«Δυσκολονόητα» και «Αδικαιολόγητα»

Rodiaki NewsRoom

Της Μαίρης Παπανδρέου

«Δυσκολονόητα» και «Αδικαιολόγητα», είναι οι λέξεις που κυριαρχούν στην Εποχή μας. Αδικαιολόγητες πράξεις, αδικαιολόγητες εκφράσεις, αδικαιολόγητες στάσεις ζωής, που κάλλιστα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και με χειρότερα λόγια.

«Αδικαιολόγητη» για πολλούς, ήταν και η σπουδή του Πρωθυπουργού της χώρας, όχι μόνον να παραστεί στην κηδεία του Φιντελ Κάστρο, αλλά να εκφωνήσει κι επικήδειο, κι ακόμα χειρότερα, την ασελγή αναφορά του στην Ένδοξη Ιστορία του Έθνους μας και στον Κολοκοτρώνη τον Αγωνιστή του 1821 που χρημάτισε και Υπουργός Εξωτερικών.

Ας μη σταθούμε στη «δυσκολονόητη» επιβάρυνση των Ελλήνων πολιτών με τα έξοδα των καυσίμων του «προεδρικού αεροσκάφους» και μάλιστα στις μέρες μας, που όχι μόνον τα οικονομικά της χώρας και των αδικουμένων πολιτών βρίσκονται σε κάκιστη κατάσταση, αλλά τα έξοδα του κράτους είναι ιδιαίτερα αυξημένα, εφόσον σε καθημερινή βάση, τα πολεμικά μας αεροσκάφη όπως και τα πλοία μας και τα υποβρύχιά μας, βρίσκονται σε ετοιμότητα, διαρκή εγρήγορση και περιπολίες του εναέριου και θαλάσσιου χώρου της Ελλάδας μας , από παράνομους, ύπουλους, επιθετικούς, και πονηρούς μας γείτονες, οι οποίοι προφανώς δεν γνωρίζουν και το σοφό ρητό:

«Η πονηριά, είναι αδελφή της βλακείας, γι αυτό μπορεί η πονηριά να κερδίσει μία μάχη, η εξυπνάδα όμως κερδίζει πάντα τη Νίκη κι οι Έλληνες αναγνωριζόμαστε ως ευφυής λαός, όχι μόνον από την Ιστορία μας, αλλά και από τη Γλώσσα μας και την επιτυχία μας στο χώρο της Φιλοσοφίας και της Επιστήμης σε διεθνές επίπεδο.

Και βέβαια, δεν ήταν μόνον ένα «ταξίδι», αλλά πολλά και διάφορα στη Νότια Αμερική. Κι αναρωτιούνται πολλοί, σε τι αποσκοπούσαν όλες αυτές οι “άσχετες” πρωθυπουργικές επισκέψεις; Εμείς, ως Ελλάδα, εκπροσωπήσαμε όλη την Ε.Ε. στην κηδεία του Φιντελ! Μεγάλη διάκριση! Κι εκφώνησε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας κι επικήδειο, ξεχνώντας κάποια γεγονότα, που βέβαια δεν είναι “δευτερεύουσας” σημασίας.

Αναμφισβήτητα έχομε σαν Έθνος, και φίλους και Συμμάχους, αλλά και γνωστούς εχθρούς. Σταθμίζομε τα εθνικά μας συμφέροντα με αυτόν τον γνώμονα. «Ανήκομε στη Δύση», όπως είχε πει και ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, διατυπώνοντας μίαν αλήθεια, που κρίθηκε με τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Η «Δύση» μας στήριξε οικονομικά, αν και θα μπορούσε να έχει αναγνωρίσει τις θυσίες μας και να μας βοηθήσει περισσότερο. Η «Δύση» υπήρξε η αρωγός Δύναμη που μας βοήθησε, αλλά ακόμα περισσότερο η Αμερική με αρκετά προγράμματα.

Μόλις πριν από λίγες ημέρες, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα, ήρθε σαν τελευταίο επίσημο ταξίδι του, στην Ελλάδα, όπου εξέπληξε ευχάριστα τους πάντες (καλοπροαίρετους και κακοπροαίρετους) με τη στάση του. Δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός, ότι ήρθε πρώτα στην Ελλάδα κι ύστερα ταξίδεψε σε Ευρωπαϊκά κράτη, αγνοώντας γείτονα, που στον παρελθόν δεχόταν πρώτος και καλύτερος τους ιθύνοντες των ΗΠΑ.

