Σελίδες Ιστορίας: Κρυπτογραφικοί Κώδικες για απόρρητα σημειώματα του Δωδεκανησιακού Αγώνα;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 396 ΦΟΡΕΣ
Γράφει ο Κώστας ΤΣΑΛΑΧΟΥΡΗΣ
Είναι Ντοκουμέντο. Γράφαμε ότι το Αρχείο Γ. Θ. Γεωργιάδη, του μεγάλου αγωνιστή του Δωδεκανησιακού Αγώνα, είναι ένα από τα τελευταία που είδαμε στο τέλος των επί πολλές δεκαετίες ερευνών μας, σε επίσημα ή ιδιωτικά Αρχεία. Από τότε πέρασαν δέκα και πλέον χρόνια, και να σήμερα, από αυτά που ξεχωρίσαμε, δίδουμε στη δημοσιότητα δύο έγγραφα· το ένα αναφέρεται στην περίοδο του 1918-1919, τότε που ο ροδιακός λαός με επικεφαλής τον ηγέτη του, μητροπολίτη Ρόδου Απόστολο Τρύφωνος, έγραφε την πιο λαμπρή του Ιστορία-ήθελε διακαώς, την πατρίδα του Ρόδο στην αγκάλη της Μητέρας Ελλάδας.
Το άλλο με ημερομηνία 1926, γράφει για κρυπτογραφικά σήματα για όλα που παίζουν σημαντικό ρόλο στην όλη υπόθεση του Δωδεκανησιακού προβλήματος. Μάλιστα, περιλαμβάνονται και διάφορα κείμενα, τα οποία, όμως, δεν χρησιμοποιούν τον κρυπτογραφικό κώδικα. Πάντως αυτούς τους κώδικες τους βλέπουμε για πρώτη φορά και δεν νομίζουμε να χρησιμοποιήθηκαν ποτέ. Για την Ιστορία τους παρουσιάζουμε όπως βρέθηκαν-παρά τις επιφυλάξεις μας.
Ένα είναι γεγονός ότι και αυτά τα κείμενα αποτελούν ψήγμα, μια σημαντική λεπτομέρεια των αγώνων του λαού μας. Και μόνον ότι βρέθηκαν άνθρωποι για να φτιάξουν κρυπτογραφικούς κώδικες ή να συλλάβουν το γεγονός και να το απαθανατίσουν σε άψυχο χαρτί, αυτό αρκεί.
Μαζί μ’ αυτούς βρέθηκαν και ορισμένα κείμενα-νομίζουμε έτοιμα να κρυπτογραφηθούν. Με απλή και μόνον ανάγνωση, γίνεται αντιληπτό πόσες ειδήσεις και γεγονότα περικλείουν. Να ένα παράδειγμα με ημερομηνία 3 Νοεμβρίου 1926. Το κείμενο-το δίδουμε ως έχει- το γράφει ο ίδιος ο Γ. Θ. Γεωργιάδης: «…την δεκάτην εβδόμην παρελθόντος μηνός εκλήθην απ’ αστυνομικόν διευθυντήν ρόδου όστις μοι ανεκοίνωσε διάταγμα γεν. διοικητού εκτοπίσεώς μου εις Σύμην. ως λόγοι μέτρου φέρονται διδόμεναι συμβουλαί εις εφορείαν αναστροφήν μετ’ αυτής και προπαγάνδα κατά αυτοκεφάλου, εζήτησα ακρόασιν ήτις λέγεται δοθή εν Σύμη εορτήν πανορμίτου-μπερτόλα…προς δε ακριτόμυθα …….(αφαιρείται το όνομα) ειπόντος Μπιλιότι σύνταξιν υπομνήματος εις πατριαρχεία και συναφής ενέργεια… βέβαιον είναι ότι και νυκτεριναί επισκέψεις μαλιάκα κατ’ οίκον κατεσκοπεύοντο.
-Αρχείο Γ.Θ. Γεωργιάδη
Παρητήθην διαγόραν-Συστήσας τήρησιν προγράμματος ανάγκη ενισχύσεώς του χρηματικώς ανέγερσιν γυμναστήριον-παρόν γράφεται εν σύμη φιλοξενούμαι ιατρόν σκιαθίτην-πληροφορήσατε τα κατά αυτοκέφαλον αξιοσημείωτον ή μη μέχρι τούδε εφαρμογήν σχολικού διατάγματος εν πρωτευούση ρόδου-Με αγάπην- Καμζόπουλος κατεδικάσθη 520-θα ήμην περίεργος μάθω αντιλήψεις ετέρων συναδέλφων αθηνών εν προκειμένω-12 Νοεμβρίου Εις Πανορμίτην συνηντήθην μετά γενικού διοικητού όστις άνευ εξηγήσεως εκ μέρους μου μου επέτρεψε επάνοδόν μου Ρόδον κατά …..(μια λέξη δυσνόητη) διαταγή προήλθεν από αστυνομίαν αλλά από διοίκησιν.
