Σύμη: Πλήθος κόσμου στα εγκαίνια του ναού Παναγίας «Πειραιώτισσης»

Rodiaki NewsRoom

Μετά τή μεγάλη Πανδωδεκανησιακή Πανήγυρη τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Πανορμίτου τήν Πέμπτη 8η Νοεμβρίου, τό ἑορταστικό κλίμα συνεχίστηκε στήν τοπική Ἐκκλησία τῆς Σύμης, ἀφοῦ τήν Κυριακή 11η Νοεμβρίου 2018 ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος πραγματοποίησε τά πρῶτα ἐγκαίνια τῆς Ἀρχιερατείας του, ἐγκαινιάζοντας τόν Ἱερό Ναό τοῦ Γενεθλίου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἐπονομαζομένης «Πειραιωτίσσης», ὁ ὁποῖος βρίσκεται στό ἀνώτατο τμῆμα τοῦ οἰκισμοῦ τοῦ «Χωριοῦ» τῆς Σύμης, πλησίον τοῦ ἐνοριακοῦ Ἱ. Ναοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἀναφέρουμε ὅτι ὁ ἐγκαινιασθείς αὐτός Ἱ. Ναός θεμελιώθηκε τό ἔτος 1966, μερίμνη τῆς εὐλαβοῦς Συμαίας Φωτεινῆς Κακακιοῦ, προκειμένου νά στεγάσει τή θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας βρεφοκρατούσας, τήν ὁποία ἡ μακαριστή πλέον, γερόντισσα εἶχε στήν κατοχή της ὡς πατρογονικό ἱερό κειμήλιο.

Λόγω τῶν δυσχερῶν ἱστορικῶν συγκυριῶν τῆς ἰταλοκρατίας καί τοῦ πολέμου, ἡ εἰκόνα εἶχε μεταφερθεῖ γιά κάποια χρόνια στόν Πειραιά καί ὅταν ἐπαναπατρίστηκε στή Σύμη, ἀπέκτησε τήν προσωνυμία «Πειραιώτισσα».

Ὁ Ναός τό ἔτος 1975 ἀποπερατώθηκε, ἀλλ’ ἔκτοτε παρέμεινε ἀνεγκαινίαστος.

Ἀναφέρεται ὅτι τά ἐγκαίνια ἀποτελοῦν παλαιά παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καί προέρχονται ἀπό τήν συνήθεια τῶν χριστιανῶν κατά τήν ἐποχή τῶν διωγμῶν, νά τελοῦν τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἐπάνω στούς τάφους Μαρτύρων. Ἐπειδή ὅμως σταδιακά οἱ συνθῆκες ἄλλαξαν - μέ τήν ἐξάπλωση τῆς πίστεως καί σέ τόπους πού στεροῦνταν τάφους Μαρτύρων - ἡ Ἐκκλησία καθιέρωσε στό ἑξῆς τήν κατάθεση ἁγίων Λειψάνων στά Θυσιαστήρια τῶν νέων Ναῶν.

Τό τελετουργικό τῶν ἐγκαινίων ξεκίνησε τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου 10ης Νοεμβρίου πρό τοῦ Ἑσπερινοῦ, μέ τόν καταμερισμό τῶν ἱερῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα, τοῦ Ἀποστ. Βαρνάβα, τοῦ Πρωτομάρτυρος Ἁγίου Στεφάνου, τοῦ Ἁγίου Μάμαντος, τῆς Ἁγίας Θέκλης καί τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, πού ἐπρόκειτο νά τοποθετηθοῦν τήν ἐπαύριον στήν Ἁγία Τράπεζα.

Ἐν συνεχείᾳ ἐτελέσθη πανηγυρικά ὁ Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός τῶν Ἐγκαινίων, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας, συμπαραστατουμένου ἐκ τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Καθηγουμένου τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱ. Μονῆς Ἰβήρων π. Ναθαναήλ, τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Τοποτηρητοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Πανορμίτου π. Ἀντωνίου Πατροῦ, τῶν Ἱερέων τῆς Σύμης καί τοῦ Διακόνου μας.

Προκειμένου δέ νά διακονήσει στήν τελετή τῶν Ἐγκαινίων, ἦλθε ἀπό τήν ὅμορη Ἱ. Μητρόπολη τῆς Ρόδου, ἀδείᾳ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ρόδου κ. Κυρίλλου, ὁ Πανοσ. Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰωαννίκιος Ἀναγνώστου, ὁ ὁποῖος διακρίνεται γιά τήν εὐρυμάθεια καί τήν μεγάλη του πείρα στό τελετουργικό τῆς συγκεκριμένης Ἀκολουθίας. Τό Ἀναλόγιο ἐκόσμησαν μέλη τῆς Χορωδίας τῆς Ὁμοσπονδίας Συλλόγων Ἱεροψαλτῶν Ἑλλάδος, πού βρίσκονταν στό νησί καί συμμετεῖχαν στήν διαγενομένη Πανήγυρη τῆς Ι. Μονῆς Πανορμίτου, ὑπό τήν διεύθυνση τοῦ Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου κ. Φωτίου Κετσετζῆ.