Η Ευαγγελική ρήση – ας μην ξεχνάμε ότι τουλάχιστον το 97% των Ελλήνων είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, συμβουλεύει: «Ουδείς οικέτης δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν, ή γαρ τον έναν μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει…» (Λουκά ΙΣΤ 13). Γνωρίζομε επίσης τις σχέσεις ΗΠΑ με τη χώρα του Φιντελ κι ακόμα τις εκατοντάδες χιλιάδες των Μεξικανών που κατέφυγαν ως πολιτικοί πρόσφυγες στις ΗΠΑ.

Ας ξαναθυμηθούμε λίγο το «βίο και πολιτεία» του Φιντελ Κάστρο. Γεννήθηκε στην Κούβα, σπούδασε Νομικά, από πολύ νέος χρίστηκε γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αβάνα και αμέσως μετά, ανέλαβε την ηγεσία της χώρας του, παίρνοντας σταδιακά όλες της εξουσίες αρχίζοντας από το Υπουργείο Άμυνας της Κούβας.

Το 1963 εξόπλισε την Κούβα με Ρωσικούς πυραύλους που έφερε από τη Μόσχα, το 1965 του απονεμήθηκε το βραβείο Λένιν, το 1965 επισκέφτηκε τη Μόσχα όπου του έγινε μεγαλειώδης υποδοχή από τους Χρουστσόφ και Μπρέζνιεφ.

Πρέπει ακόμα να διευκρινιστεί, πως επειδή η οικονομία προφανώς πήγαινε άσχημα, αναγκάστηκε ο Φιντελ να “φιλελευθεροποιήσει” κατά κάποιο τρόπο τα κοινωνικά και οικονομικά status, που βέβαια έτρεξε αρωγός σε εμπόλεμες αναμετρήσεις άλλων χωρών, όπως στην το 1975 πολέμησε δίπλα στον “λαϊκό στρατό της Αγκόλα”.

Παρέμεινε στην εξουσία, μέχρι που αρρώστησε και παρεχώρησε στον αδελφό του την ηγεσία της Κούβας, σαν να ήταν τα «αμπελοχώραφα» του πατέρα του.

Αξίζει να προσέξει κάποιος, ότι ο Πούτιν δεν παρέστη στην κηδεία του Φιντέλ, ούτε φυσικά και κανένας από τις ΗΠΑ, η Ευρώπη απουσίαζε επίσης και βρεθήκαμε εμείς, να παραστούμε λες και θέλαμε να πραγματώσομε τη λαϊκή μας θυμοσοφία «…όπου γάμος και χαρά...»μόνον που εδώ επρόκειτο για κηδεία, όχι βέβαια του οποιουδήποτε, αλλά του ηγέτη της κομμουνιστικής Κούβας, στην οποία δεν παρέστησαν οι πρώην υποστηρικτές του Φιντελ.

Ξόδεψε η Ελλαδίτσα μας, με τα μύρια όσα οικονομικά προβλήματα, εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ για καύσιμα – μια και βρέθηκε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας στην Κούβα, δεν έχασε την ευκαιρία να επισκεφτεί και γειτονικά κράτη.

Το εξοργιστικότερο γεγονός όμως, ήταν η αναφορά και η σύγκριση του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, με τον Αγωνιστή Κολοκοτρώνη! Αυτό δεν δικαιολογείται από κανέναν σκεπτόμενο και γνώστη της Ιστορίας μας.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, πολέμησε ενάντια στον κατακτητή και ξένο δυνάστη, για την απελευθέρωση της Πατρίδας, υλοποιώντας το στίχο του ποιητή, «θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία». Ο Κολοκοτρώνης, ήταν η προσωποποίηση της Αρετής και της Τόλμης, ακόμα και όταν ως Υπουργός των Εξωτερικών είχε πει σε συνάδελφό του Ευρωπαίο:

«Είπα – Ξείπα, χ..ω την παρόλα μου». Αυτός ήταν ο ειλικρινής Αγωνιστής του Έθνους που πολέμησε για την Ελευθερία από τον ξένο ζυγό και είχε την Τόλμη να πει την περίφημη φράση, που έμεινε στην παγκόσμια Ιστορία της Έντιμης Πολιτικής, όπως και η Γαλλική λέξη του Γκαμπρόν, που ξεστόμισε στη Γαλλική Βουλή.