Η εξέλιξη της τεχνολογίας και των ηλεκτρονικών μέσων μήπως έβλαψε τη ζωή του παιδιού;

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Θεόδωρος Παπανδρέου
Επίτιμος σχολικός Σύμβουλος

H απογοήτευση από το παρελθόν, το αδιέξοδο που παρουσιάζει το σήμερα, η αμφιβολία και η ανασφάλεια για το μέλλον, έκαμαν το σημερινό άνθρωπο ανήσυχο, αγχώδη, μέχρι σημείου που να αμφισβητεί την ίδια την υπόστασή του.

Σήμερα λοιπόν που αναδομείται συνθέμελα η ιστορία της ανθρωπότητας, Που η παγκοσμιοποίηση έχει κάνει θέρετρα της όλες πια τις χώρες της γης,

Όπου ο ωχαδελφισμός, ο ετσιθελισμός και ο τιποτελισμός κατάντησαν πλανόδιοι μικροπωλητές φτηνών παραδειγμάτων μίμησης,

Όπου στις ψυχαγωγικές οάσεις των νέων σερβίρεται ανεξέλεγκτα η ικανοποίηση των νοθευμένων απολαύσεων της ζωής

Και όπου η ποιότητα και το μέγεθος των σχέσεων των ανθρώπων, κοστολογούνται σύμφωνα με την κοινωνική και αξιοκρατική θέση που κατέχει κάθε μέλος της, ο σημερινός άνθρωπος, ο άνθρωπος της τεχνολογία ξέχασε το παιδί!

Και τούτο διότι στην προσπάθεια του να κατακτήσει το σύμπαν, να δαμάσει τη φύση, να λύσει το διαχρονικό πρόβλημα της άνετης επιβίωσης και ιδιαίτερα στον αγώνα του για να κατακτήσει γρήγορα κι εύκολα δύναμη, εξουσία και οικονομική απεξάρτηση, διέπραξε το μεγαλύτερο ανθρωπιστικό έγκλημα ξεχνώντας ή εγκαταλείποντας το ωραιότερο πλάσμα του Θεού!

Το παιδί, που αναμφίβολα είναι το πιο ευαίσθητο και ωραίο κομμάτι της ζωής του ανθρώπου, δεν είναι πια το επίκεντρο της καθημερινότητας, ούτε ακόμη και αυτής της επιστημονικής έρευνας, δεν τυγχάνει της δέουσας προσοχής κι επιμέλειας, και δεν είναι η αρχή και το τέλος κάθε ανθρώπινης προσπάθειας.

Έχει αφεθεί ελεύθερο, ανεξέλεκτο, αβοήθητο, ασυμβούλευτο στην ασύδοτη κατανάλωση των πολιτιστικών υποπροϊόντων, τα οποία έχουν εισβάλει με πολύ έντονους ρυθμούς στα σαλόνια των σπιτιών όλων των κοινωνικών τάξεων με τα «βίντεο γκέϊμς», το «Interet» και τα εξωσχολικά βιβλία, ευτελούς πνευματικού περιεχομένου.

Έτσι η άδολη παιδική ψυχή πλανάται σε αφιλόξενο περιβάλλον, μέσα σ’ ένα απέραντο πνευματικό υπνωτήριο, όπου στα ψυχαγωγικά του πάρκα αλλά και στα μορφωτικά του θέρετρα, σερβίρεται πλουσιοπάροχα το ποτό της «Νιρβάνας» με επιδόρπια τον «ωχαδερφισμό και τον τιποτελισμό».

Στέρεψαν πια οι πηγές που τροφοδοτούσαν τα πνευματικά υδραγωγεία και γέμιζαν τις ελληνικής δεξαμενές με ονόματα σοφών, ηρώων και αγίων.

Πού είναι στα αλήθεια τα φωτεινά παραδείγματα που θα πρέπει να μιμηθούν τα παιδιά;

Γιατί έσβησαν τα φώτα των φάρων του σωστού προσανατολισμού και άφησαν τις πυγολαμπίδες της παραπλάνησης;

Γιατί γκρεμίστηκαν τα στατικά στηρίγματα του μελάθρου της μεγάλης πατρίδας;

Πού κρύβονται, ή πώς εξαφανίστηκαν οι πυλώνες του πολιτισμού και της πλούσιας λαϊκής κληρονομιάς; Κι ερωτώ:

Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε πολιτιστική και κοινωνική ρότα;

Μήπως θα πρέπει να ακούσουμε την ηθική, αλλά βραχνή φωνή της κοινωνίας; Και τις μεγαφωνικές καμπάνιες των ελαχίστων Διογένηδων, οι οποίοι αναγγέλλουν στροφή προς το παιδί;

