Αθανάσιος Αυγουστής: ο πρώτος Καστελλοριζιός στη Δυτική Αυστραλία
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 933 ΦΟΡΕΣ
Γράφει η Ανδριάνα Σίμου στο greekherald.com
Μια σύντομη αναζήτηση στην ιστορία της ελληνικής κοινότητας στη Δυτική Αυστραλία παραπέμπει σε έναν άνθρωπο – τον Αθανάσιο Αυγουστή.
Πιστεύεται ευρέως ότι ήταν ο πρώτος Καστελλοριζιός που εγκαταστάθηκε στο κράτος και ήταν ο ιδρυτικός Πρόεδρος του Καστελλοριζιακού Συνδέσμου της WA.
Και όμως, παρά αυτό το πρωτοποριακό ήθος, δεν έχουν ακούσει πολλοί άνθρωποι εκτός WA για αυτόν. Έτσι, με τη βοήθεια των δύο εγγονιών του, της Evangeline Galettis OAM και της Alexandra Mandalis, ο Greek Herald προσπάθησε να μάθει περισσότερα για τη ζωή αυτού του απίστευτου άνδρα.
Μετανάστευση στην Αυστραλία από το Καστελλόριζο
Ο Αθανάσιος γεννήθηκε στο Καστελλόριζο το 1870 και ήταν πρωτότοκος γιος του Γεωργίου και της Ευδοκίας Αυγουστή. Στην τρυφερή ηλικία των 14 ετών, ο Αθανάσιος και τα ξαδέρφια του, Δημήτριος και Αθανάσιος Μανωλάς, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους αφού ενεπλάκησαν σε μια μικρή θαλάσσια συμπλοκή με ένα τουρκικό πλοίo.
Τα αγόρια κατέληξαν στην Αίγυπτο όπου εργάστηκαν με την Εταιρεία της Διώρυγας του Σουέζ. Το θέαμα των πλοίων που περνούσαν νότια μέσα από το κανάλι κίνησε στον νεαρό Αθανάσιο την επιθυμία να πάει στην Αυστραλία.
Έφυγε από την Αίγυπτο, κάνοντας το πέρασμά του στη Σιγκαπούρη και μετά στο Μπρουμ, όπου εργάστηκε στη βιομηχανία μαργαριταριών για κάποιο διάστημα. Αργότερα μετακόμισε στο Freemantle και την Adelaide, μέχρι που τελικά επέστρεψε στο Περθ και δημιούργησε μια επιχείρηση ως έμπορος στρειδιών και ψαριών.
Αλλά μετά από επτά χρόνια, ο Αθανάσιος επέστρεψε στην Αίγυπτο και παντρεύτηκε την Παναούλα Κομνηνού στις 25 Σεπτεμβρίου 1904. Όταν το ζευγάρι ταξίδεψε πίσω στο Fremantle, η Παναούλα ήταν κάπως απογοητευμένη από αυτό που είδε.
Ιδρυτικό μέλος της ελληνικής κοινότητας WA
Παρά τον αγώνα αυτό, το ζευγάρι των Ελλήνων εξακολουθούσε να φροντίζει την οικογένειά του, η οποία περιλάμβανε έξι κόρες και τρεις γιους.
Χρησιμοποιώντας τη γνώση που είχε αποκτήσει στα μαργαριτάρια του Μπρουμ, ο Αθανάσιος προσπάθησε να δημιουργήσει κρεβάτια με στρείδια σε ένα τμήμα της ακτής κατά μήκος του ποταμού Swan χωρίς πολλή τύχη. Τελικά, μπόρεσε να κρατήσει ζωντανά τα στρείδια που αποστέλλονταν από το Σίδνεϊ και φύτρωναν στον ποταμό Swan στο East Fremantle και εκεί κατέληξε να ιδρύσει το αυθεντικό εστιατόριο “Οyster Βed” της WA.
«Αυτό το εστιατόριο ήταν ένα αστραφτερό μέρος γιατί ήταν η πρώτη φορά που υπήρχε ένα εστιατόριο που ειδικευόταν στα στρείδια. Ήρθαν και άλλα πράγματα όπως η μπριζόλα, αλλά ο κόσμος πήγαινε εκεί για τα στρείδια», λέει στον Greek Herald η 92χρονη εγγονή του Αθανασίου, Αλεξάνδρα Μάνταλη.
Αργότερα το ζευγάρι πήρε ακόμη και πολλούς νεοαφιχθέντες Έλληνες υπό τη φροντίδα του, παρέχοντας τροφή και στέγη μέχρι να βρουν δουλειά.
«Η πλειονότητα των Ελλήνων στο Περθ καταγόταν από το νησί του Καστελλορίζου. Όταν πολλοί από αυτούς έφτασαν στο Freemantle, ήταν σε δύσκολες συνθήκες, αλλά ο [Αθανάσιος] ήταν πάντα διατεθειμένος να τους βοηθήσει», αναφέρει ένα άρθρο στο “West Australian” στις 28 Μαΐου 1932.
Φυσικά, η πρώτη ελληνική οργάνωση στη WA, της οποίας ο Αθανάσιος ήταν ιδρυτικό μέλος, και η ίδρυση του Καστελλοριζιακού Συλλόγου το 1912 ήταν κομβικής σημασίας για αυτή την υποστήριξη καθώς έδωσε στους Έλληνες μετανάστες την ευκαιρία να συνδεθούν μεταξύ τους.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Αθανάσιος έκανε επίσης εκκλησιαστικές λειτουργίες στο σπίτι του μέχρι που πίεσε για την ανέγερση της εκκλησίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Περθ. Πριν από αυτό, οι Έλληνες έπρεπε να περιμένουν έναν ιερέα να περάσει από την πόλη με πλοίο για να κάνει γάμους και βαφτίσεις.
«Οργάνωνε τα πάντα για γάμους και βαφτίσεις, ώστε να τα είχε όλα έτοιμα όταν ο παπάς έφτανε στο λιμάνι… γιατί αν έχαναν τον γάμο, έπρεπε να περιμένουν άλλους έξι ή δώδεκα μήνες για να έρθει ξανά ο παπάς», λέει η κυρία Μάνταλη.
Έχοντας όλα αυτά κατά νου, είναι ξεκάθαρο ότι ο Αθανάσιος ήταν ένας πρωτοπόρος άνθρωπος στην Ουάσινγκτον και ένας άνθρωπος που του έλειψαν πάρα πολύ όταν πέθανε το 1932 σε ηλικία 62 ετών. Η σύζυγός του συνέχισε την κληρονομιά του, χτίζοντας ένα εστιατόριο πάνω από το ποτάμι που ονομάζεται “Auguste's Το Oyster Beds” και το τρέχει με τη βοήθεια των τριών από τις κόρες της, της Ελένης, της Γκέλας και της Δωροθέας.
Το εστιατόριο λειτουργούσε στην οικογένεια μέχρι το 1966 και τώρα είναι γνωστό ως εστιατόριο “το DOME”. Μια πλακέτα υπάρχει στο εστιατόριο που θυμίζει τον ρόλο του Αθανασίου στη βιομηχανία στρειδιών της WA και στην ελληνική κοινότητα.
*Αυτό το άρθρο έγινε δυνατό με τη βοήθεια των πληροφοριών που παρέχονται από την Evangeline Galettis OAM.
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
