Στα 13 του απέκτησε διαβήτη και από τότε το νικάει κάθε μέρα

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ο 27χρονος οδοντίατρος που θα διανύσει με το ποδήλατό του υψόμετρο που ισούται με των Ιμαλαΐων

Είκοσι επτά ετών, διαβητικός, οδοντίατρος τελειόφοιτος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με μετεκπαίδευση στην Αμερική στην εμφυτευματολογία, στο New York University, και μεταπτυχιακό που έχει τον τίτλο «Μεταβολικά νοσήματα των οστών», θρυλικός ποδηλάτης, που σε λίγες ημέρες θα επιχειρήσει στη Ρόδο έναν ποδηλατικό άθλο!

Στις 8 Μαΐου, ημέρα Σάββατο θα επιχειρήσει κατά τη διάρκεια μίας ολόκληρης ημέρας, να ανέβει με το ποδήλατό του ένα βουνό τόσες φορές ώστε η συνολική υψομετρική διαφορά να ισούται με την κορυφή των Ιμαλαΐων! Η πρωτοβουλία του εντάσσεται στον αγώνα κατά του νεανικού διαβήτη!

Τι ευγενής σκοπός για έναν άνθρωπο που ο ίδιος τα κατάφερε και θέλει τίποτα να μην σταματήσει και τους άλλους.

«Να πέσεις, μου λέει κάποια στιγμή στην κουβέντα μας που έγινε το απόγευμα του Σαββάτου, αλλά επιβάλλεται να σηκωθείς»!

Κι εμείς, που συχνά στενοχωριόμαστε για μικρά κι ανούσια, που ρίχνουμε το κεφάλι κάτω μελαγχολικά ή κοιτάμε το ταβάνι αδυνατώντας να σηκωθούμε, να που βρίσκουμε πρότυπα: Είναι ο Θοδωρής Τσικούρης, που τα κατάφερε και τω αυτώ επιθυμεί για όλα τα παιδιά, με διαβήτη τύπου 1.

«Στα 13 μου χρόνια ήμουν ένα παιδί υπέρβαρο, μου λέει. Έτρωγα. Παρόλα αυτά, από τα πέντε μου χρόνια έκανα αθλητισμό, κολύμβηση και στα 13 μου που μου πρωτοεμφανίστηκε ο διαβήτης έκανα ήδη πρωταθλητισμό στην ποδηλασία, στη Ρόδο. Τρεις μήνες πριν από τη διάγνωση του διαβήτη είχα ξεκινήσει μια δίαιτα ώστε να επιστρέψω στα φυσιολογικά κιλά, για την ηλικία μου. Ήμουν 92 κιλά και έχασα 17 κόβοντας το φαγητό, μόνος μου.

Μετά τους τρεις μήνες τρεφόμουν πια κανονικά και σ’ εκείνη τη φάση, μήνας Φεβρουάριος ήταν, παθαίνω μια ίωση, πολύ πιο βαριά από τις απλές ιώσεις. Πυρετό είχα πολλά χρόνια να ανεβάσω. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν έτρωγα σοκολάτες, αλλά συνέχιζα να χάνω κιλά! Αυτό ήταν το πρώτο σύμπτωμα του διαβήτη: αυξημένος μεταβολισμός-καταβολισμός. Το επόμενο σύμπτωμα ήταν η υπνηλία και η αίσθηση έντονης κούρασης. Το τελευταίο και τελειωτικό χτύπημα ήταν η αυξημένη πρόσληψη νερών και ταυτόχρονα η αυξημένη και σύντομη ούρηση.

Ήταν τέσσερα συμπτώματα που έκαναν τους γονείς μου οι οποίοι είναι γιατροί- ο πατέρας μου είναι παιδοχειρουργός στο νοσοκομείο της Ρόδου- να σκεφτούν τι συμβαίνει. Όσο προχωρούσαν οι μέρες, τα συμπτώματα διογκώνονταν με την τελική διάγνωση να γίνεται μία Κυριακή βράδυ, στο νοσοκομείο της Ρόδου. Είχα σάκχαρο 764 mg|dl ενώ το κανονικό είναι 120-140».

Υπήρχε κάποια κληρονομικότητα ίσως; Αποκαλύφθηκε ποτέ ποιος ήταν ο λόγος;

Η κληρονομικότητα από πατέρα σε γιο, είναι μόνο 5%. Έχω τον θείο μου διαβητικό, με διαβήτη τύπου 1, αλλά η πιθανότητα για εμένα έπεφτε κάτω από το 1%, κι όμως ήταν ενεργή. Στον διαβήτη τύπου 1 η κληρονομικότητα είναι ασθενής, σε σχέση με τον διαβήτη τύπου 2 που η κληρονομικότητα είναι περίπου 45%. Σε ό,τι με αφορά η προδιάθεση ενεργοποιήθηκε μάλλον από την ίωση που μου προήλθε με ιό μεταλλαξιογόνο (κοξάκι 2007).

