Σαράντα ημέρες χωρίς τον Γιάννη Σουλούνια - Απώλεια ο θάνατός του

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο φίλος και συμμαθητής του Πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Μανέττας
Κληρικός- εκπαιδευτικός, εφημέριος Ιερού Ναϋδρίου Αγίας Ειρήνης - Τριών Ιεραρχών Παν/μίου Αιγαίου Ρόδου

Δυστυχώς πικρή είναι η αλήθεια. Ο θάνατος αλλάζει τη ζωή και την πορεία της καθημερινότητάς μας. Μια τέτοια αλλαγή στη λίστα των φίλων συμμαθητών που ανήκουν στη θριαμβεύουσα εκκλησία της αιώνιας ζωής χθες Σάββατο (27 Ιανουαρίου 2018) με την συμπλήρωση 40 ημερών από το θάνατό του, δημιούργησε η απώλεια του επιχειρηματία - ξενοδόχου, Γιάννη Σουλούνια.

Έτσι χωρίς εγωισμό καταδεχτικό, απλό, χωρίς υστεροβουλίες, χωρίς πονηριές τον γνώρισα από τα παιδικά μου χρόνια...

Συμμαθητής μου για πολλά χρόνια. Συνοδοιπόρος στις εξελίξεις της ζωής μας. Δεν εκμεταλλεύτηκα, όπως συνηθίζεται σε φιλίες, τα πλούτη του ή την οικογένειά του. Υπήρξε ένας σύνδεσμος αγνής φιλίας, άδολης, ανιδιοτελούς. Έτσι συνεχίστηκε μέχρι την ημέρα που μας έφυγε. Το ίδιο και τώρα. Που σε μνημονεύω Γιάννη συνεχώς. Όπως τον αριστοκράτη Νιοχωρίτη πατέρα σου, πρωτοπόρο του ροδιακού τουρισμού. Ο ιδρυτής των ξενοδοχείων “Αλεξία” και “Ντορέττα”.

Το ίδιο και η σεμνή κατά πάντα αξιοπρεπής και αξιαγάπητη σύζυγος, μητέρα και γιαγιά Θεοδώρα Σουλούνια. Η κολώνα της ζωής των παιδιών και της οικογένειάς της. Επίσης τα καλά αδέλφια σου, Γιάννη, ο Κώστας και η Μαριάννα. Τα ωραία και καλά σου ανήψια.

Μα προπαντός το σπιτικό που έστησες, Γιάννη. Η σεμνή σου, πιστή, χριστιανή, ενάρετη σύζυγός σου Σαμπίτα και τα δύο βλαστάρια, τα καμάρια σου.

Οι αγάπες της ζωής σου, οι καρποί του έρωτά σου, οι μορφωμένες και ευγενείς κόρες σου, η Θεοδώρα και η Μαρία Νικολέτα. Γιάννη φίλε συμμαθητή.

Το πέρασμά σου ήταν ένα αέρινο και γεμάτο χαμόγελο της θύμησης και της καλωσύνης δόσιμο. Έδωσες, χάρισες όπως ο πατέρας σου, η μητέρα σου, τα αδέλφια σου. Δωρεές στους Τρεις, στην Μητρόπολη, στο Νιοχώρι, στο Θάρρι, σε πτωχούς, σε υπαλλήλους που χρόνια δεκαετίες έφαγαν και συνεχίζουν να τρώνε ψωμί από τις επιχειρήσεις σας. Το χαμόγελό σου στο φέρετρο μας ησύχασε όλους.

Εγώ, παιδιά, αναπαύτηκα. Ξεκουράστηκα, δεν πονώ, δεν υποφέρω, να με αδικούν, σας αφήνω με ήσυχη τη συνείδησή μου. Σας ευχαριστώ όλους για όλα.

Αυτή ήταν η στερνή σου αποχαιρετιστήρια παρουσία. Και εγώ προσευχητικά με δάκρυα στα μάτια ολόψυχα σου εύχομαι. Ανάπαυση αιώνια και καλό σου Παράδεισο, φίλε μου, Γιάννη Σουλούνια. Αμήν.