Το Αιγαίο κυλάει στο αίμα μου

Λίζα Γ. Τσοπανάκη

«Δεν τ’ αγαπάω απλά τα νησιά, τα λατρεύω» δηλώνει η συγγραφέας Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη

Η αγαπημένη συγγραφέας μικρών και μεγάλων, κ. Ρένα- Ρώσση Ζαΐρη ήρθε στο νησί της Ρόδου για την παρουσίαση του νέου της βιβλίου "Δυο φιλιά για την Αμέλια", και μίλησε στη "Ροδιακή" τόσο για το νέο βιβλίο, όσο και για την τεράστια επιτυχία που σημειώνει το σίριαλ "Δίδυμα Φεγγάρια" από το ομώνυμο βιβλίο της.

Μίλησε όμως και για την αγάπη της για τα νησιά του Αιγαίου αλλά και για τη Ρόδο. "Τη Ρόδο τη λατρεύω. Είναι ποτέ δυνατόν να μη λατρεύεις, να μη μεθάς από τον ίδιο τον παράδεισο;" αναφέρει η ίδια μεταξύ άλλων μιλώντας για το νησί μας.

Η κ. Ζαΐρη αναφέρθηκε και στο παιδικό βιβλίο στο οποίο επί πολλά χρόνια κρατούσε τα "ηνία" αλλά και για την κρίση που περνάει το βιβλίο στην Ελλάδα.

Τι πραγματεύεται το νέο σας βιβλίο, «Δυο φιλιά για την Αμέλια»;
Θέλησα να μιλήσω για την αγάπη. Την αγάπη που είναι σαν την αλφάβητο. Πρέπει να έχεις κάποιον κοντά σου για να στη συλλαβίσει από την αρχή. Γι’ αυτό και βούτηξα στην ψυχή της ηρωίδας μου, μιας γυναίκας που έγινε η πιο διάσημη, η πιο αγαπημένη Ελληνίδα ηθοποιός. Τα αστέρια φταρνίζονταν για χάρη της, τη έλουζαν με την αστερόσκονή τους.
Μα εκείνη πετούσε ψηλά. Ήθελε να αγγίξει τον ήλιο.

Από το κρεβάτι της πέρασαν διάσημοι σκηνοθέτες και ηθοποιοί. Άντρες που φάνταζαν θεοί του Ολύμπου, αλλά και άντρες της διπλανής πόρτας. Όλοι την ερωτεύτηκαν, όλοι. Ίσως έφταιγαν τα μάτια της, που ήταν μενεξεδένια. Αραχνοΰφαντα πέταλα θαλασσινής ανεμώνης
Μια ζωή στο κόκκινο ήταν η ζωή της. Κρυμμένη πίσω από μυριάδες λάθη και πάθη. Πίσω από περιπέτειες, μυστικά και ψέματα. Φόνους, υπεξαιρέσεις, απιστίες και αμαρτίες ανείπωτες.
Κάθε άντρας που βρέθηκε δίπλα της, την ερωτεύτηκε.
Κάθε παιδί που γέννησε, τη μίσησε.
Μα δεν την ενδιέφερε διόλου. Τους έγραφε όλους στα παλιά της τα παπούτσια. Τους φερόταν υποτιμητικά. Γιατί δεν είχαν ταλέντο, δεν ήταν διάσημοι.
Θα έρθει άραγε και για κείνη η στιγμή που για λίγη τρυφερότητα, λίγη αγάπη, για δυο φιλιά μονάχα, θα θελήσει να χαρίσει ολόκληρο το βασίλειό της;

Η ηρωίδα σας έχει έντονα τα χαρακτηριστικά ενός νάρκισσου. Χαρακτηριστικά που είναι όλο και πιο συνηθισμένα στους ανθρώπους γύρω μας αυτή την εποχή;
Δυστυχώς στην εποχή που ζούμε πολλοί άνθρωποι νάρκισσοι κυκλοφορούν γύρω μας. Τους βλέπουμε, τους ακούμε, τους νιώθουμε κάθε μέρα αυτούς τους ανθρώπους που αγαπούν μονάχα τον εαυτό τους. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ενισχύουν τον ναρκισσισμό τους, τους ρουφάνε άπληστα. Τους στέφουν βασιλιάδες. Τους προσκυνάνε. Για λίγο. Για πολύ λίγο.
Κι ύστερα τους πετάνε στον γκρεμό.

