Ζωογόνες αναμνήσεις της Μ. Εβδομάδας

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Ελευθερία Μουρσελλά-Δράκου

“Ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται, και ημεί ελογισάμεθα αυτόν... εν πόνω και εν πληγή και εν κακώσει”
(Ησαΐα 53,4)

Από το βράδυ της Κυριακής των Βαΐων αρχίζει μια εβδομάδα που με τα υπέροχα τροπάριά της συγκινούν και βοηθούν την ανθρώπινη ψυχή να νιώσει πιο κοντά στο Θεό. Ιδίως τη Μεγάλη Πέμπτη και Μεγάλη Παρασκευή, ημέρες κατά τις οποίες όλη η Χριστιανοσύνη κλείνει ευλαβικά τα γόνατα και με συγκλονισμένη καρδιά προσφέρει εγκάρδια λατρεία αντικρίζοντας τον Εσταυρωμένο Χριστό.

Οι ημέρες αυτές μας δίνουν δύναμη ν’ αγαπήσουμε πιο πολύ τον Χριστό και να τον ευχαριστήσουμε γιατί από την αστείρευτη αγάπη Του δέχτηκε και υπέμεινε την ατιμία του Σταυρού. θυσίασε τη ζωή Του με τον πιο σκληρό, επώδυνο και ταπεινωτικό θάνατο για τη σωτηρία μας. Αλήθεια! Αυτή την εβδομάδα για μας τα τότε παιδιά της Ενορίας μας πόσα και πόσο δεν μας θυμίζουν! Τότε που ο αείμνηστος και καλλίφωνος ψάλτης μας Μ. Σαρρής μας δίδαξε τα εγκώμια και τόσα άλλα τροπάρια.

Φορώντας τη μαύρη ποδιά του Γυμνασίου μας με κατάνυξη ψάλλαμε το “Κύμματι θαλάσση” και τα τόσα συγκινητικά τροπάρια της Μεγάλης Πέμπτης και Μεγάλης Παρασκευής. Η Χρυσούλα Χατζηκαντάκη με τη χαρισματική φωνή της έψαλλε το “Επί ξύλου...” και συγκινούσε το εκκλησίασμα. Το φως των κεριών και η όλη ατμόσφαιρα δυνάμωνε το αίσθημα της λύπης που νιώθαμε αντικρίζοντας τον Εσταυρωμένο. Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης με τη συνοδεία των μεγάλων γυναικών ψάλλαμε με θλίψη τα μοιρολόγια και νιώθαμε τον πόνο της Μάνας Παναγίας προς το αδικοσταυρωμένο παιδί της.

Τη Μεγάλη Παρασκευή πολύ πρωί ορισμένες κυρίες με τόση επιμέλεια και καλλιτεχνία στόλιζαν τον Επιτάφιο. Εικόνες που τις κρατάμε στην ψυχή μας σαν άγιο φυλαχτό και τώρα μας δίνουν ζωή και Ελπίδα. Εμείς τα κορίτσια με τα πανεράκια μας πολύ πρωί μαζεύαμε τα λουλούδια που μας έκοβαν οι νοικοκυρές από τις ολάνθιστες χαλικόστρωτες αυλές τους. Μας έκοβαν και τα μυρωδάτα τριαντάφυλλα που τα μαδούσαμε για να ράνουμε τον Επιτάφιο. Συναισθήματα χαράς και λύπης πλημμύριζαν την ψυχή μας.

Με συγκίνηση θυμόμαστε τους σεβάσμιους ιερείς που λειτούργησαν στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Άνω Πόλεως Ρόδου, παπα Γιάννη, παπα Νικήτα, παπα Κωνσταντή, παπα Κωνσταντή Χαλκιά και παπα Τσαβαρή, που αγάπησαν την ενορία μας. Επίσης με ιδιαίτερο σεβασμό τους θυμόμαστε όλους και όσους με τον δικό τους τρόπο τίμησαν την ενορία μας. Τους επιτρόπους, την άξια καντηλανάτισσα και όλες τις κυρίες του φιλόπτωχου ταμείου. Αποφεύγω να αναφερθώ σε ονόματα με τον φόβο να μην λησμονήσω κάποιον ή κάποια.