Σημειώσατε ότι μοίραρχος Λούκα είναι τέκτων,-Διά …..(τουρκικό όνομα) γνωσθήσονται λεπτομέρειαι καταδοσίας-Δράσις στρατιωτική ιταλών κατά ανατολής-Είναι εγγύς διότι συνταγματάρχης Bonino μετέβη κληθείς μετασχών εργασιών στρατιωτικού συμβουλίου συγκληθέντος Ρώμην-Τούρκος πρόξενος ανεχώρησε μετά Bonino Σμύρνην….» και συνεχίζει άλλη μία σελίδα… Ακτινογραφώντας τα παραπάνω δεν είναι υπερβολή να γραφτεί ότι γεμίζουν δεκάδες σελίδες. Η περίοδος που αναφερόμαστε είναι από τις πιο δύσκολες που πέρασε ο τόπος…
Το άλλο έγγραφο αναφέρεται στην περίοδο 1919, ακριβώς μετά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι ισχυροί της Γης, συγκεντρωμένοι στη γαλλική πρωτεύουσα αποφάσιζαν για τη νέα τάξη πραγμάτων. Γράφεται ακριβώς, την επομένη του συλλαλητηρίου-8 Απριλίου 1919-διά χειρός Γ. Θ. Γεωργιάδη, και έχει τίτλο «Ο Διδασκαλικός Σύλλογος Ρόδου».
Έπρεπε η έκκληση που απηύθυνε ο Διδασκαλικός Σύλλογος προς όλα τα έθνη του κόσμου, να φύγει με ασφάλεια από τη Ρόδο και να τύχει ευρείας δημοσιότητας και επίσης να πληροφορηθεί ο ευρισκόμενος στο Παρίσι, Αμερικανός Πρόεδρος Τόμας Γούντροου Ουίλσων (1856-1924), τα του συλλαλητηρίου. Ο επικεφαλής ηγέτης του ροδιακού λαού μητροπολίτης Απόστολος Τρύφωνος, είχε τον τρόπο του να διοχετεύει τα γεγραμμένα γεγονότα, μέσω του Ελληνικού Προξενείου και αυτό με τη σειρά του, μέσω του πλοιάρχου του πλοίου της γραμμής Πειραιά-Ρόδου, να φτάνουν στον προορισμό τους.
Ήταν η εποχή που ο Απόστολος είχε περιβληθεί τον μανδύα του Εθνάρχη και, κυριολεκτικά, μεθούσε από την αγάπη του ποιμνίου του. Η επίσημη έκθεση των γεγονότων, της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου, αποτελούνταν από 32 δακτυλογραφημένες σελίδες και έφτασε στην Αθήνα, στις 25 Ιουνίου 1919 και στο υπουργείο των Εξωτερικών στις 7 Ιουλίου, ενώ την επίσημη έκθεση των ιταλικών Αρχών, αποτελούμενη από 17 σελίδες-μεταφρασμένη, την είχαν οι ελληνικές επίσημες Αρχές από τον Ιταλό πρεσβευτή στην Αθήνα, στις 14 Μαΐου 1919.
Αλλά πώς έφυγαν τα έγγραφα του Διδασκαλικού Συλλόγου, από τη Ρόδο;
Μας το πληροφορεί το εκπληκτικό κείμενο, παρακάτω:
«Ο Διδασκαλικός Σύλλογος «Κλεόβουλος» όστις ιδρύθη τη πρωτοβουλία των διδασκάλων Τσαμπίκου Αποστόλου και Αντωνίου Σταματίου, εις την πρώτην αυτού συνεδρίαν απεφάσισε να απευθύνη έκκλησιν προς όλους τους διδασκάλους του κόσμου όπως υψώσωσιν ούτοι φωνήν υπέρ της ενώσεως της Δωδεκανήσου μετά της Μητρός Ελλάδος. Το σχετικόν ψήφισμα εδημοσιεύθη εις τας εφημερίδας όλων των Εθνών, υπογράφεται δε υπό του Προέδρου κ. Αντ. Σταματίου και του Γενικού Γραμματέως Τσαμπίκου Αποστόλου
Πώς απεστάλη το ψήφισμα των Δωδεκανησίων εις την Συνδιάσκεψιν. Την επομένην των συλλαλητηρίων, Δευτέραν του Πάσχα κατέπλευσεν εις Ρόδον εν αμερικανικόν θωρηκτόν και ηγκυροβόλησεν εις τον λιμένα της Ρόδου, μεθ’ ο οι ναύται και οι αξιωματικοί εξήλθον έξω εις την αγοράν. Όλος ο κόσμος έτρεξεν εις την παραλίαν διότι το εξέλαβεν ως ελληνικόν.