Ποιό ήταν το ερέθισμα για να γράψετε αυτό το μυθιστόρημα;
Σαστίζω όταν αντικρίζω ανθρώπους που στα μάτια τους λάμπει ο ναρκισσισμός, που ζουν και κινούνται και δρουν αποκλειστικά και μόνο με γνώμονα το συμφέρον τους. Βούτηξα σε βαθιά άπατα νερά για να τους καταλάβω, για να εξηγήσω τη συμπεριφορά τους. Χώθηκα στην παιδική ηλικία της ηρωίδας μου. Στην ηλικία που διαμορφώνεται η προσωπικότητά μας, που χτίζεται ο ψυχικός και ο συναισθηματικός μας κόσμος.
Έφταιγε άραγε εκείνη για το πώς ζούσε, το πώς συμπεριφερόταν; Ή μήπως ευθύνονταν τα παιδικά της χρόνια; Τα χρόνια που την είχαν απορρίψει, που δεν ήταν κοντά της οι γονείς της;

Συνειδητοποίησα πως δε χρειάζεται να υπάρξουν τραυματικά γεγονότα στη ζωή ενός παιδιού για να αποκτήσει αρνητική εικόνα για τον εαυτό του. Αρκεί μια αρνητική ψυχολογική ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι, αρκεί η στάση μας απέναντί του. Και τότε μέσα στην ψυχή του συσσωρεύονται δυσάρεστα συναισθήματα. Η ενοχή, ο φόβος, ο θυμός, η θλίψη. Κι αυτά τα συναισθήματα μπορεί να το οδηγήσουν στο να αγαπήσει λανθασμένα τον εαυτό του, να μεταμορφωθεί σε άνθρωπο- νάρκισσο.

Υπάρχουν πραγματικά στοιχεία στο μυθιστόρημα σας;
Ναι, υπάρχουν! Παθιάζομαι με το θέατρο και τον κινηματογράφο. Η ηρωίδα μου έχει πολλά κοινά στοιχεία με πολυαγαπημένους Έλληνες, αλλά και ξένους ηθοποιούς. Αυτή τη φορά αφήνω εσάς τους δημοσιογράφους να τα εντοπίσετε!

Μέρος της ιστορίας όμως εκτυλίσσεται και στην Κω.
Ένα πολύ μεγάλο μέρος της ιστορίας μου εξελίσσεται στην Κω. Δεν τα αγαπάω απλά τα νησιά του Αιγαίου, τα λατρεύω. Είναι κομμάτι της ίδιας μου τη ζωής, το Αιγαίο κυλάει στο αίμα μου… Αυτή τη φορά επέλεξα να γράψω για ένα νησί που κεντάει την ανάσα του στην ίδια την ομορφιά, χορεύει αγκαλιά με το παρελθόν, ακουμπάει στην αγκαλιά του ήλιου, μοσχομυρίζει βότανα, ξαποσταίνει νωχελικά στο Αιγαίο. Και βουτάει στη γαλήνη της ψυχής.

Γιατί επιλέξατε να πραγματοποιήσετε παρουσίαση του βιβλίου σας στη Ρόδο;
Τη Ρόδο τη λατρεύω. Είναι ποτέ δυνατόν να μη λατρεύεις, να μη μεθάς από τον ίδιο τον παράδεισο; Έχω περπατήσει σε κάθε στενό της, σε κάθε απαράμιλλη ομορφιά της σε πολλά μυθιστορήματά μου, όπως στο «Βαθύ Γαλάζιο», ένα βιβλίο που επανακυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός, τον Ιανουάριο του 2016. Με προσκάλεσαν κοντά σας τα βιβλιοπωλεία Public, κάθε χρόνο έρχομαι στη Ρόδο, για να γίνω ένα με όλους τους φίλους και τις φίλες της καρδιάς μου. Φέτος θα προσπαθήσω να συλλαβίσω μαζί σας την αγάπη, αγκαλιά με τα «Δυο φιλιά για την Αμέλια»!

