Η ροδίτικη εταιρία που… στέλνει αρώματα και γεύσεις σε όλο τον κόσμο

Ελευθερία Πελλού

Συνέντευξη με τον Απόστολο Γεωργίου Διμέλλη

Ξεκίνησε το 1991 με την παροχή υπηρεσιών σε εταιρείες της Ρόδου προκειμένου να τις βοηθήσει να βελτιώσουν την ποιότητα τους και σιγά – σιγά προχώρησε σε συμπυκνώματα συνταγών.

Σήμερα διαθέτει μία από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις στον τομέα των πρώτων υλών στην περιοχή μας, με πλούσια εξαγωγική δράση σε χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο αλλά, και θυγατρική εταιρεία στη Σερβία!

Ο λόγος για τον Απόστολο Γεωργίου Διμέλλη τεχνολόγο τροφίμων και ιδιοκτήτη της εταιρείας «ΤΡΟΦΟΣΥΝΘΕΣΗ» που λειτουργεί στο νησί μας από το 1992, ως παραγωγική – εισαγωγική σε πρώτες και βοηθητικές ύλες αρτοποιίας, ζαχαροπλαστικής και αφυδατωμένων τροφίμων.

Πρόκειται για μία σύγχρονη και εξελίξιμη παραγωγική μονάδα, η οποία έχει εξειδικευθεί σε μείγματα που βοηθάνε τον επαγγελματία ζαχαροπλάστη – αρτοποιό – μάγειρα , ενώ τα τελευταία χρόνια κάνει «άνοιγμα» και στην εξαγωγή λαδιού σε χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο.

Μιλώντας στη «Ροδιακή» ο κ. Διμέλλης έκανε μία σύντομη «αναδρομή» στο ξεκίνημα του, εδώ στη Ρόδο όπου ήρθε με αφορμή τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις από την Γερμανία, όπου είχε παρακολουθήσει το πρόγραμμα πρώτων υλών και παραγωγής αρτοποιημάτων.

Όπως είπε, τότε του είχαν γίνει πολλές προτάσεις στο κομμάτι, παροχής υπηρεσιών, δηλαδή από κάποιες εταιρείες, οι οποίες ήθελαν να βελτιώσουν την ποιότητα τους. Αυτό δεν είχε να κάνει καθόλου με την παραγωγή, αφορούσε μόνο παροχή υπηρεσιών σε θέματα τεχνογνωσίας.

Οι εταιρείες τότε ήταν η Ιβίσκος, η Ροδογάλ, το catering του Κοντόζογλου, όπου στο τελευταίο δραστηριοποιήθηκε πολύ περισσότερο γιατί ανέλαβε περισσότερες ευθύνες. Η εμπλοκής του στα τότε δρώμενα από άποψης παραγωγής της Ρόδου, διήρκησε μία διετία, όμως έβλεπε ότι αυτό που έκανε ήταν κάτι που δεν απέδιδε στο βαθμό που επιθυμούσε, καθώς η παροχή υπηρεσιών με τα δεδομένα εκείνης της εποχής στην Ελλάδα ήταν μόνο οι μηχανικοί, δικηγόροι και γιατροί.

Αυτοί ήταν νομικώς καλυμμένοι με το κομμάτι των συνεργασιών και έτσι αναγκάστηκε να βγάλει τότε, κάποια μείγματα πολύ εξειδικευμένα τα οποία ήταν συμπυκνώματα συνταγών ώστε να μην δίνει τεχνογνωσία.

Το νέο κτίριο και οι εξαγωγές
Το 2006 ο κ. Διμέλλης μεταφέρει την «Τροφοσύνθεση» στο καινούργιο κτίριο, το οποίο είναι ιδιόκτητο της εταιρείας του, και όπως μας είπε ο ίδιος:

«ήταν μία υπέρβαση που είχα κάνει από το 2002 που αγόρασα το οικόπεδο μέχρι το 2006 που μεταφερθήκαμε εδώ. Ήταν υπέρβαση γιατί έφτιαξα κάτι, το οποίο ήταν πολλαπλάσιο των δυνατοτήτων μου. Πήρα ένα δάνειο ενός εκατομμυρίου ευρώ, που τώρα που το σκέφτομαι λέω: «τώρα δεν θα το έπαιρνα».

Για τότε ήταν κάτι τρελό, και θυμάμαι ότι όταν ολοκληρώθηκε το κτίριο με τα μηχανήματα και όλον τον εξοπλισμό, και έφτασα εδώ, βλέποντας το χρέος που είχα, είχα πάθει ίλιγγο, λέω πως θα τα βγάλω πέρα τώρα. Ευτυχώς βέβαια τότε, το είχα πάρει πολύ επί προσωπικού και όχι μόνο δεν σταμάτησα τις προσπάθειες αλλά τις πολλαπλασίασα και άρχισα να ασχολούμαι πέρα της τοπικής αγοράς, και με την αγορά όλης της Ελλάδας.

