Σελίδες Ιστορίας… Η υποστολή της αγγλικής σημαίας, η έπαρση της ελληνικής και το μπλέξιμό της στον ιστό
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 572 ΦΟΡΕΣ
Δύο οιωνοί σημάδεψαν την γιορτερή-χαρμόσυνη ημέρα
Του Κώστα Τσαλαχούρη
3ο ΜΕΡΟΣ
Το ρεπορτάζ των απεσταλμένων της εφημερίδας «Εμπρός», Σπύρου Μελά και Κώστα Αμοργιανού, συνεχίζει, πάντα στην πρώτη σελίδα:
«Η Στρατιωτική μουσική ανακρούσει εμβατήρια, τα πλήθη δε μεταφράζοντα εις δάκρυα και επευφημίας, πόθους εξακοσίων ετών, έρραινον την σημαίαν με άνθη ολοκλήρων κανίστρων, τα οποία είχον τρυγηθή από τους κήπους της Ρόδου,
»Το Ιερατείον έψαλλεν αναστάσιμα τροπάρια, εις δε γέρων, με τοπικήν ενδυμασίαν, εφώναζε πνιγόμενος εις λυγμούς:
-Έλεγα να ιδώ τη μάννα μου ας πεθάνω (εννοών την Ελλάδα), τώρα δεν μου χρειάζεται η ζωή.
Ο Χαροκόπος
»Η σημαία επροχώρησεν υπό αψιδωτήν στοάν όπου εδιπλώθη και ανεβιβάσθη εις τον εξώστην της στοάς ετοίμη προς έπαρσιν. Παρ’ αυτήν ίστατο λοχαγός του Ιερού Λόχου, ο κ. Β Χαροκόπος, συνοδευόμενος υπό δύο υπαξιωματικών του Βασιλικού Ναυτικού, τους κ. κ. Αργυρίου και Πολυλάν, ενώ ταυτοχρόνως ο Άγγλος λοχαγός, συνοδευόμενος από δύο στρατιώτας, ήτο έτοιμος εις την αντίθετον πλευράν να υποστείλη την αγγλικήν σημαίαν.
»Την 12 παρά δύο λεπτά, εν μέσω νέου κύματος ενθουσιασμού, ενεφανίσθη το αυτοκίνητον των επισήμων του οποίου επέβαινον ο Βρεταννός Διοικητής Πάρκερ, έχων αριστερά του τον αντιναύαρχον Ιωαννίδην. Κατελθόντες, έλαβον θέσιν απέναντι αλλήλων... Τα τιμητικά τμήματα παρουσιάζουν όπλα, ενώ οι σάλπιγγες εσήμαινον «προσοχήν» ο Βρεταννός αξιωματικός τότε έδωσε το πρόσταγμα της υποστολής της αγγλικής σημαίας.
Ο Άγγλος υπαξιωματικός ήρχισε τότε να υποστέλλη τη σημαίαν, αργά ενώ η μουσική επαιάνιζε τον αγγλικόν ύμνον. Τα πλήθη εχειροκρότησαν θερμότατα την υποστολήν υπό την έννοιαν ότι ανεγνώριζαν βαθύτατα τας υπηρεσίας της Αγγλίας εις την απελευθέρωσιν της Δωδεκανήσου. Ευθύς μετά ταύτα ο κ. Πάρκερ εστράφη προς τον κ. Ιωαννίδην, έσφιξε ζωηρώς την χείρα του και είπεν:
-Είμαι ευτυχής που παραδίδω εις Υμάς τη διοίκησιν της Δωδεκανήσου. Σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ.
» Ακολούθως ο Άγγλος αξιωματικός ανέγνωσε προ μικροφώνου το κείμενον της προκηρύξεως του κ. Πάρκερ.
Εν μέσω νέου ξεσπάσματος του πλήθους και πατριωτικών εκδηλώσεων, ο κ. Μαυρογένης υπασπιστής του κ. Ιωαννίδη αγγέλλει την ανάληψιν της εξουσίας της Δωδεκανήσου υπό του Έλληνος διοικητού και ο κ. Νικητιάδης, έχων το ελληνικόν πρόσταγμα διέταξε προσοχήν, αναγγείλας την έπαρσιν της ελληνικής σημαίας.
Ανεκρούσθη αμέσως ο Εθνικός ύμνος, ενώ ο κ. Χαροκόπος αρχίζει την έπαρσιν αρχίζει την έπαρσιν της σημαίας συγκεκινημένος και ο Δημαρχος κ. Χαρίτος, το Δημοτικόν Συμβούλιον και αι αντιπροσωπείαι της Δωδεκανήσου γονατίζουν και πολλοί σταυροκοπούνται δακρύοντες…»
Για την Ιστορία, ελληνική σημαία ανυψώθηκε πολύ πριν-όταν ανέλαβαν τη Στρατιωτική Διοίκηση οι Άγγλοι-στο Δημαρχείο και την ανύψωσε ο γραμματέας της Δημαρχίας Φίλιππος Γιαμαλής. Έτσι ξέρουμε πλέον ποιος έκαμε την έπαρση της σημαίας στις 31 Μαρτίου 1947. Ήταν ο Καρπάθιος λοχαγός του Ιερού Λόχου Β. Χαροκόπος.