Έχετε ξαναβρεθεί στο νησί μας;
Αμέτρητες φορές. Στην Ρόδο μάλιστα ακούμπησα μια από τις πολυτιμότερες στιγμές της ζωής μου. Τη Ρόδο επέλεξα για το «μήνα του μέλιτος», μικρούλα ακόμα, αμέσως μετά τον γάμο μου.

Τα «Δίδυμα Φεγγάρια» σχετικά πρόσφατο βιβλίο σας, ωστόσο έχει ήδη αγαπηθεί από το κοινό, ενώ μάλιστα αυτή την περίοδο το βλέπουμε και στην μικρή οθόνη. Πως αισθάνεστε για αυτό;
Τα «Δίδυμα Φεγγάρια» αποτέλεσαν έναν σταθμό στη συγγραφική μου καριέρα. Δεν είναι πια δικό μου αυτό το μυθιστόρημα, ανήκει σε όλους τους αναγνώστες μου.
Είναι τιμή για μένα που το διάλεξαν για να μεταφερθεί στην τηλεόραση.
Το τηλεοπτικό αποτέλεσμα με μάγεψε! Ο Γρηγόρης Βαλτινός είναι συγκλονιστικός στον ρόλο του. Έναν ρόλο τόσο σκοτεινό που, όπως έχει τονίσει και ο ίδιος, τον προκάλεσε ερμηνευτικά.
Υπέροχοι όλοι οι ηθοποιοί που εμφανίζονται, ακόμα και τα μικρούλια που παίζουν στη σειρά! Οι παραγωγοί, οι σκηνοθέτες, όλοι οι συνεργάτες μπροστά και πίσω από τις κάμερες, είναι παθιασμένοι με τη δουλειά τους. Ταξίδεψα στην αγαπημένη μου Κύπρο, τους γνώρισα, παρακολούθησα τα γυρίσματα στη Λευκωσία, είδα το μεράκι τους.

Ακόμα δεν το πιστεύω όταν βλέπω τη μεταφορά του βιβλίου μου στην τηλεόραση. Είμαι ενθουσιασμένη από την αγάπη που δείχνει το τηλεοπτικό κοινό, από την τηλεθέαση που πολλές φορές ξεπερνάει το 30% κι αυτό σημαίνει πως το παρακολουθούν πάνω από 1.500.000 τηλεθεατές.
Νιώθω πως ζω ένα όνειρο!

Ξεκινήσατε από το παιδικό βιβλίο με μια πολύ επιτυχημένη πορεία. Γιατί ξεκινήσατε την πορεία σας από εκεί σαν συγγραφέας και πως επιλέξατε να αλλάξετε το είδος των βιβλίων σας (μυθιστορήματα κ.λπ.);
Είναι υπέροχο, πολύτιμο, συναρπαστικό, να γράφεις για παιδιά. Κάθε παιδικό βιβλίο μου γεννιέται μέσα από τις επιθυμίες και τα θέλω τους.Κάποια στιγμή ένιωσα έτοιμη να βουτήξω και στην γραφή των ενηλίκων. Να ζωντανέψω συναισθήματα να καταθέσω την ψυχή μου. Με παρότρυνε η εποχή που ζούμε και οι ανάγκες της. Ό,τι κι αν γράφω, ό,τι κι αν σκεφτώ, αφετηρία έχει την εποχή μας.

Θέτω πάντοτε έναν στόχο. Που αποτελεί την πηγή της έμπνευσής μου. Ζω παρατηρώντας τα πάντα γύρω μου, καταγράφω εικόνες, συναισθήματα, λέξεις. Τα συνδυάζω με τη φαντασία και τις εμπειρίες μου, προσπαθώ να ανοίγω την καρδιά και το νου στο κάθε τι, να τα μετουσιώνω με τη γραφή μου. Πάνω απ’ όλα σέβομαι το κοινό μου, πασχίζω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να φανώ αντάξια των προσδοκιών του. Γιατί το κοινό, «νιώθει». Και για να το κερδίσεις πρέπει να ξυπνάς συναισθήματα, να καταθέτεις κομμάτι του εαυτού σου.
Είναι υπέροχο, πολύτιμο, συναρπαστικό, να γράφεις και για τους ενήλικες. Τελικά λατρεύω να γράφω και για μικρά και για «μεγάλα παιδιά».
Η γραφή είναι η ίδια μου η ανάσα.

