Ο Ζήνος, που αγαπάει τις γυναίκες και τον αγαπάνε κι εκείνες!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ένας άντρας με φήμη, που και βιβλίο κυκλοφόρησε για εκείνον γυναίκα στη Γερμανία, με τίτλο «Η άγρια ζωή στον Αρχάγγελο»

Αν κάποιοι θέλουν να μιλάνε για γυναίκες τότε δεν έμαθαν για το Ζήνο! Τον άντρα που ξέρει να τολμά και να γεύεται τις καταστάσεις. Που δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο, να κάνει περιουσία, να κάνει οικογένεια, μόνο να Ζει και να γνωρίζει γυναίκες.
Ο Ζήνος, όπως τον λένε στον Αρχάγγελο το Ζήνωνα Αφαντενό, εγγονό δημάρχου, τα ζει όλα στο μάξιμουμ. Και τα γλέντια και τις γυναίκες, και τις μουσικές. Μια απίθανη ιστορία, με υπαρκτό πρωταγωνιστή που όλοι στον Αρχάγγελο ξέρουν και αγαπάνε. Κι αν είναι και κάποιοι που θα βρεθούν να γίνουν ο κριτής του είναι γιατί γίνεται ο καθρέπτης της ατολμίας και του βολέματός τους, είναι που «ξεσκεπάζει» τις αμαρτίες τους. Αυτές τις «αμαρτίες» που εκείνος κάνει εμφανώς μη έχοντας τίποτα να κρύψει.
Ένας αυτοδίδακτος φιλόσοφος , με πολλές γνώσεις για τα πάντα που έχει τη γυναίκα για θρησκεία μέχρι να βρεθεί με την επόμενη γυναίκα, σήμερα, το απόγευμα, το βράδυ… Κι ας βρεθεί κάποια να κάνει παράπονο…
Έμαθα για εκείνον όταν άκουσα ότι μία ελληνογερμανίδα φωτογράφος, που υπήρξε φίλη του, έγραψε βιβλίο, με τα αξέχαστα που έζησε μαζί του και το κυκλοφόρησε στη Γερμανία, με τίτλο «Η άγρια ζωή στον Αρχάγγελο»!
Ο Ζήνος, δεν το ΄χει καν αυτό το βιβλίο, το ΄χουν οι φίλοι του, δε μιλά ποτέ για τις γυναίκες που είναι μαζί τους, μόνο όταν χτυπάει το τηλέφωνο, λέει στην παρέα «…φεύγω για λίγο» , κι αφήνει την ταμπακιέρα και τον αναπτήρα του στο τραπέζι ως εγγύηση στους φίλους ότι θα ξαναγυρίσει. Τον βλέπουν πια την άλλη μέρα και τους λέει δικαιολογίες γιατί δεν θα εκθέσει ποτέ γυναίκα, δεν θα την εκμεταλλευτεί οικονομικά αφού μόνο να βοηθάει τον κόσμο θέλει, να αγαπάει θέλει, και να έχει ελεύθερο χρόνο, να τον αφιερώνει σ΄ εκείνη. Όχι στη Μαρίνα, στην Ελένη, στην Τασούλα… Στη γυναίκα.!
Αυτός που πίνει από νωρίς και δεν τον έχει δει ποτέ κανείς να μεθάει, που τρώει λίγο-πασατέμπο, κούνες έχει στην τσέπη του- ο καλύτερος ψήστης στη Ρόδο, που βγαίνει με τη βάρκα του για παραγάδι τα βράδια και δεν παίρνει λεφτά ακόμα κι όταν σου κάνει την τέλεια δουλειά, γιατί στα λεφτά ποτέ δεν έδωσε αξία.
«Τόσα κάναμε, ας κάνουμε άλλο ένα…», μου λέει και δέχεται να μιλήσει, κι ας μην είχε πολλά λόγια ποτέ, ούτε και τώρα.