Χαρακτηριστική ήταν και η βοήθεια του Ομίλου Μίτση τότε, με τον οποίο πουλούσαμε σε όλα τα ξενοδοχεία, στην Κέρκυρα, στα Γιάννενα, στα Καμένα Βούρλα, στην Κρήτη και εξαιτίας αυτών των πωλήσεων καταφέραμε να πλησιάσουμε και άλλες μονάδες ανά την Ελλάδα, αφού τα προϊόντα πηγαίνανε που πηγαίνανε εκεί, φτιάχναμε group pass όπου στέλναμε τα πράγματα και επεκταθήκαμε.

Ένα άλλο πράγμα που μας είχε βοηθήσει τότε, ήταν κάποιοι συνεργάτες- αντιπρόσωποι ανά τη Ελλάδα που με στηρίξανε στην πιο κρίσιμη στιγμή που είχα σαν εταιρεία. Βέβαια με πολλά προβλήματα, διότι η εταιρεία από ατομική είχε γίνει εταιρική, προβλήματα με κάποιους συνεργάτες, τα οποία έχουν όλες οι εταιρείες και αυτά λύνονται αν εσύ ξέρεις για που ξεκινάς και που πηγαίνεις.

Μετά το 2008 που ξεκίνησε η κρίση για εμάς ήταν μία πολύ καλή περίοδος γιατί μπήκαμε στις εξαγωγές. Από το 2007 και εντεύθεν, ένα σημαντικό μέρος του τζίρου μας κάθε χρόνο, ήταν οι εξαγωγές.

Ξεκινήσαμε με εξαγωγές στην Ιταλία, η δεύτερη χώρα ήταν η Γερμανία και εν συνεχεία στείλαμε στην Κύπρο και τον τελευταίο καιρό, στην Αλβανία».

Η εταιρεία στη Σερβία και τα «ντελικατέσεν»
Την ίδια περίοδο όπως μας αφηγείται ο κ. Διμέλλης, «μέσα σε όλα δημιουργείται και μία άλλη εταιρεία θυγατρική της «Τροσύνθεσης», στην Σερβία, στην οποία ασχολούμαστε με εμφιαλώσεις ελαιολάδου με διάφορα άλλα μπαχαρικά, δηλαδή κάνουμε «spicy» μείγματα ελαιολάδου αλλά και κάποια μείγματα που απευθύνονται στη αγορά «ντελικατέσεν» κρεάτων. Όλα αυτά, η αγορά αυτή της Σερβίας σιγά- σιγά τα αγκαλιάζει και πηγαίνουν πάρα πολύ καλά.

Παράλληλα αυτό γινόταν με μικρές πωλήσεις σε μείγματα ζαχαροπλαστικής, γιατί η αγορά της Σερβίας δεν είναι έτοιμη για αγορά γλυκών. Η νοοτροπία του Σέρβου δεν έχει ζαχαροπλαστείο με την έννοια που το έχουμε εμείς εδώ, δεν πηγαίνουν να ψωνίσουν γλυκά, εν αντιθέσει με το φαγητό.

Ο κόσμος εκεί τα είδη κρέατος τα αγοράζει από τα σούπερ μάρκετ. Στο κρεοπωλείο που ξέρουμε εμείς της γειτονιάς, στην Σερβία έχουν το «ντελικατέσεν». Δηλαδή εκεί θα βρεις καπνιστή μπριζόλα, λουκάνικα και άλλα μαριναρισμένα προϊόντα, καθώς έχουν παράδοση σε αυτό το κομμάτι.

Πως συμβάλλαμε εμείς. Οι Σέρβοι χρησιμοποιούσαν πολύ καυτερά και ανατολικού στυλ προϊόντα. Έχουν δηλαδή όλα την ίδια μυρωδιά. Εμείς τους το αλλάξαμε και κάναμε για παράδειγμα λουκάνικα που μέσα έχουν αρώματα και υλικά που είναι πιο αποδεκτά από το νεανικό κοινό. Βάλαμε ελαιόλαδο μέσα στο προϊόν. Τα κάναμε πιο ευρωπαϊκά. Τους αλλάξαμε λίγο την ρότα της δουλειάς τους και τα προϊόντα τους γίνονται πια πιο αποδεκτά από τους νέους της Σερβίας. Διατήρησαν δηλαδή το παραδοσιακό προϊόν τους με κάποια διαφορετική γεύση.

