KBO BANTIΣ; (H ιστορία επαναλαμβάνεται)

Rodiaki NewsRoom

Ακριβώς προ διμήνου ο τέως Υπουργός Οικονομικών κ. Βαρουφάκης είχε θυμώσει-κατά πως έλεγαν- για την αντικατάστασή του σε εκείνο το πόστο και δεν συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Προτιμούσε (όπως έγραφαν οι εφημερίδες και μετάδιδαν τα κανάλια και ραδιόφωνα)τα χίλια-1000-ευρώ στην κατά λεπτό δική του παρουσία, σε όποια συνέντευξη τον καλούσαν για να περνά ζωή και κότα ( όχι… χαζός, ο αετονύχης).

Ο κ. Μητρόπουλος επίσης, απειλούσε και εκείνος το Μεγάλο Κανάλι με αυτοκτονία του, σε περίπτωση που η τηλεπαρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων, δεν ζητούσε άμεση συγγνώμη, γιατί-όπως έλεγε-τον είχε εκθέσει στον κόσμο και ιδιαίτερα στον Πρωθυπουργό, με τα όσα για κείνον(τον Μητρόπουλο) στον αέρα «έβγαλε» η δημοσιογράφος.

Και ο κ.Τσίπρας-τότε που συνέβαιναν όλα τούτα-είχε στα χέρια του το «μαχαίρι για να κόψει το καρπούζι»,γι’ αυτό κάποια σοβαρά περιστατικά τα άφηνε να κυκλοφορούν από υποψηφίους Βουλευτές εκτός όμως ψηφοδελτίων της λίστας των εκλογών στις 20-09-2015.

Ο κ. Βαρουφάκης στη συνέχεια αλωνίζει τον κόσμο με το πηγαινέλα, ο δε συμπαθής κ.Μητρόπουλος έμεινε και αυτός εκτός Βουλής, παρά την επιθυμία του να βρίσκεται στον εσωτερικό της χώρο και βέβαια, δεν πραγματοποίησε-και καλά έκανε-την απειλή του για αυτοχειρία, μετά την άρνηση της Δημοσιογράφου στο να προφέρει την λέξη "συγγνώμη" που εκείνος με πολύ συναισθηματική φόρτιση τηλεφωνικά ζητούσε, προκειμένου να αποκατασταθεί ηθικά στους δικούς του ψηφοφόρους και στα μάτια του Πρωθυπουργού, με την δικαιολογία της δημοσιογράφου ότι δικές του δηλώσεις μετέδωσε και τίποτα περισσότερο.

Για όλα αυτά, ο απλός κόσμος ούτε που τον ένοιαζε για το τι θα έκανε ο κ. Μητρόπουλος ή τα συνεχή ταξίδια του τέως Υπουργού Οικονομικών, όμως σκεπτόταν, πόσα μπορεί να εισπράξει ένας άνθρωπος που ξαφνικά γίνεται παγκόσμια γνωστός επειδή και σε κάθε του εμφάνιση έχει ένα σακίδιο στην πλάτη και τις κάτω άκρες του υποκαμίσου του εκτός παντελονιού, πολλές δε φορές ανασηκωμένο και τον κόκκινο γιακά του υποκαμίσου ή μπορεί να κάνω λάθος και να είναι του σακακιού του.

Με τα όσα χαζά ή έξυπνα υποστήριζε ο κ. τέως σε μια ομήγυρη ανθρώπων που συνεχίζουν να Κυβερνούν τα 2/3 της Ευρώπης χωρίς να γίνεται κατανοητός και εκ του λόγου τούτου το συνεχές αρνητικό σφυροκόπημά του από τα μέσα ενημέρωσης, όλα τούτα τα αρνητικά τον ανύψωσαν κατακόρυφα διαφημίζοντας τον σε σημείο ώστε να τον εκλιπαρούν Πανεπιστημιακά ανά τον κόσμο Ιδρύματα, προκειμένου να ευαρεστηθεί να τους ανοίξει την πόρτα, προσφέροντας τη σοφία του και με οποιοδήποτε τίμημα.