Ποιό είναι το αγαπημένο βιβλίο σας;
Ο αγαπημένος μου συγγραφέας και φιλόσοφος μαζί, είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. Με έχει επηρεάσει απίστευτα. Λατρεύω κάθε του βιβλίο, κάθε πρότασή του.
Νομίζω πως είναι μοναδικός, αναντικατάστατος. Πολλές φορές χώνομαι στις φράσεις του για να ανασάνω, για να πάρω κουράγιο. Και ζω στ’ αλήθεια όπως με προέτρεψε εκείνος. Με τα δικά μου πινέλα και τα χρώματα ζωγραφίζω τον παράδεισό μου και μπαίνω μέσα.
Δεν έχει επηρεάσει μονάχα το έργο μου, αλλά την ίδια τη ζωή μου…

Το βιβλίο σήμερα, στην εποχή του ίντερνετ, πιστεύετε ότι περνάει κρίση;
Δυστυχώς μόνο το 8% του ελληνικού λαού διαβάζει. Για να αγαπήσει ο Έλληνας το βιβλίο, πρέπει να μάθει από μικρούλης πόσο σημαντικό είναι το διάβασμα. Το μικρό παιδί μαθαίνει να αγαπάει το βιβλίο μέσω της οικογένειάς του και μέσω του σχολείου του.
Πόσο θα ήθελα να διδάξουν οι γονείς στα παιδιά τους να έχουν καθημερινά στην αγκαλιά τους ένα βιβλίο. Πόσο θα ήθελα να καταλάβουν πόσο σημαντική είναι η παιδική λογοτεχνία! Η συμβολή της στην ανάπτυξη του παιδιού είναι πολύτιμη. Αποτελεί το αντίδοτο στην ψυχολογική πίεση της εποχής μας, είναι απαραίτητη για τη διανοητική ισορροπία του παιδιού. Αναπτύσσει πνευματικά και συναισθηματικά το παιδί, το βοηθάει να πάρει σωστή στάση απέναντι στη ζωή, του γνωρίζει την ίδια τη ζωή από τα πρώτα τρυφερά πρωτοσχολικά του χρόνια.

Το βοηθάει να γνωρίσει τους ανθρώπους και τον εαυτό του. Να πλουτίσει τις εμπειρίες, τις γνώσεις, τη φαντασία, τις ιδέες του, να αναπτύξει την κρίση του, να καλλιεργηθεί αισθητικά, να μάθει να αγαπάει ότι καλό, ωραίο και αληθινό. Όπου πάω κι όπου σταθώ προσπαθώ να πείσω τους γονείς να αφιερώνουν δέκα λεπτά την ημέρα, δέκα πολύτιμα λεπτά, για να διαβάζουν ένα βιβλίο στο παιδί τους, λίγο πριν κοιμηθεί. Το βιβλίο προσφέρει στο παιδί χαρά, το φέρνει σε ουσιαστική επαφή με τον ίδιο το γονέα του. Το παιδί όμως μιμείται κι αν δεν δει το δάσκαλο να «δουλεύει» το βιβλίο στην τάξη, αν δεν δει τους γονείς να διαβάζουν, πώς θα μάθει κι αυτό; Πρέπει να υπάρξουν οργανωμένες βιβλιοθήκες σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά, πρέπει να καλλιεργηθεί η αναγνωστική συμπεριφορά σε κάθε τάξη, για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε σωστούς αναγνώστες που σέβονται κι αγαπούν το βιβλίο, που το θεωρούν πιστό τους φίλο.
Κάθε φορά που γεννιέται ένας καινούργιος αναγνώστης στη χώρα μας πάντως, πρέπει όλοι να νιώθουμε περήφανοι.