Ειδήσεις από το παρελθόν

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Αντώνης Ν. Βενέτης

Η «ΑΤΛΑΝΤΙΣ» ήταν ελληνόφωνη εφημερίδα της Νέας Υόρκης. Οι «ειδήσεις» της αναφέρονται και στον ελληνισμό της Αμερικής, της διασποράς αλλά και του ελλαδικού χώρου. Ο αναφερόμενος στην «είδηση» της 27-6-1904 αρχιμανδρίτης, είναι ο μετέπειτα Μητροπολίτης Φωκίδος και εν συνεχεία Δημητριάδος (Βόλου) Ιωακείμ Αλεξόπουλος.

Δύο «ειδήσεις» της “Ατλαντίδος” αναφέρονται στον Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο (8.2.1904 – 5.9.1905), κατά τον οποίον η Τσαρική Ρωσία υπέστη ταπεινωτική ήττα, από την ανερχόμενη Ιαπωνία. Αποδεικνύουν όμως και την οδυσσεϊκή αντίληψη και το εμπορικό πνεύμα που διέκρινε αείποτε τους Έλληνες της διασποράς.
Ο Πιέρ Λοτί (1850-1923) της «είδησης» της 11-7-1904, ήταν Γάλλος αξιωματικός του ναυτικού, ρομαντικός συγγραφέας και δεινός Τουρκόφιλος.
Από τις προπολεμικές «ειδήσεις» του «Ηπειρωτικού Αγώνος» πληροφορούμαστε γεγονότα της καθημερινής ηπειρωτικής ζωής της εποχής. Ο αναφερόμενος Σπύρος Τσαντίνης ήταν δάσκαλος, καταγόμενος από το χωριό μου Λειά της Μουργκάνας, και πατέρας του γνωστού Φιλολόγου Κώστα Τσαντίνη. Τέλος, από το «ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟ ΒΗΜΑ» αλιεύσαμε μια επιστολή του Νίκολας Χάμμοντ (1907-2001), από τους σημαντικότερους Άγγλους Ελληνιστές, συγγραφέας του μνημειώδους βιβλίου «ΗΠΕΙΡΟΣ», τον οποίο γνώρισα στις 30-10-1985, σε μια εκδήλωση της Εταιρείας Μελετών Ελληνικής Ιστορίας. Η δημοσιευόμενη επιστολή του είναι ένας ύμνος για την Παραμυθιά και τους Παραμυθιώτες.

Οι ειδήσεις
Ατλαντίς, 27-6-1904. Ετελέσθησαν εν Λόουελ της Μασσαχουσέτης οι γάμοι του καλώς εκεί αποκατεστημένου κ. Κωνστ. Παπαδοπούλου μετά της εύ ηγμένης δεσποινίδος Διαμάντως Δεζέ. Τα στέφανα αντήλλαξεν ο εν τη πόλει ταύτη ομογενής ιατρός κ. Δ. Γενεράλης, το δε μυστήριον ετέλεσεν ο αρχιμανδρίτης κ. Ιωακείμ.

Ατλαντίς, 29-6-1904. Αφίκοντο εις Πειραιά εκ Δαρδανελλίων δώδεκα ναυαγοί εκ του πληρώματος του βυθισθέντος παρά τον Άθωνα, απέναντι της Μονής Βατοπεδίου, ελληνικού ατμοπλοίου «Κωνσταντίνος Πασχαλίδης». Μεταξύ τούτων είναι ο δεύτερος μηχανικός του ατμοπλοίου κ. Ιωάν. Κόκκινος εξ Αμφίσσης. […]

Ατλαντίς, 1-7-1904. Κατ’ έκθεσιν του Γάλλου πρεσβευτού εις την πόλιν Κίγκην της Μαντζουρίας εδολοφονήθη ο έλλην πολίτης Α. Γεωργιάδης, όστις εμπορεύετο εκεί. Οι δολοφόνοι ήσαν λησταί Τογγούζοι.

