μαΐου 1945 που στη Σύμη ο Γερμανός στρατηγός Όττο Βάγκενερ παρέδωσε άνευ όρων τις γερμανικές δυνάμεις της Ανατολικής Μεσογείου στον Άγγλο ταξίαρχο Μόφφατ και στο διοικητή του ιερού λόχου Χριστόδουλο Τσιγάντε.

Αυτό σήμαινε ουσιαστικά και το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. «Ο μεγάλος ενθουσιασμός και η αγαλλίαση της ψυχής μου ήταν όταν στις 15 Μαΐου 1945 το «Ναβαρίνο» συνόδευσε το θωρηκτό «Αβέρωφ» στη Ρόδο που μετέφερε τον Αντιβασιλέα Δαμασκηνό και ήμουνα μεταξύ των πρώτων Ελλήνων ναυτικών που πάτησαν το πόδι τους στα απελευθερωμένα χώματα της πατρίδας μου» είπε με δάκρυα στα μάτια ο Παπαστατικός.

Στο ελληνικό Πολεμικό ναυτικό υπηρέτησε μέχρι τις 15 Οκτωβρίου 1945 και μέχρι και προχθές ζούσε ευτυχισμένος και υπερήφανος με τη γυναίκα, τα παιδιά και τα εγγόνια του στον Αρχάγγελο της Ρόδου.