Πάντα τους θυμόμαστε και τους ευγνωμονούμε. Είθε ο καλός Θεός μας να τους έχει κοντά Του. Σαν αέρινες φιγούρες περνούν μπροστά από το μυαλό μας όλες οι ενορίτισσες που κάθε Μεγάλη Παρασκευή ντυμένες με το καλοραμμένο ταγιέρ ή μαντό τους και την καρφίτσα στο πέτο τους πάντα αριστοκράτισσες παρακολουθούσαν την Αποκαθήλωση και εμείς τα παιδιά της χορωδίας ψάλλαμε τ’ ανάλογα τροπάρια που μας δίδαξε ο εξαίρετος ψάλτης μας ο αείμνηστος Μ. Σαρρής.

Όλο το εκκλησίασμα ένιωθε πίκρα και με δάκρυα στα μάτια παρακολουθούσε με σεβασμό και ευλάβεια τον άδικο σταυρικό θάνατο του Θεανθρώπου. Το βράδυ κατά την περιφορά του Επιταφίου οι νοικοκυρές άναβαν τα φώτα του σπιτιού τους και με αναμμένο το καλογυαλισμένο ασημένιο θυμιατό και το κανί με τ’ ανθόνερο περίμεναν οικογενειακώς τον Επιτάφιο να προσκυνήσουν και να περάσουν τα παιδιά κάτω από τον Επιτάφιο.

Στο θυμιατό που κάθε οικογένεια κρατούσε ως ιερό κειμήλιο μαζί με το μοσχολίβανο έβαζαν και φύλλα ελιάς καθώς και από παλιό ματσάκι που τα φύλαγαν σ’ ένα σακουλάκι από χασέ πίσω στο εικονοστάσι. Μ’ αυτό θύμιαζαν και τις μεγάλες μέρες καθώς και το Σαββατοκύριακο.

Με το ανθόνερο στο κανί μέρος του θυμιατού τα παιδιά θα ράνουν τον Επιτάφιο και το εκκλησίασμα που ακολουθεί σαν ένα μικρό δείγμα τιμής προς τον Εσταυρωμένο. Πάντα αυτές οι νοσταλγικές στιγμές μας ανανεώνουν ψυχικά. Είθε τα νέα παιδιά να κρατήσουν σαν άγια φυλακτά τα ωραία χριστιανικά μας έθιμα που δίνουν χαρά-ελπίδα και δύναμη στις δυσκολίες της ζωής μας.

Ας παρακαλέσουμε τον Εσταυρωμένο Λυτρωτή μας να μας δυναμώσει ώστε να κρατήσουμε στην καρδιά μας τους αθάνατους λόγους του.

“Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα στον κόσμο, ίνα μαρτυρήσω την αλήθεια. Και να συγκινηθούμε με τα λόγια του Προφήτη Ησαΐα. Ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών των αδυνάτων.

Το Μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλεία Σου” που είπε ο ληστής επάνω στον Σταυρό ας γίνει και για μας το κλειδί του Παραδείσου. Πράγματι! Όλα αυτά τα δρώμενα της Μεγάλης Εβδομάδας. Όσο σκληρή κι αν είναι η καρδιά μας συγκινείται με τα απαράμιλλα τροπάρια και ιδίως με το “Σήμερον Κρεμάται επί ξύλου”.

Κύριε! Βοήθησέ μας να κρατήσουμε αδιάσειστον την πίστη μας προς Σέ. Ο Σταυρός σου είναι η δύναμή μας. Το τίμιο αίμα Σου που χύθηκε από τις πέντε πληγές Σου να καθαρίζουν τις δικές μας αμαρτίες. Τα σεπτά Πάθη Σου μαρτυρούν την άβυσσο της αγάπης Σου με την οποία περιέβαλλε το γένος μας.

Υ.Γ. Σήμερα στην Ενορία μας ιερουργεί ο πατήρ Κάλλιστος, ένας από τους αξιόλογους μορφωμένους ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Ο Θεός να τον ευλογεί και να τον δυναμώνει στο δύσκολο και θεάρεστο έργο του που με τόσο ζήλο και αγάπη Χριστού εκτελεί. Καλή Ανάσταση.