Είχα χάσει κιλά, ο οργανισμός μου ήταν εξουθενωμένος από τη δίαιτα, αλλά όλα αυτά είναι υποθέσεις και για τους γιατρούς. Βρέθηκα να κάνω μέτρηση της γλυκόζης του αίματος και χορήγηση ινσουλίνης μέσω πολλών τρυπημάτων κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τέσσερις δόσεις ινσουλίνης το λιγότερο και άλλες τόσες το μίνιμουμ η μέτρηση. Εκεί που έκανα 120 χλμ προπόνηση με το ποδήλατο και χρειαζόμουν ελάχιστο νερό, μετά τη διάγνωση με διαβήτη χρειαζόμουν επιπλέον χυμό φρούτων και αρκετές μπάρες δημητριακών, λόγω υπογλυκαιμιών.
Δεν σ’ έβαλε κάτω όμως!

Η ζωή του διαβητικού πρέπει να έχει άσκηση, σωστή διατροφή, όχι εντάσεις και πιέσεις. Στη Β΄ Λυκείου, σταμάτησα τον αθλητισμό για να διαβάσω. Ήταν μεγάλο πλήγμα για εμένα. Ήταν όμως δική μου απόφαση. Ήθελα να τα καταφέρω ώστε να έχω χρήματα και να μπορώ να αγοράσω μόνος μου το ποδήλατό μου, αυτό ήταν το σκεπτικό μου. Από το 2010 κάνω τρίαθλο (κολύμπι-ποδήλατο-τρέξιμο) με τον Αθλητικό Σύλλογο «Απόλλων» ο οποίος και με στηρίζει. Όλα αυτά τα χρόνια σπούδαζα, έκανα προπονήσεις και ελάμβανα μέρος σε αγώνες τριάθλου και μεμονωμένα αθλήματα, πολλοί εκ των οποίων ήταν διεθνείς. Στο πανεπιστήμιο έκανα ή πολύ πρωινές ή βραδινές προπονήσεις για να μπορώ να τα βγάλω πέρα.

Και είσαι και ο νεότερος στην Ελλάδα που στην ηλικία των 20 ετών τότε έκανες τον μεγαλύτερο στην Ελλάδα και δυσκολότερο αγώνα τριάθλου: 3,8 χλμ κολύμβηση, 180 χλμ ποδήλατο, 42 χλμ τρέξιμο!

Ακριβώς.

Και στις 8 Μαΐου, έρχεσαι στη Ρόδο για να κάνεις έναν ακόμα ποδηλατικό άθλο! Τι θα κάνεις ακριβώς;

Είναι ένα event παγκοσμίου φήμης, από τα πιο δύσκολα για ποδηλάτες. Ξεκίνησε από την Αυστραλία και εδώ και 20 χρόνια επεκτάθηκε σ’ όλο τον κόσμο.

Τους λες και τρελούς αυτούς που το ξεκίνησαν και το συνεχίζουν!

Ναι, μια ωραία τρέλα γιατί οι αποστάσεις αυτές έχουν πολλά υψομετρικά κι επίσης πρέπει να βγουν συνεχόμενα, χωρίς διακοπή. Γίνεται σε όλο τον κόσμο ενώ στην Ελλάδα έχει γίνει από ελάχιστους ποδηλάτες. Η διαδρομή που επέλεξα στη Ρόδο είναι η ανηφόρα μετά τη Σάλακο, προς Προφήτη Ηλία. Επέλεξα την ανηφόρα απέναντι από το εκκλησάκι της Αγίας Ειρήνης. Εκεί η εκκίνηση εκεί και ο τερματισμός. Είναι μία διαδρομή που θα κάνω μόνος μου, με το ποδήλατό μου σε μια διάρκεια 14-20 ωρών και θα με συντροφεύουν ποδηλάτες από τη Ρόδο καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Απίστευτα πολλές οι ώρες να ποδηλατεί ένας άνθρωπος, αλλά γιατί είναι τόσο μεγάλη
η απόκλιση των ωρών;

Γιατί κατ’ αρχάς αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζω ακόμη τις καιρικές συνθήκες και τα πιθανά τεχνικά προβλήματα που μπορεί να μας καθυστερήσουν.

Τι θα κάνεις όλες αυτές τις ώρες, με το ποδήλατό σου;

Όλες αυτές τις ώρες θα ανεβοκατεβαίνω τη συγκεκριμένη διαδρομή Ανηφόρα-κατηφόρα. Έχω υπολογίσει ότι η ανάβασή της είναι περίπου 5 χλμ, με μέση κλίση περίπου 8% και θετικής υψομετρικής περίπου 355 μ. Αυτό είναι και το κέρδος σε κάθε ανάβαση με τον τελικό στόχο να είναι τα 8.848 μ. θετικής υψομετρικής. Θα ανεβαίνω, θα κατεβαίνω, θα ανεβαίνω ξανά…

Αυτό το πάνω-κάτω πόσα χιλιόμετρα θα είναι;

Συνολικά θα κληθώ να ανέβω 25-27 φορές τη συγκεκριμένη ανηφόρα, κάνοντας στο τέλος της ημέρας περίπου 250 χλμ απόστασης.