Η Αλβανία τώρα είναι μία άλλη χώρα, με την οποία έχουμε πολύ καλές δραστηριότητες και στην οποία μας στηρίζουν άνθρωποι, οι οποίοι περάσανε από εδώ.

Πηγαίνοντας δηλαδή εγώ στην Αλβανία 2-3 φορές το χρόνο και γυρνώντας σχεδόν όλη την Αλβανία, δεν υπάρχει εργαστήριο ζαχαροπλαστικής και αρτοποιίας που να μην βρω ελληνόφωνο μέσα. Και όλους αυτούς τους ανθρώπους τους βλέπεις να έχουν μία νοσταλγία για την Ελλάδα. Ιδίως τα νέα παιδιά που πήγαν εκεί, θέλουν να ξαναγυρίσουν πίσω. Τα τελευταία χρόνια δεν είναι εύκολες οι εξαγωγές στην Αλβανία, από άποψη νομοθεσίας γιατί η Ελλάδα δεν έχει διακριτική συμφωνία με την Αλβανία. Οπότε εκεί σκαλώνουμε σε θέματα διατάξεων, τα οποία θα έπρεπε να είχαν λυθεί.

Οι εξαγωγές ελαιολάδου
Η «Τροφοσύνθεση» την τελευταία πενταετία ασχολείται και με την εμφιάλωση ελαιολάδου.

Όπως δήλωσε στη «Ροδιακή» ο κ. Διμέλλης «το ελαιόλαδο το ξεκίνησα ως συνέχεια μίας οικογενειακής εταιρείας που είχε φτιάξει ο προπάππους μου, γύρω στο 1900, μετά ήταν ο παππούς μου, ο πατέρας μου και εγώ, η οποία είχε κάνει το ελαιοτριβείο στα Σιάννα, το οποίο έγινε Μουσείο.

Εγώ, έχω κάνει ένα εμφιαλωτήριο εδώ, στο οποίο εμφιαλώνουμε λάδι και το εξάγουμε σε 4 χώρες αυτήν τη στιγμή. Στέλνουμε στην Σουηδία, στην Γερμανία, έχουμε ξεκινήσει με Σαουδική Αραβία και έχουμε κάνει και κάποιες εξαγωγές στην Αυστραλία.

Η αγορά του ελαιολάδου είναι μία άλλη υπόθεση, η οποία δεν έχει σχέση με μείγματα και είδη ζαχαροπλαστικής, είναι εντελώς διαφορετική η φιλοσοφία και του προϊόντος και της εξαγωγής.

Στην αρχή πίστευα ότι ήταν πολύ εύκολη υπόθεση, αλλά τελικά θέλει πολύ καλή ενέργεια και καλή προσέγγιση σε ανθρώπους που θα σε στηρίξουν πραγματικά. Η αγορά βομβαρδίζεται από δύο υπέρ δυνάμεις του ελαιολάδου, την Ισπανία και την Ιταλία. Οι Ισπανοί λόγω των τιμών και της πληθώρας και οι Ιταλοί λόγω του μάρκετινγκ και των ωραίων συσκευασιών.

Εδώ στην Ελλάδα δίνουμε πολύ βάρος στις συσκευασίες και δεν δίνουμε βάρος σε αυτό που θέλει ο άλλος. Εμείς, θεωρούμε ότι το αγουρέλαιο είναι το καλύτερο λάδι. Οι ξένοι δεν το θεωρούν αυτό.

Ανάλογα δηλαδή σε ποια χώρα απευθύνεσαι, πρέπει να ξέρεις τι λάδι θα στείλεις. Εμείς επιλέγουμε τι θα στείλουμε βάσει του τι νομίζουμε ότι θα αρέσει σε αυτούς και όχι τι αρέσει σε εμάς. Άρα, το παρατηρούμε και μέσα από τις γευσιγνωσίες που κάνουμε.

Για παράδειγμα, στην Σουηδία συνεργαζόμαστε με έναν μεγάλο Σουηδικό Όμιλο σούπερ μάρκετ. Ο λόγος που μας στηρίζει είναι ότι οι καταναλωτές εκεί βρίσκουν στο δικό μας λάδι κάτι που τους αρέσει και το παίρνουν. Και εμείς φτιάξαμε κάτι γλυκό και να έχει ωραίο άρωμα. Αυτό το πετυχαίνουμε από μίξεις ροδίτικων ελαιόλαδων από διαφορετικές ποικιλίες και διαφορετικούς περιόδους συγκομιδής. Δηλαδή, από την αρχή της περιόδου ως το τέλος, αν βγάλεις από το κορωνέικο στην αρχή είναι πικρό με έντονα αρώματα, ενώ αυτό που βγάζεις εκεί κοντά στα Χριστούγεννα είναι πολύ πιο γλυκό και διαφορετικό. Άρα, κάνοντας αναμείξεις με τις γνώσεις που έχουμε, πιστεύω ότι επιτυγχάνουμε αυτό που θέλει η κάθε αγορά.