Ατλαντίς, 1-7-1904. Πολλοί Έλληνες εγκατεστάθησαν εν Λιάο Γιάγκ, ένθα είναι το γενικόν αρχηγείον του εν Μαντζουρία Ρωσικού στρατού, και ήνοιξαν ξενοδοχεία και εμπορικά καταστήματα. […]

Ατλαντίς, 5-7-1904. Ετελέσθησαν εν Ιωαννίνοις ευοιώνως οι γάμοι του εν Φιλαδελφεία καταστηματάρχου Κ. Στεφάνου μετά της δεσποινίδος Αικατερίνης Κ. Βηλλαρά, ανηκούσης εις μίαν των διαπρεπεστέρων της ευάνδρου Ηπείρου οικογενειών και διακρινομένης επί καλλονή και παιδεία. […]

Ατλαντίς, 11-7-1904. Ο κυβερνήτης της γαλλικής εν Κων/πόλει φυλακίδος και περιφανής ακαδημαϊκός Πιέρ Λοτί, παρεπιδημών εν Αθήναις, ανήλθε ξεναγούμενος υπό του κλειδούχου της Βασιλίσσης κ. Μεσσαλά εις το Τατόϊ και παρεκάθησεν εις το πρόγευμα της Β. Οικογενείας. […] Ο κ. Λοτί συνοδευόμενος υπό ακολούθου της γαλλικής Πρεσβείας, ανήλθε την νύκτα εις την Ακρόπολιν και παρέμεινεν υπό το φως της σελήνης μέχρι του μεσονυκτίου.

ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ, 2-8-1935. Εις το Βαβούριον Φιλιατών εξηφανίσθη η 70ντούτης γραία Μάνθενα Καραμπίνα, ενώ μετέβαινε εις παρακείμενον δάσος προς ξήλευσιν. […]

ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ, 4-8-1935. Εξέχουσα επιστημονική φυσιογνωμία ο χειρούργος ιατρός Παύλος Εμμανουήλ εκ Ελαφοτόπου – Ζαγορίου εξέλιπεν όλως αιφνιδίως εις το Σβάρτομπαχ της Αυστρίας. […] Από του 1930 εξήσκει το επάγγελμα του χειρούργου ιατρού εις Βιέννην. […]

ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ, 18-8-1935. Ο κ. Σπύρος Τσαντίνης και η δις Αλεξάνδρα Ζήκου ετέλεσαν τους γάμους των.

ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ, 8-9-1935. Απεβίωσεν εν Δράμα και ετάφη μεγαλοπρεπώς ο Ιωαννίτης Ταγματάρχης Πυροβολικού ε.α. Μιχαήλ Χατζηγιάννης αδελφός των επιχειρηματιών αδελφών Χατζηγιάννη και Σιομπότη. […]

ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ, 23 Ιουλίου 1939. Ο ΝΙΚΟΛ. ΧΑΜΜΟΝΤ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ: «Πριν έλθω εις την Ήπειρον το 1930 μου είπαν εις τας Αθήνας ότι η Ήπειρος είναι άγριο μέρος και μένει οπίσω από τον κόσμον. Μα! Τι ψέμματα μου είπαν; Μόλις έφθασα εις τα Ιωάννινα και ήλθα με τα πόδια στην Παραμυθιά ευρήκα τον πιο φιλόξενο κόσμο της Ελλάδος. Τότε δεν ομιλούσα ελληνικά. Οι Παραμυθιώται δ’ όμως με φιλοξένησαν όσο σε κανένα άλλο μέρος της Ελλάδος και μ’ έστειλαν εις το Κακοσούλι που είδα διά πρώτην φοράν τους ώμορφους χορούς των Σουλιωτών στα πανηγύρια της εκατονταετηρίδος. Ήτο δι’ εμέ πολύ σπουδαίο, διότι ο Άγγλος ποιητής Βύρων έχει γράψει εις τα τραγούδια του ότι οι άνδρες του τότε πολέμου προήρχοντο από το Σούλι. Λοιπόν οπόταν επανήλθα εις την Παραμυθιά ευρήκα, μεγάλην χαράν, τους φίλους μου, εγνώρισα δε και άλλους ακόμη. Εφέτος δεν ήλθα μόνος μου, διότι επανδρεύτηκα, τον Δεκέμβριον. Η κυρία μου ήθελε να γνωρίση την Ελλάδα εις την οποίαν έχω κάμει τας αρχαιολογικάς μου μελέτας. Ήλθομεν κατευθείαν εις την πιο ώμορφη πολιτεία που εγνώρισα, την Παραμυθιά. Της αρέσει η πόλις πολύ με την στενοχωρίαν των δρόμων, με τα πολύχρωμα φορέματα, με τις κάλτσες των χωρικών γυναικών και με τους χορούς και τα τραγούδια των ανδρών, τα οποία μπορεί να καταλάβη ολίγο η γυναίκα μου, διότι έρχεται από την Σκωτίαν, το ορεινό μέρος της Αγγλίας, που φορεί φουστανέλλα ο κόσμος. Λοιπόν θέλουμε να δώσουμε τα ευχαριστήριά μας στους Παραμυθιώτες διότι επεράσαμε πάρα πολύ ωραία».
Εν Παραμυθιά τη 22/7-1939
Νικόλαος και Μαργαρίτα Χάμμοντ».