Οι πολιτικοί μας για πολλά τώρα χρόνια με "τούτα και κείνα" καλά τη...«βολεύουν» και, είτε εντός του Ναού της Δημοκρατίας βρίσκονται είτε εκτός αυτού, από κάποια «χαραμάδα» παραθύρου, ο ζεστός της Ελλάδος Ήλιος, ζεσταίνει τα πρόσωπά τους και κατ επέκταση τα πρόσωπα συγγενικών και φίλων, οι «άλλοι όμως τι γίνονται!!

Το λέω αυτό επειδή ο καιρός περνά χωρίς ακτίνες Ήλιου και στα πρόσωπα των "άλλων" παρά τις υποσχέσεις ακόμη και στις παραμονές των προ διμήνου βουλευτικών εκλογών στις 20-09-2015.

Τα κάπιταλ κοντρόλς συνεχίζονται, οι διαπραγματεύσεις με τους «έξω από εδώ» δεν λένε να τελειώσουν, επιχειρήσεις και σπίτια που στέριωσαν με αίμα και δάκρια περνούν σε χέρια τοκογλύφων και τα δις που μας υποσχέθηκαν σκληροί και απόμακροι "φίλοι" μας, καλά ακόμη τα κρατούν στο μπεζαχτά τους.

Οι συνταξιούχοι βρίσκονται σε απόγνωση, εργάτες, αγρότες, ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, λιμενικοί, πυροσβέστες και όλος ο κόσμος προσπαθούν να σταθούν όρθιοι στην καταιγίδα που τους βρήκε. Και ο συρμός με τα πολλά βαγόνια των οικονομικά πληγέντων, τρέχει και χάνεται στο βάθος της ομίχλης.

Δυστυχώς καλύτερες μέρες δεν φαίνονται στον ορίζοντα και τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και εμείς οι ίδιοι με πόνο ψυχής εγκαταλείπουν, εγκαταλείπουμε την χιλιοδαρμένη χώρα μας και φεύγουν, φεύγουμε για άλλους γνωστούς ή άγνωστους τόπους με ελπίδα και προσμονή μιας καλύτερης τύχης.

Και τα φευγάτα παιδιά μας τα αντικαθιστούν κάποιοι άλλοι πιο δυστυχισμένοι άνθρωποι οι οποίοι αλαφιασμένοι από φόβο βίαιου θανάτου ακόμη και με αποκεφαλισμού, κατά χιλιάδες εγκαταλείπουν και κείνοι τις δικές τους Πατρίδες για να βρεθούν στη γη της επαγγελίας, όπου επικρατεί-έτσι τους λένε οι «μεταπράτες»- η ζεστασιά και η ησυχία μιας Παραδεισένιας ζωής.

Και στοιβάζονται οι δυστυχείς σε σαπιόβαρκες για να έρθουν στον δικό μας Παράδεισο από τον οποίο όμως τα δικά μας παιδιά φεύγουν και στο θαλάσσιο εκείνο επικίνδυνο ταξίδι τους, επέρχεται η καταστροφή για να ακολουθήσει ο θρήνος των επιζώντων προσφιλών προσώπων για κείνους που χάθηκαν.

Και εμείς ως φιλόξενος Λαός και παρά τα προβλήματά μας ανοίγουμε την αγκαλιά μας στους επιζώντες, τους δίνουμε χείρα βοήθειας και κλαίμε μαζί τους για τους δικούς τους συγγενείς και τα δικά τους αγγελούδια που ξαφνικά χάθηκαν από δίπλα τους σε μια τρικυμισμένη ή και γαλήνια θάλασσα που αχόρταγη καταβροχθίζει σαπιοκάραβα και ψυχές αγγέλων ακόμη και με βοήθεια αιματοβαμμένων κακοποιών στοιχείων.

Δεκαετία 1950. «Μπουλούκ ασκερ» και τα δικά μας
παιδιά, αποχαιρετούν γονείς και Πατρίδα.