Ο διδάσκαλος Τσαμπίκος Αποστόλου μεταβάς εις την Ιεράν Μητρόπολιν ανακοίνωσε το γεγονός, αμέσως δε προσεκλήθησαν όλα τα μέλη της Δημογεροντίας και απεφάσισαν ίνα εύρωσι μέσον και αποστείλωσιν εις τον κ. Ουίλσωνα τα του Συλλαλητηρίου, μετά διαμαρτυρίας διά τον λογχισμόν του ιερέως παπά Λουκά και τον λογχισμόν αθώων πολιτών και γυναικοπαίδων, το σχετικόν έγγραφον μετεφράσθη αμέσως υπό του κ. Αθανασίου Καζούλλη και παρεδόθη εις τον διδάσκαλον Τσαμπίκον Αποστόλου με την εντολήν να το παραδώση εις τινα Αμερικανόν αξιωματικόν.
Ούτος, παρακολουθούμενος υπό του δημογέροντος κ. Αθανασίου Καζούλλη, κατώρθωσε δι’ ευφυεστάτου τεχνάσματος να το παραδώση εις τινα αξιωματικόν, υποσχεθείς εις αυτόν ότι εάν ηλευθερώνετο η Δωδεκάνησος θα εστήνετο προς τιμήν του, άγαλμα εις την πλατείαν του Μανδρακίου. Όντως τα έγγραφα επεδόθησαν εις τον Γραμματέα του κ. Ουίλσωνος, όστις κατ’ εντολήν του απήντησε ευνοϊκότατα, η δ’ επιστολή εφυλάσσετο ως κειμήλιον εις τα Αρχεία της Ρόδου, Όταν εγνώσθη τούτο εις την Ιταλικήν Κυβέρνησιν συνελήφθη ως ύποπτος ο διδάσκαλος Τσαμπίκος Αποστόλου και εφυλακίσθη. Επειδή, όμως, δεν υπήρχαν αποδείξεις τον απέλυσαν.
Αλλά κάρφος για τη αστυνομικές υπηρεσίες ήταν ο Τσαμπίκος Αποστόλου, ο οποίος σημειωτέον υπήρξε έμπιστος του μητροπολίτη Αποστόλου. Όταν ανέκυψε το ζήτημα της πωλήσεως του πευκοφλοιού του δάσους του Αρταμίτου, το 1918, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, μάλιστα δε συνελήφθη και έμεινε στις φυλακές έξι μήνες.
Ιδού πώς περιγράφεται η παραμονή του στις φυλακές.
«…ενεκλείσθη εις υπόγειον φυλακήν, κατόπιν μετεφέρθη εις εν κλειστόν δωμάτιον το οποίον εφράσσετο έξωθεν με σανίδες… Επί νύκτας ολοκλήρους ωδηγείτο εις τον Εισαγγελέα, συνοδεία λογχοφόρων, ίνα καταθέση ό,τι επέμεναν οι Ιταλοί Διά να αναγκάσωσιν αυτόν να ομολογήση, τον έδεσαν με αλυσίδα μεταξύ δύο Τούρκων και τον υποχρέωσαν να στέκεται όρθιος… Όλα όμως τα μαρτύρια τα υπέμενε, επ’ ουδενί λόγω ήθελε να φανή ανάξιος διδάσκαλος…
…εθεωρήθη επικίνδυνος, τον απέλυσαν μεν αλλά τον έθεσαν υπό αστυνομικήν επιτήρησιν μέχρι της λήξεως του ευρωπαϊκού πολέμου, του απηγορεύετο δε να επικοινωνήση με όλα τα χωρία, ακόμη και με το ιδικόν του. Το τοιούτον διήρκεσε μέχρις ότου η Βουλγαρία υπέγραψε την ανακωχήν…
Άγνωστα ψήγματα της Ιστορίας μας!..
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