Σας κυνηγάει η φήμη σας, όταν χτυπάει το τηλέφωνό σας, όταν βρίσκεστε σ΄ ένα μαγαζί κι έρχονται μέσα οι γυναίκες που σας ψάχνουν- επειδή δεν τις ψάξατε εσείς, αλλά εγώ θέλω να μου πείτε εκείνη την ιστορία που έμαθα, που μου θύμισε μαυρόασπρες ελληνικές ταινίες. Αντί να πληρώσετε το λογαριασμό, κάνατε κάτι μια φορά που μόνο στον κινηματογράφο γίνεται!
Σου τα ‘πανε κι αυτά; Ήμουνα μ’ ένα φίλο μου, στο πιο κεντρικό εστιατόριο της Παλιάς Πόλης, κι ο λογαριασμός μεγάλωνε. Ο άλλος αγχώθηκε, δεν είχαμε πάνω μας τόσα. Έρχεται ο σερβιτόρος, φέρνει το λογαριασμό, του λέω, πήγαινέ τον στο αφεντικό σου και πες του να μου στείλει και 20 χιλιάρικα και ένα σακάκι. Είχε πιάσει ψιλόβροχο κι ήμουν με το πουκάμισο, θέλαμε να συνεχίσουμε μετά για Καφέ Σαντάν. Σε 20 λεπτά έρχεται πίσω, μου φέρνει ένα καινούργιο σακάκι, και τα 20 χιλιάρικα. Τα φάγαμε, δίπλα στο Καφέ Σαντάν. Τα λεφτά είναι για να τρώγονται.

Δουλέψατε κι εσείς ως σερβιτόρος κάποτε σε ξενοδοχεία, παίρνατε πολλαπλάσια πουρμπουάρ από τους άλλους και τα μοιράζατε στους άλλους!
Τι να τα κάνω. Ήταν πολλά τα έδινα στα παιδιά, τα έδινα και στα άλλα πόστα.

Και δεν παίρνετε λεφτά, αν συμπαθείτε κάποιον του κάνετε τη δουλειά, την κάνετε τέλεια και μετά δε θέλετε τίποτα!
Την αγάπη τους μόνο, δεν έχουν σημασία αυτά, ούτε περιουσία θέλω να κάνω, τα φράγκα δε με νοιάζανε ποτέ.

Η φήμη που υπάρχει είναι ότι μιά γυναίκα μπορεί να την πάτε ένα μεγάλο ταξίδι, εσείς να μην έχετε λεφτά και να της προσφέρετε ό,τι θέλει!
Να φεύγω αφραγκία από δω, αλλά κομπλέ όλα. Τις αγαπάω τις γυναίκες.

Όλες τις αγαπάτε όμως! Δεν προδίδετε τη μία όταν είσαστε με την άλλη;
Εμείς τα έχουμε εφεύρει αυτά. Η ηθική και η δικαιοσύνη, ο πολιτισμός. Αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει γυναίκα ή άντρας που άμα βρεθούν σε ειδικές συνθήκες θα καταφέρουν τελικά να αντισταθούν. Κάπου υποχωρούν και η πίστη και οι όρκοι, ερχόμαστε πιο κοντά στη φύση. Είναι ανθρώπινο και φυσικό.

Χτύπησε το τηλέφωνό σας και ήταν γυναίκα, τι της είπατε;
Με ρώτησε να ‘ρθει. Της είπα, ούτε θα ‘ρθεις, ούτε θα ‘ρθω.

Πότε φεύγετε από μια γυναίκα;
Δε θέλω τη ζήλεια. Αν αισθανθώ την πίεση πάω για τσιγάρα.

Τι νομίζετε ότι τις φέρνει κοντά σας;
Από τα 15 μου που ξεκίνησα να δουλεύω στα ξενοδοχεία, οι πατεράδες τους και οι μανάδες τους έλεγαν στα κοριτσάκια τους, τις τουρίστριες, να τις βγάλω έξω εγώ, φτάνει να τις φέρω πίσω το πρωί. Δε ξέρω, τι είναι. Κι οι γυναίκες χαίρονται όταν με βλέπουν, κι εγώ χαίρομαι όταν τις βλέπω. Αυτό είναι κι εμένα η ζωή μου. Αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος να σου πει ότι είμαι κακός, ότι ο Ζήνο έκανε αυτό ή το άλλο. Μπαίνω μέσα σ΄ ένα μαγαζί και είναι κοριτσάκια μικρά και φωνάζουνε «Ζήνο, Ζήνο...»... Όσο για τις γυναίκες, το παν είναι να έχεις ελεύθερο χρόνο να τις διαθέσεις. Όταν δούλευα στην οικοδομή και γνώριζα μια γυναίκα, την άλλη μέρα μπορεί να μην είχε δουλειά και να την περνούσα μαζί της. Έχανα και μεροκάματα γι αυτήν.