Τό ἑπόμενο πρωί τῆς Κυριακῆς 11ης Νοεμβρίου, ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας χοροστάτησε στόν Ὄρθρο καί μετά τήν Δοξολογία τό τυπικό τῆς Ἀκολουθίας ἐκτυλίχθηκε μέ τήν ἑξῆς σειρά: Προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου, ἐν πομπῇ λιτανεύθηκαν τά ἅγια Λείψανα ἐξωτερικά πέριξ τοῦ Ναοῦ τρίς. Κατόπιν ὁ Ἀρχιερεύς λέγων τούς γνωστούς στίχους τοῦ 23ου Ψαλμοῦ «Ἄρατε πύλας…» εἰσῆλθε στό ἐσωτερικό τοῦ Ναοῦ φέρων τά ἅγια Λείψανα καί κατευθύνθηκε στήν Ἁγία Τράπεζα. Ἐπάνω σ’ αὐτήν, στό κέντρο ἐκ τῶν προτέρων εἶχε προβλεφθεῖ ἡ κατασκευή μίας ὀπῆς, τό λεγόμενο «φυτόν».

Στόν πυθμένα αὐτοῦ νωρίτερα τοποθετήθηκαν δίπτυχα μέ ὀνόματα ζώντων καί τεθνεώτων. Ἐντός τῆς λειψανοθήκης τῶν Ἁγίων Λειψάνων ὁ Ἀρχιερεύς ἐπέχεε Ἅγιο Μῦρο καί ἀφοῦ τήν σφράγισε, τήν ἀπέθεσε μέσα στό «φυτό». Προηγούμενα εἶχε ἑτοιμαστεῖ ἡ λεγόμενη «κηρομαστίχη», δηλαδή ἕνα μεῖγμα ἀποτελούμενο ἀπό γνήσιο κερί, μαστίχη, σμύρνα, ἀλόη, θυμίαμα, ρητίνη κ. ἄ. ἀρωματικές οὐσίες. Τό μεῖγμα αὐτό, ἀφοῦ κόχλασε στήν φωτιά, μέ προσοχή γέμισε τό «φυτό», γιά νά καλύψει ἀσφαλίζοντας τά ἅγια Λείψανα. Στήν συνέχεια ἡ ὀπή τοῦ «φυτοῦ» σφραγίστηκε μέ μάρμαρο ἀναλόγου διαστάσεως.

Ἀκολούθησε ἡ πλύσις τῆς Ἁγίας Τραπέζης, μέ μοσχοσάπουνα, ἁγιασμένο ὕδωρ, καί ἀνθόνερο. Ἔπειτα ἡ Ἁγ. Τράπεζα σκουπίστηκε μέ καινούργιους σπόγγους καί ἐχρίσθη μέ Ἅγιο Μῦρο. Αὐτό σκουπίζεται καί ἀπορροφᾶται ἀπό τά «Ἀντιμήνσια», τά ὁποῖα καθαγιάζονται μ’ αὐτόν τόν τρόπο. Κατόπιν στίς γωνίες της μέ «κηρομαστίχη» ἐπικολλήθηκαν μικρά ὑφάσματα πού εἰκονίζουν τούς τέσσερις Εὐαγγελιστές.

Ἡ Ἁγ. Τράπεζα μετά καλύφθηκε μέ ἕνα λευκό ὕφασμα, πού εἰκονίζει τήν Ταφή τοῦ Κυρίου καί λέγεται «Κατασάρκιο», τό ὁποῖο δέθηκε στόν κεντρικό κίονα μέ σχοινιά καί στό ἑξῆς οὐδέποτε ἀφαιρεῖται. Σ’ αὐτό ἔφερε ἐπιγραφή μέ τήν ἡμερομηνία τῶν Ἐγκαινίων καθώς καί τό ὄνομα τοῦ ἐγκαινίζοντος τό Θυσιαστήριο Ποιμενάρχου μας τεθέντος καί τήν ἰδιόχειρη ὑπογραφή του.

Ἐν προκειμένῳ μετά ἀπό δική του προτροπή, ὑπέγραψε καί ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς τῶν Ἰβήρων Πανοσ. Ἀρχιμανδρίτης π. Ναθαναήλ, συμπατριώτης καί ἐν πνεύματι ἀδελφός τοῦ Σεβασμιωτάτου, ὁ ὁποῖος καί μετά τήν Πανήγυρη τοῦ Πανορμίτου παρέμεινε ἐνταῦθα καί γιά τήν τέλεση τῶν ἐγκαινίων. Τέλος, ἡ Ἁγία Τράπεζα ἐνεδύθη ὁλόκληρη μέ καινούργια καλύμματα.