Γιατί είναι πια πασιφανές, πως αν θέλουμε να αλλάξει κάτι, αν επιθυμούμε να ανέβη το επίπεδο λειτουργίας του ανθρώπου, αν πραγματικά ποθούμε να φτάσει η κοινωνία μας σε μια νέα ηθικοπολιτιστική εποχή, έτσι ώστε το παιδί να πάψει πια να θεωρείται σαν ένα δέντρο που αναγνωρίζεται μόνο από τα φύλλα του, είναι ανάγκη να αξιοποιηθούν στο σύνολό τους οι μοναδικές αφομοιωτικές ικανότητες μάθησης του παιδιού. Διότι πάνω στο παιδί, όπως κάποτε είπε ο μεγάλος δάσκαλος της οικουμένης « Χριστός», θα πρέπει να στηριχθούν οι ελπίδες και τα όνειρα για δημιουργία μιας νέας ανθρωπότητας, με πνευματικούς ανθρώπους, ικανούς να κατακτήσουν νέα πεδία ηθικής και ανθρωπιάς, για τα οποία, δυστυχώς, πολλοί δήθεν αγωνίζονται, αλλά ακόμη μέσα σε λανθασμένους δρόμους και μεθόδους!

Επομένως η δυνατότητα για καινούργιο άνθρωπο βρίσκεται μέσα στο ίδιο το παιδί και στις παιδευτικές του ενέργειες που θα δεχθεί κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του. Εκείνο που θα πρέπει να προσεχθεί είναι η ανάπτυξη του σε κάθε της μορφή σωματική, ψυχική, διανοητική και κοινωνική να γίνεται όταν πρέπει και όπως πρέπει.

Τις απόψεις αυτές υποστηρίζει, όπως προαναφέρθηκε και η επιστημονική ομάδα, η οποία αναφέρει συγκεκριμένα ότι η κρίσιμη περίοδος διαμόρφωσης της προσωπικότητας του παιδιού, είναι το χρονικό διάστημα από τη γέννησή του μέχρι το 7ο έτος της ηλικίας του. Στη διάρκεια αυτή το παιδί κτίζει την προσωπικότητά του μέσα από τις εμπειρίες του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει και κινείται. Αυτό ακριβώς το περιβάλλον πρέπει να κλιμακώνεται στις δικές του σωματικές δυνατότητες και να ανταποκρίνεται στη μοναδική διανοητική δεκτικότητά του.

Όμως μια τέτοια πολύπλευρη, σωστή και συμμετρική ανάπτυξη του παιδιού είναι δυνατή μόνο σε ένα προετοιμασμένο και άριστα εξοπλισμένο μορφωσιογόνο περιβάλλον, με ανθρώπους (γονείς, συγγενείς και εκπαιδευτικούς), που να είναι γνώστες της παιδικής προσωπικότητας, να τηρούν και να εφαρμόζουν τους παιδαγωγικούς νόμους και πάνω από όλα να λατρεύουν το παιδί!

Πέραν όμως όλων αυτών θα πρέπει οι γονείς να στραφούν προς το παιδί, να σκύψουν στο στήθος του, να ακούσουν τους άρρυθμους κτύπους της καρδιάς του και να τους ρυθμίσουν κανονικά, τοποθετώντας τους βηματοδότες της αγάπης, της ανθρωπιάς και του ελληνικού πολιτισμού.

Στη δύσκολη τούτη αποστολή, στο κοινωνικό τούτο λειτούργημα σίγουρα οι γονείς θα έχουν στα χέρια τους ένα εργαλείο βοήθειας, ένα χρήσιμο καταστατικό χάρτη συμβουλών και μια πυξίδα προσανατολισμού για τη σωστή ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, τις παρακάτω παιδικές επιστολές!

Έτσι λοιπόν πριν ακόμη προγραμματίσουν τον οικογενειακό τους σχεδιασμό, προτού χαράξουν το οικογενειακό πλαίσιο συμπεριφοράς και διαπροσωπικών σχέσεων, καλό είναι κι επιβάλλεται ηθικά και παιδαγωγικά να σεβαστούν, να υπολογίσουν και προ πάντων να συνειδητοποιήσουν το περιεχόμενο των επιστολών, που αν μπορούσε θα τους απέστελλε το παιδί τους, εκφράζοντάς τους τις επιθυμίες, και τους πόθους του, αποκαλύπτοντάς τους με τον πιο κατανοητό τρόπο το μυστηριακό κόσμο της άδολης ψυχής του! Κι αν αυτό συμβεί, τούτο για μένα θα αποτελέσει επαλήθευση επιθυμητών προβλέψεων!!!