Κι αν της μαγειρεύατε κιόλας…
Όποια φάει από τα χέρια μου δεν το ξεχνά. Δε μ’ αρέσουν τα παινέματα, αλλά κάποια πράγματα είναι έτσι. Μια φορά ήμουν σ΄ ένα εστιατόριο στη Θεσσαλονίκη, μπήκα στην κουζίνα και τους μαγείρεψα, μακαρονάδα. Τα διπλανά τραπέζια ζητούσαν από το δικό μου. Λέει ο μαγαζάτορας «μου δημιουργείς πρόβλημα». Τους λέω, δώσε σε όλους. Μυρωδιά… βάλε στα πιατάκια…

Κι οι άντρες όμως επιδιώκουν την παρέα σας, μόνο φίλους έχετε!
Ζω αυτά τα ωραία, τα όμορφα. Με πήρανε νύχτα ένα τηλέφωνο, από άλλο περιοχή, μου λένε «έλα σε ένα μαγαζί που ήμαστε...». Λέω, ρε παιδιά δεν έχω βενζίνη, μόνο για να ρθω έχω. Εγώ βαριόμουνα και το είπα για δικαιολογία. Πήγα τελικά και τους βλέπω έξω στο δρόμο μ’ ένα μπιτόνι βενζίνη, να με περιμένουν. Τη βλέπω την αγάπη των φίλων μου.

Δε ζηλεύουν, δεν προσέχουν για τις γυναίκες τους;
Με γυναίκα φίλου μου ποτέ, έχει πολλές άλλες. Δύο τις αρραβώνιασα κιόλας με φίλους μου και χάρηκα πολύ. Πήγα στους γάμους τους και είναι τύπος και υπογραμμός.

Εσείς έχετε ερωτευτεί ποτέ;
Όλες. Όποιαν έβρω εγώ την αγαπώ. Μέχρι να μου δείξει το αντίθετο. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων.

Ποια είναι η πιο ωραία γυναίκα για εσάς;
Όλες. Το παν για τη γυναίκα είναι ο ωραίος χαρακτήρας, και μια αισθητική. Κι όταν κάτσεις να πιείς το ποτό σου, να τη βρίσκεις μαζί της.

Το βιβλίο της Γερμανίδας για τη ζωή με το Ζήνο, με τίτλο «Η άγρια ζωή στον Αρχάγγελο»

Η Γερμανίδα έγραψε βιβλίο για εσάς που το κυκλοφόρησε στη Γερμανία και τελικά επιβεβαίωσε και όλες τις υπόλοιπες. Το ξέρατε ότι θα έγραφε βιβλίο;
Μου το ‘στειλε, το ‘χουν κι άλλοι. Μια φορά τη βλέπω, έγραφε, λέω… γράφει γράμμα στη μάνα της. Ο πατέρας της ήταν Έλληνας, αυτή δεν ήξερε καθόλου ελληνικά.

Σας έκανε διάσημο στη Γερμανία! Έχω μάθει ότι τσακώνονται οι γυναίκες μεταξύ τους, εκεί μπροστά σας. Και μια φορά μία σας έριξε στη θάλασσα ενώ την αποχαιρετούσατε στο λιμάνι γιατί κατάλαβε ότι θα βρισκόσασταν με άλλη στο «1900», στο μπαράκι του Παναγιώτη που πηγαίνετε στον Αρχάγγελο!
Μ΄ έσπρωξε, κι έπεσα στη θάλασσα. Πιάστηκα από τα σχοινά του καραβιού και ανέβηκα πάνω.

Τι της είπατε μετά;
Ότι είναι η αγάπη μου, της είπα. Που ήταν.

Και μετά είδατε την άλλη στο «1900»;
Ήρθε κι εκείνη μαζί, δεν ταξίδεψε. Ήρθε πίσω στον Αρχάγγελο, μπήκαμε στο μαγαζί, κι εκεί τσακώθηκαν. Μου λέει μία τις προάλλες «διώχνεις τις γυναίκες, την τάδε της έριξες άκυρο...»...

Δεν εκμεταλλευτήκατε όμως ποτέ καμία, δεν αφήσατε καμία να πληρώσει ποτέ, και δεν εκθέσατε ποτέ καμία, να λέτε ονόματα, σαν παρλαπίπας.
Το θεωρώ προσβολή να πληρώσει γυναίκα. Κι αν δεν έχω εκείνη την ώρα πάνω μου, θα έχει κάποιος φίλος μου, θα πάρω απ’ αυτόν. Τις αγαπάω τις γυναίκες. Ας βρεθεί μία να κάνει παράπονο.