Ανάπτυξη σε περίοδο κρίσης
Ρωτήσαμε τον κ. Διμέλλη, πόσο δύσκολο είναι για κάποιον επιχειρηματία να κάνει όλα αυτά σε περίοδο κρίσης.

«Είναι πάρα πολύ δύσκολο με την έννοια ότι δεν υπάρχει τραπεζικό σύστημα. Εγώ όταν πηγαίνω στο εξωτερικό πρέπει να φτιάξω μία σειρά συσκευασιών, οι οποίες θα είναι τυπωμένες με την γλώσσα της κάθε χώρας, να έχει επάνω ότι απαιτεί η νομοθεσία τους και από πλευράς μου να φτιάξω αυτό που απαιτείται για την εξαγωγή.

Ο αντίστοιχος ανταγωνιστής μου, ο Ιταλός ή ο Ισπανός (αν μιλήσουμε για το ελαιόλαδο), επιδοτείται για αυτό, ενώ εγώ τα βάζω από την τσέπη μου και ρισκάρω σε μία αγορά που δεν με βοηθάει κανείς.

Ακόμη και οι ερωτήσεις που κάνουμε κατά τόπους στα προξενεία, ναι μεν είναι σε συμβουλευτική κατεύθυνση, αλλά δεν είναι σε κατεύθυνση τελικού αποτελέσματος.

Δεν είναι εύκολο για κάποιον που ξεκινάει να πετύχει στο κομμάτι των εξαγωγών, και θα πρέπει ο καθένας από εμάς που κάνει τέτοια βήματα να είναι γνώστης της κάθε χώρας που θέλει να απευθύνει το προϊόν του. Ακόμη και για το λάδι που μιλάμε τώρα, το κρητικό λάδι και το λάδι της Καλαμάτας είναι γνωστό, το ροδίτικο το λάδι δεν το ξέρουν πολλοί και εμείς εδώ υπηρετούμε το ροδίτικο ελαιόλαδο. Και ένας από τους στόχους μου είναι να στηρίξω και να εξάγω το Ροδίτικο λάδι, εξίσου και το 95% των λαδιών που χρησιμοποιώ είναι από την Ρόδο.

Δεν είμαστε εταιρεία που θα βρούμε πολύ φθηνό λάδι από άλλες περιοχές για να το πάρουμε και να γράψουμε «ροδίτικο».

Σίγουρα υπάρχουν ευκαιρίες για ανάπτυξη, αρκεί να ξέρεις να τις κυνηγάς σωστά. Αν είσαι στην κατηγόρια του ότι μπαίνω να κάνω μία εξαγωγή και να πουλήσω το οτιδήποτε, να κάνω δηλαδή μία απότομη είσπραξη λόγω εξαγωγών, σίγουρα θα καταστραφείς. Αυτό που θέλει η αγορά του εξωτερικού ιδίως για να έχεις συνεχή ανάπτυξη είναι να ξέρεις τι σημαίνει ποιότητα. Ποιότητα είναι η επανάληψη του ίδιου προϊόντος. Οι ξένοι θέλουν αγοράζοντας το προϊόν μας να είναι πάντα το ίδιο. Αυτό εμείς το υπηρετούμε με χριστιανική ευλάβεια».

Καταλήγοντας την κουβέντα μας, ζητήσαμε από τον κ. Διμέλλη να μας «αποκαλύψει» τα σχέδια που έχει για την «Τροφοσύνθεση»:

«Η εταιρεία μας πάντα είχε μία κατεύθυνση να στηρίζει την ξενοδοχειακή αγορά, την αγορά του χονδρεμπορίου. Γενικά είμαστε εταιρεία που παράγουμε επαγγελματικά προϊόντα. Βέβαια έχουμε προτάσεις από εταιρείες χώρου σε σούπερ μάρκετ να παράγουμε για λογαριασμό τους κάποια προϊόντα σε πολύ μικρές συσκευασίες. Αυτό είναι θέμα το οποίο το φιλτράρουμε αυτή την στιγμή, βλέπουμε τις προτάσεις αυτές και θα πράξουμε σύμφωνα με τα δεδομένα και θα δούμε ξανά το θέμα μέσα σε αυτόν τον χρόνο για το τι θα κάνουμε».