Ὁ Ἀρχιερεύς ἔλαβε κατόπιν κάλαμον, στήν ἄκρη τοῦ ὁποίου ἦταν προσδεδεμένος φυσικός σπόγγος ἐμβαπτισμένος στό Ἅγιο Μῦρο, μέ τόν ὁποῖο ἔχρισε τούς τοίχους καί τούς κίονες τοῦ Ναοῦ, σχηματίζοντας τό μονόγραμμα τοῦ Χριστοῦ. Στήν συνέχεια εἰσῆλθε καί πάλι στό Ἅγιον Βῆμα, ὅπου ἄναψε τήν κανδήλα καί τά κεριά τῆς Ἁγίας Τραπέζης. Μέ ἐκεῖνο τό φῶς ἀνάφθηκαν ὅλες οἱ ὑπόλοιπες κανδῆλες καί τά κεριά τοῦ ἐγκαινιασθέντος Ἱεροῦ Ναοῦ.

Ἀφοῦ ἐπιτελέστηκαν ὅλα τά προαναφερθέντα σέ κλῖμα κατανύξεως, στόν κατάμεστο ἀπό κόσμο καί ἐγκαινιασμένο πλέον Ναό, ἐτελέσθη ἡ Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία. Στό τέλος ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος μέ ἔκδηλη χαρά ὁμίλησε κατάλληλα στούς παρευρισκομένους γιά τά τελεσθέντα καί συνεχάρη τήν οἰκογένεια τῶν εὐλαβῶν Ἐπιστατῶν τοῦ Ναοῦ.

Τέλος, σημειώνεται, ὅτι κατά τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας στόν ἐγκαινιασθέντα Ἱ. Ναό θά τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία καθημερινά γιά ἑπτά ἡμέρες. Μετά τήν περιγραφή τῆς τυπικῆς διατάξεως τῶν Ἐγκαινίων, ἀναφερόμαστε στίς ἀπαραίτητες διευκρινίσεις.

Ἰδιαίτερος λόγος πρέπει νά γίνει γιά τά «Ἀντιμήνσια». Τό «Ἀντιμήνσιο» προέρχεται ἀπό τόν λατινικό ὄρο «mensa» πού σημαίνει τραπέζι καί τήν ἑλληνική πρόθεση «ἀντί». Συνεπῶς ἡ εἰδική σημασία του εἶναι: ἀντί τῆς Ἁγίας Τραπέζης.

Συγκεκριμένα πρόκειται γιά ἕνα ὕφασμα πάνω στό ὁποῖο εἰκονίζεται ἡ Ταφή τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό καθαγιάζεται στά ἐγκαίνια Ναῶν ἀπό τόν Ἐπίσκοπο, καί ἐν συνεχείᾳ ὑπογράφεται ἀπ’ αὐτόν προκειμένου νά δηλωθεῖ ἡ γνησιότητά του.

Ἔπειτα τά καθαγιασμένα «Ἀντιμήνσια» μοιράζονται στούς Ἱερεῖς τῶν Ἐνοριῶν τῆς συγκεκριμένης Μητροπολιτικῆς περιφερείας, προκειμένου νά τελοῦν πάνω σ’ αὐτά τήν Θεία Λειτουργία. Μέ τόν τρόπο τοῦτο δίνεται ἡ δυνατότητα νά γίνεται τό μυστήριο κυριολεκτικά ὁπουδήποτε, ἔστω κι ἄν δέν ὑπάρχει ἐκεῖ Ναός.

Πρωτίστως ὅμως ἡ ἔννοια τοῦ «Ἀντιμηνσίου» ἔχει νά κάνει μέ τήν κανονικότητα τῆς Ἀποστολικῆς διαδοχῆς καί συνεπῶς μέ τήν ἐγκυρότητα τοῦ μυστηρίου τῆς Θ. Εὐχαριστίας. Ἀναλυτικότερα εἶναι ἕνας τρόπος πού φανερώνει ὅτι ὁ Λειτουργός Ἱερέας κατέχει τήν χάρη τῆς Ἱερωσύνης – εἶναι δηλ. κανονικός Ἱερεύς καί ὄχι αἱρετικός ἤ σχισματικός - ὑπάγεται στόν συγκεκριμένο Ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος συνδέεται ὀργανικά μέ τούς ἄλλους Ἐπισκόπους πού ἀπαρτίζουν τήν τοπική Ἐκκλησία.

Ἡ συγκεκριμένη τοπική Ἐκκλησία εἶναι κι αὐτή συνδεδεμένη μυστηριακά μέ ἄλλες τοπικές Ἐκκλησίες, καί ὅλες μαζί συναποτελοῦν τήν Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία πού ἱδρύθηκε ἀπό τόν Χριστό, συνεχίστηκε ἀπό τούς ἁγίους Ἀποστόλους, καί μέσω τῶν Πατέρων κάθε γενιᾶς, παραδόθηκε ἀνόθευτη ἀπό αἱρέσεις καί σχίσματα μέχρι ἐμᾶς, προσφέροντάς μας ἀσφαλῆ ὁδό σωτηρίας.

(Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Σύμης)