Νερά Καλλιθέας (32): Κονδύλια του Σχεδίου Μάρσαλ αποκατέστησαν όλες τις ζημιές στις Θερμοπηγές

5 Αυγούστου 1950 η επαναλειτουργία τους

Νερά Καλλιθέας. Η επαναλειτουργία των Θερμοπηγών, μετά την απελευθέρωση, άρχισε στις 5 Αυγούστου 1950, παρουσία του Γενικού Διοικητού Δωδεκανήσου Ροίκου Αγαθοκλή, ο οποίος ήταν και ο κύριος ομιλητής.

Στα τελευταία χρόνια του πολέμου, και τα πρώτα απελευθερωτικά, οι εγκαταστάσεις ζούσαν «το δράμα» τους.

Έμεναν μόνον οι τοίχοι. Τα πάντα είχαν καταστραφεί. Οι…απαλλοτριώσεις των επιτήδειων, βρίσκονταν στην ημερησία διάταξη και η φτωχή Ελλάδα, δεν είχε τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσει τέτοια μεγάλα έργα.

Ο εμφύλιος πόλεμος είχε, μόλις τελειώσει, και η Ελλάδα μέτραγε τις πληγές της. Βρισκόταν ως χώρα, στην πρώτη γραμμή, όπου παιζόταν ο νέος πόλεμος, ο Ψυχρός πόλεμος, όπως τον ονομάτιζαν. Η μια πλευρά με το όπλο παρά πόδας και η άλλη με εθνικιστική υστερία, κρατούσε τις θέσεις της.

Στρατοδικεία, εξορίες, εκτελέσεις, βρίσκονταν στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Ευτυχώς, από το Σχέδιο Μάρσαλ, εκείνη την αλήστου μνήμης χορηγία, όπου οι φτωχοί έγιναν πένητες, και οι πλούσιοι, κροίσοι, βρέθηκαν τα σχετικά κονδύλια, ύψους 650 εκατομμυρίων δραχμών, για την ανασυγκρότηση της όλης μονάδας.

Από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας της, τέθηκαν στη διάθεση του κοινού, τρεις κρήνες με ανάγλυφες παραστάσεις. Η πρώτη, ονομάστηκε Κρήνη του Κοχλία, η δεύτερη, Κρήνη της Υδρίας, η οποία πρόσφερε δύο ειδών ιαματικό νερό, του Ασκληπιού και του Ιπποκράτη και η Τρίτη, Κρήνη του Όστρακου.

Για τις κρήνες του κεντρικού Θόλου, θα χρειάστηκε δοθούν ονομασίες, γιατί όλες πρόσφεραν το ίδιο ιαματικό νερό, αυτό της κύριας πηγής της περιοχής, που ανάβλυζε αριστερά, όπως μπαίνουμε, από κούσπα που βρισκόταν δίπλα στη θάλασσα.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΑΛΑΧΟΥΡΗΣ