Τιμητική βράβευση του Γιώργου Διακοσάββα ως δασκάλου κλασικής κιθάρας στη Ρόδο

Rodiaki NewsRoom

Τον συμπατριώτη μας Γεώργιο Διακοσσάββα, ο οποίος δίδαξε πρώτος και καθιέρωσε την κλασική κιθάρα στη Ρόδο από το 1975 έως και σήμερα, θα τιμήσει η τοπική μας κοινωνία, με μια λαμπρή αλλά σεμνή τελετή που έχει προγραμματιστεί να γίνει στις 29 Αυγούστου στις 8:30 μμ στην πλατεία Αργυροκάστρου.

Την εκδήλωση συνδιοργανώνουν και στηρίζουν:

Το υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, η Εφορία Αρχαιοτήτων Δωδεκανήσου, η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, ο Δήμος Ρόδου, ο ΔΟΠΑΡ, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου, η Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων νήσου Ρόδου, η Ομοσπονδία Δωδεκανησιακών Παροικιακών Συλλόγων Ρόδου, ο Σύλλογος Πολιτιστικής και Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς Ρόδου, ενώ την καλλιτεχνική διεύθυνση θα έχει ο γνωστός συμπατριώτης μας μουσικός και τραγουδιστής Τάκης Βούης.
Στην ίδια εκδήλωση, θα παίξουν κιθάρα οι:
Νεκτάριος Αυγενικός, απόφοιτος Τάξης Γιάννη Χατζή
Νίκος Αναστασόπουλος, Απόφοιτος τάξης Γιάννη Γιακουμάκη
Νίκος Αρβανίτης, απόφοιτος τάξης Εμίλ Πολυμένων
Γιώργος Παπακωνσταντίνου, απόφοιτος τάξης Γιάννη Κατσιμπρή
Βασίλης Κετετζόγλου απόφοιτος τάξης Γιώργου Διακοσάββα
Στάθης Σκανδαλίδης, απόφοιτος Γάξης Γιώργου Διακοσάββα
Φένια Γιαννά, και Ελένη Γιαννά (προβολή βίντεο) απόφοιτες τάξης Γιώργου Διακοσάββα.

Βιογραφικό σημείωμα
Ο Γιώργος Αλεξ. Διακοσάββας γεννήθηκε το 1947 στην Αρνίθα της Νότιας Ρόδου. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στο χωριό του μέχρι το 1959, όταν μετέβη στην πόλη της Ρόδου, για να φοιτήσει στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο και στη συνέχεια στο Οικονομικό Λύκειο. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του από αυτό προσλαμβάνεται ως υπεύθυνος λογιστηρίου στο εργοστάσιο ροδιοανατολικής τέχνης “Ίκαρος” του Κ.Δ. Χατζηκωσταντή. Από το 1967 έως το 1969 υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία, απ’ όπου απολύεται ως έφεδρος ανθυπολοχαγός (Σήμερα φέρει τον βαθμό του εφέδρου λοχαγού).

Το 1971, ύστερα από δημόσιο πανελλήνιο διαγωνισμό, εισάγεται μεταξύ των πρώτων στην Τράπεζα της Ελλάδος και υπηρετεί στο υποκατάστημα Ρόδου αρχικά ως λογιστικός υπάλληλος και στη συνέχεια ως αναπληρωτής προϊστάμενος λογιστηρίου. Το 1995 αποχωρεί από την υπηρεσία του, λόγω εθελούσιας εξόδου, με το βαθμό του τμηματάρχη.
Από τα παιδικά του χρόνια διακατέχεται από καλλιτεχνικές ανησυχίες και γαλουχείται στη μουσική από τον πατέρα του, Αλέξανδρο, παραδοσιακό βιολονίστα που πρόσεξε το ταλέντο του και φρόντισε να του εξασφαλίσει ωδειακές σπουδές.

Πρώτος δάσκαλός του στην κιθάρα υπήρξε ο Ιερόθεος Σχίζας, αρχιμουσικός, συνθέτης και μαέστρος επί σειρά ετών της φιλαρμονικής του Δήμου Ρόδου, κοντά στον οποίο διδάσκεται τα βασικά μαθήματα. Στη συνέχεια, σπουδάζει με υποτροφία μουσική στο Ελληνικό Ωδείο: κλασικό τραγούδι στη Ρόδο με την Κικίτσα Αγιακάτσικα-Δημητράκη και κλασική κιθάρα στην Αθήνα με τον Χαράλαμπο Εκμεκτσόγλου, από τις τάξεις των οποίων λαμβάνει πτυχία. Στην πορεία βυζαντινή μουσική στο Δημοτικό Ωδείο Ρόδου και στο Ωδείο Μουσικοί Ορίζοντες στην Αθήνα, απ’ όπου αποφοίτησε με δίπλωμα.

Το 1975 συνεργαζόμενος με το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών ιδρύει το πρώτο τμήμα στη νεοσύστατη από τον ίδιο σχολή κλασικής κιθάρας στη Ρόδο. Στο τμήμα αυτό σπούδασαν και αποφοίτησαν Ροδίτες μαθητές −και όχι μόνο− εκ των οποίων σήμερα πολλοί υπηρετούν σε ωδεία, σε δημόσια μουσικά σχολεία και σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια ως καθηγητές, ενώ άλλοι διακρίνονται ως σολίστ. Από το 1975 μέχρι σήμερα, τριακόσιοι και πλέον μαθητές, αγόρια και κορίτσια, παρακολούθησαν τη διδασκαλία του σε ατομικό μάθημα, η πλειονότητα των οποίων πήρε κοντά του μουσική μόρφωση, ενώ όσοι φοίτησαν στη σχολή του αποδίδουν αγάπη και εκτίμηση προς το πρόσωπο του δασκάλου τους. Από την τάξη του αποφοίτησαν οι εξής (αναφέρονται με χρονολογική σειρά): Ιωάννης Χατζής του Πέτρου (1985), Ιωάννης Κατσιμπρής του Βασιλείου (1985 Πτυχίο και 1992 Δίπλωμα), Φωτεινή-Μαρία Γιαννά του Ιωάννου (1991 Πτυχίο και 1994 δίπλωμα), Ελένη Γιαννά του Ιωάννου (1991 Πτυχίο και 1994 δίπλωμα), Γεώργιος Μαυρουδής του Νικολάου (1991), Αγγελική Καββαθά του Κωνσταντίνου (1992), Ευστάθιος Σκανδαλίδης του Κωνσταντίνου (1992), Αθανάσιος Παναγούλιας του Γεωργίου (1994), Γεώργιος Χατζηνικόλας του Εμμανουήλ (1995), Φωτεινή Γιαννά του Αντωνίου (1996), Μαρία Σαρικά του Ιωάννου (1998), Βασίλειος Κετεντζόγλου του Αβραάμ (2002), Σταματία Ζούρδη του Αντωνίου (2013), Αρτέμης Κυρτάσογλου του Αναστασίου (2017).

Στο διάστημα της τεσσαρακονταετούς και πλέον καλλιτεχνικής του δραστηριότητας συνεργάζεται με Έλληνες και ξένους διαπρεπείς μουσικοπαιδαγωγούς, διοργανώνει ρεσιτάλ, πανελλήνια σεμινάρια και διαγωνισμούς στη Ρόδο και συμμετέχει σε εξεταστικές επιτροπές, αναπτύσσοντας και προβάλλοντας τη δημοτικότητα της κιθάρας στη Ρόδο στον ελλαδικό και διεθνή χώρο. Αρθρογράφοι και κριτικοί τέχνης, Έλληνες και ξένοι μουσικοί και καθηγητές κιθάρας αναφέρονται στον τύπο ή σε προσωπικές επιστολές που διατηρούν μαζί του με κολακευτικά σχόλια και αναγνωρίζεται ως εκ τούτου για τη μουσική και οργανωτική του αξία.

Η πνευματική του δραστηριότητα συνεχίζεται με την ίδρυση το 1990 του μουσικοπαιδαγωγικού-πνευματικού συλλόγου, «ο Απόλλων», με σκοπό την ανάπτυξη του Ελληνικού Ωδείου Ρόδου, όπου υπηρέτησε ως πρώτος πρόεδρός του. Λίγο αργότερα γίνεται μέλος του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Ρόδου και μουσικός διευθυντής του νεοσύστατου Δημοτικού Ωδείου Ρόδου, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος.
Σήμερα είναι μέλος του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Δωδεκανήσου, του Συλλόγου Ιεροψαλτών Ρόδου, “Ευάγγελος Μουτάφης” και της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δωδεκανήσου.

Το 2005 εξέδωσε το πρώτο συγγραφικό του έργο, πόνημα ζωής που αναφέρεται στη γενέτειρά του, με τίτλο: ΑΡΝΙΘΑ, παραδοσιακό χωριό στη Νότια Ρόδο, οδοιπορικό στη ιστορία και λαογραφία του, σελίδες 744. Έχει ολοκληρωθεί ήδη και πρόκειται να εκδοθεί σύντομα και το δεύτερο πολυσέλιδο συγγραφικό του έργο με τίτλο: ICARO-ΙΚΑΡΟΣ, 1927-1987, εξήντα χρόνια καλλιτεχνικής αγγειοπλαστικής ροδιοανατολικής τέχνης, ιστορία, έργα και βιωματικές αναφορές των δημιουργών του. Στόχος του είναι η ολοκλήρωση και του τρίτου έργου του που έχει σχέση με τη μουσική δραστηριότητα των ωδείων από την απελευθέρωση της Ρόδου μέχρι σήμερα, όπου γίνεται διεξοδική αναφορά στο διδακτικό και καλλιτεχνικό του έργο.

Σήμερα, παράλληλα με τα μουσικά του ενδιαφέροντα (διδάσκει κλασική κιθάρα στο Ωδείο Μουσικοί Ορίζοντες και προσφέρει τις υπηρεσίες του ως άμισθος ιεροψάλτης στην ενορία του, Αγία Σκέπη, πόλεως Ρόδου), ασχολείται με την έρευνα και συγγραφή κειμένων ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου (διηγήματα και ευθυμογραφήματα) και με τη σύνθεση έντεχνης μουσικής, έργα που παραμένουν ακόμα ανέκδοτα.
Είναι παντρεμένος από το 1973 με τη Μαρία Εμμανουήλ Παρασκουλάκη, συνταξιούχο δασκάλα, με την οποία απέκτησαν δυο παιδιά, την Εμμανουέλα, καθηγήτρια φιλόλογο-γλωσσολόγο που υπηρετεί στο 5ο Γυμνάσιο Ρόδου, και τον Αλέξανδρο, αρχισυντάκτη της εφημερίδας LIFO, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Αθήνα.