Θυμάμαι στα παλιά δικά μου χρόνια ιδιαίτερα την 10ετία του ‘ 50 νέοι κατά το πλείστον άνθρωποι και κατά χιλιάδες άφηναν πίσω τους αγαπημένα πρόσωπα και τάφους προγόνων, παίρνοντας το δρόμο της ξενιτειάς και οι περισσότεροι από αυτούς συγκεντρωνόντουσαν στο λιμάνι του Πειραιά για να επιβιβαστούν στο Υπερωκεάνιο «ΠΑΤΡΙΣ» το οποίο θαλασσοδαρμένο για σαράντα και πλέον μέρες έφτανε κάποτε στη φιλόξενη πράγματι χώρα, την Αυστραλία.

Άδειαζαν χωριά και πολιτείες όπως αδειάζουν και σήμερα. Και η χώρα μας λογίζεται Ευρωπαία γιατί «ανήκουμε στη Δύση» και μας λένε πως κοντο-φθάνουμε στην έξοδό μας από τα μνημόνια, στο περίπου 2019.

Και κάποιοι άλλοι "ξερόλες" (τους άκουσα προχθές) να προσθέτουν για την έξοδό μας στο 2019, μια ακόμη 10ετία.Έτσι το έλεγαν για γούστο βάζοντας , όμως σε μας τον απλό λαό έβαλαν στον ποπό μας νέφτι για να τρέχουμε κατά Κλινική Μπισιακού ή και άλλους ψυχιάτρους επειδή δεν επαρκεί, δεν φτάνει ένας, σε χιλιάδες υποψήφιους Δελαπατρίδες. Εκεί δυστυχώς μας οδηγούν.

Αγαπητοί μου συνΈΛΛΗΝΕς, τα πολλά χρόνια που σέρνω στους ώμους μου δίνουν σε μένα , αν όχι το δικαίωμα , αλλά το θάρρος να πω σε σας που μας Διοικείτε δυο μόνο λόγια και τούτο γιατί σας θωρώ παιδιά μου ή και πολλούς από σας εγγόνια μου ( έχω εγγόνι 39 χρόνων).

Θέλω λοιπόν να σας πω γιατί δεν τα βρίσκετε? Γιατί δεν μονιάζετε? Γιατί τόση γκρίνια και φαγωμάρα μεταξύ σας? Που το πάτε ? Που μας πηγαίνετε? Πως σκέπτεστε? Δεν βλέπετε τους κινδύνους που τριγυρίζουν τη Χώρα μας? Δεν την λυπάστε? ΚΒΟ ΒΑΝΤΙΣ,ΚΒΟ ΒΑΝΤΙΣ, επί τέλους άλλη μια φορά ΚΒΟ ΒΑΝΤΙΣ!

Μονοιάστε κάποτε για να νιώσουν και οι ομοτράπεζοί σας τη δύναμή σας ενός συμφώνου αγάπης προς την Πατρίδα και το Λαό αυτής. Είναι γνωστό ότι δεν μας αγαπούν αλλά μπορεί να προσέξουν κάποια αλλαγή σας και να σκεφθούν διαφορετικά απ ότι τώρα σκέπτονται.

Θα μου επιτραπεί να αναφερθώ σε ένα στοίχο ποιήματος που μας τόνιζε και ξανα-τόνιζε ο παπάς του χωριού μας τότε που και εγώ μικρός τον είχα δάσκαλο στο Δημοτικό. Ο καλός εκείνος Ιερέας και εκπαιδευτικός ήθελε να μας πει το πόση αξία έχει η ομόνοια ιδιαίτερα μέσα στην οικογένεια, ανάμεσα στα αδέρφια και γιατί όχι σε φίλους και ομοεθνείς!

Να ο στοίχος που δυστυχώς αγνοώ τον γεννήτορά του.
«Γιοι και παλικάρια μου, την ευχή μου έχετε, ενωμένοι ζήσετε, δύναμη για νάχετε». Μακάρι να το εφαρμόσετε και σεις . Άμποτε.

Γράφει ο Σεραφείμ Αθανασίου