Το έχεις ξανακάνει;

Ποτέ, αλλά κάνω πολλά χρόνια τρίαθλο μεγάλων αποστάσεων το οποίο μπορεί συνολικά με κολύμπι-ποδήλατο-τρέξιμο, να διαρκέσει έως και 16 ώρες.

Οι ποδηλάτες που θα σε ακολουθήσουν πόσοι θα είναι;

Μέχρι και την τελευταία στιγμή ο αριθμός των συμμετεχόντων θα μεταβάλλεται. Με την ευκαιρία που μου δίνεις θέλω να προσκαλέσω όλους τους ποδηλάτες της Ρόδου να με συντροφεύσουν σ’ αυτή τη δύσκολη προσπάθεια γιατί και μόνο η παρουσία τους εκεί θα μου δώσει τεράστια δύναμη. Στις 8 Μαΐου, ημέρα Σάββατο από τις 6 το πρωί που θα είναι η εκκίνησή μου μέχρι και αργά το βράδυ, τους περιμένω όποια ώρα επιλέξουν εκείνοι και τους εξυπηρετεί.

Όλο αυτό το εγχείρημα γίνεται με τη βοήθεια και τη στήριξη της Πανελλήνιας Ένωσης Αγώνος κατά του Νεανικού Διαβήτη (Π.Ε.Α.Ν.Δ.) για τη στήριξή της. Είναι ένας αγώνας που θα μπορούσα να κάνω οπουδήποτε, αλλά επέλεξα τη Ρόδο, το νησί που μεγάλωσα, για να προβληθεί και να συνεχίσει να αποτελεί σημείο αναφοράς για τους ποδηλάτες όλης της χώρας. Τη διοργάνωση αυτή την υποστηρίζουν επιχειρήσεις που επίσης προβάλλονται και καλώ και όποιαν άλλη το επιθυμεί, να το κάνει.

https||www.peand.gr|page.asp;pid=496
email: ttsik@hotmail.com

Ήσουν μαθητής του «Ροδίων Παιδεία», το οποίο εκπαιδευτήριο επίσης σε στηρίζει στη διοργάνωση της 8ης Μαΐου. Έκανες και μία ομιλία στο σχολείο με την παρουσία μαθητών
και των γονέων τους. Τι τους ενδιέφερε να μάθουν;

Τα πάντα για τη διαχείριση του διαβήτη. Ήταν μια πολύ εποικοδομητική ημέρα για όλους μας αυτή.

Μίλησέ μας κι άλλο για τον διαβήτη, που απασχολεί τόσο πολύ κόσμο!

Γιατί ο διαβήτης ονομάζεται διαβήτης; Γιατί εκεί που θα στερεώσεις τον διαβήτη για να γυρίσει, εκεί θα σου κάνει τον κύκλο. Δηλαδή ο διαβήτης πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα διατροφής και δραστηριότητας. Και μπορεί να επηρεαστεί από πολλά πράγματα: διατροφή, άσκηση, στρες, κλιματολογικές αλλαγές.

Τα τελευταία χρόνια σταμάτησε να λέγεται παιδικός ή νεανικός διαβήτης τύπου 1 και λέγεται ινσουληνοεξαρτόμενος διαβήτης τύπου 1 καθώς έχουν μεταβληθεί κατά πολύ οι ηλικίες που συναντάται. Δηλαδή ένας 40-45 ετών μπορεί να διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 1. Ο διαβήτης έχει αύξηση και γενικά έχει αυξηθεί κατά πολύ ο αριθμός των νεοδιαγνωσμένων χωρίς να γνωρίζουμε πραγματικά τον λόγο.

Ζεις μ’ αυτόν και πρέπει να τα καταφέρεις. Δυστυχώς, τα στοιχεία λένε ότι περίπου το 70% των διαβητικών όλων των ηλικιών, είναι αρρύθμιστοι, κι αυτό συνεπάγεται επιβάρυνση του οργανισμού τους, αλλά και μακροπρόθεσμα καταστροφές ακόμα και οργάνων όπως είναι το μάτι και το πόδι.

Για τον διαβήτη τύπου 1 τι θα έλεγες στους γονείς να μάθουν στο παιδί τους;

Να του μάθουν τον αθλητισμό και να του μάθουν να προσπαθεί συνέχεια, γιατί πρέπει να προσπαθεί διπλά. Να του περάσουν ότι δεν πρέπει να πτοείται, ότι αυτό που του συμβαίνει μπορεί να το κάνει προτέρημα. Η συνεχής προσπάθεια είναι το μυστικό. Δηλαδή μπορείς να πέσεις, αλλά επιβάλλεται να σηκωθείς!

Σκέφτεσαι να επιστρέψεις στη Ρόδο, να γυρίσεις εδώ;

Ναι, σκέφτομαι σύντομα να επιστρέψω στη Ρόδο και να ασχοληθώ με το επάγγελμά μου.

Μακάρι αυτοί οι άνθρωποι με την τόση δύναμη να επιστρέφουν να μαθαίνουμε από εκείνους! Σκέφτομαι ότι και να μην του είχαν συμβεί όλα αυτά, πάλι τα ίδια θα κατάφερνε ο Θοδωρής!