Πυκνή ομίχλη
Οι δύο απεσταλμένοι δεν αναφέρουν τίποτε για το μπλέξιμο της ελληνικής σημαίας κατά την έπαρσιν, στο ρεπορτάζ τους, αλλά στο φύλλο στις 4 Απριλίου 1947, ο ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς στην πρώτη σελίδα γράφει τις εντυπώσεις του από την αλησμόνητη εκείνη μέρα με τίτλο «Δύο περίεργοι οιωνοί».
Γράφει μεταξύ άλλων ο Σπύρος Μελάς:
«…μπορώ να αναφέρω τώρα κάποια περιστατικά, που παρασιωπήσαμε όλοι οι απεσταλμένοι, για να μη μειώσουμε τη χαρά της μεγάλης μέρας-κάποια γεγονότα που ο λαός θεώρησε «σημαδιακά», οιωνούς δυσάρεστους που γέμισαν τις ψυχές μ’ άσχημα προαισθήματα:
»Η τριακοστή πρώτη Μαρτίου, η μέρα της τελετής, ξημέρωσε στη Ρόδο με πυκνή ομίχλη, πρωτοφανή για το λαμπρό νησί, που-αυτή την εποχή προ πάντων-αστράφτει στον ήλιο και χρυσίζει, σαν πορτοκάλι, ανάμεσα σε δυό γαλάζιες απεραντοσύνες: Του πελάγου και τ’ ουρανού. Τέτοια ομίχλη δεν είχανε ξαναϊδή ούτε οι γεροντότεροι.
Η θάλασσα δεν φαινόταν καθόλου. Και τα δέντρα, τα καμπαναριά κι οι σιλουέττες των σπιτιών, μόλις ξεχώριζαν σε απόσταση σαράντα μέτρων-αχνά περιγράμματα φαντασμάτων.
»Είχα βγη, λίαν πρωί, σε μια από τις μεγαλείτερες αρτηρίες της υπαίθρου-τον περιφερειακό δρόμο του νησιού που ακολουθεί τα γραφικά του περιγιάλια, τις άπειρες αγκάλες του-για να απαντήσω τα πλήθη που κατέβαιναν στην πόλη.
Και ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή την ομίχλη που εμούχλιαζε το τραγούδι, μόλις έβγαινε από το στόμα των ανθρώπων κι ετύλιγε τις άπειρες σημαιΐτσες που είχανε ράψει από εγχώριο πανί. Έπρεπε η μέρα να προχωρήση πολύ, να πάη δέκα, για να σηκωθή τέλος η καταχνιά.
Το μπλέξιμο
»Το δεύτερο περιστατικό-ακόμα πιο «σημαδιακό» κατά το λαό-ήταν ότι η σημαία ανέβηκε στον κοντό μπερδεμένη, τυλιγμένη στο σκοινί και δεν εννοούσε ν’ ανοίξη, να κυματίση, μ’ όλες τις προσπάθειες που κατέβαλε ο Χαροκόπος.
Λαμπρό παλληκάρι, ο αξιωματικός αυτός του Ιερού Λόχου, από τους πρώτους, που πάτησαν, μαχόμενοι τα Δωδεκάνησα, είχε κάθε δικαίωμα στην τιμή που τούγινε να σηκώση πρώτος το ιερό σύμβολο. Δεν είχε κάμει, όμως, καμμιά δοκιμή. Και στη συγκίνησί του επάνω, ξέχασε να ξετυλίξη από το σκοινί τη σημαία. Το αντελήφθη στα μισά του δρόμου και προσπάθησε να διορθώση το λάθος, αλλ’ όσο προσπαθούσε τόσο τη μπέρδευε περισσότερο.
»Τα πλήθη που πρόσμεναν γονατιστά τη στιγμή, που θα κυμάτιζε τέλος η σημαία, για να ξεσπάσουν σε χειροκροτήματα, κρατούσαν την αναπνοή τους. Αλλά πέρασαν πάρα πολλά λεπτά, μέχρις ότου κατορθώσουν να την ξεμπερδέψουν. Έτσι ο λαός είχε μια εντύπωσι δυσάρεστη, μια δυσφορία, που δεν διελύθη παρά μόνον όταν είδε τέλος τη γαλανόλευκη ν’ απολυτρώνεται και να κυματίζη, χαρούμενη, στην άκρη του κονταριού.
»Αυτά τα περιστατικά δεν συνδυάστηκαν εκ των υστέρων από τη λαϊκή πρόληψι. Από την πρώτη στιγμή το είπαν όλοι:
-Να ιδήτε ότι κάτι κακό θα μας συμβή!..
»Και τα προαισθήματα απηλήθευσαν.
»Όταν έφθασε το απροσδόκητο άγγελμα του θανάτου του βασιλιά- είχε πεθάνει ο Γεώργιος Β΄-οι λαϊκές λύρες, που τραγουδούσαν ακόμα στα μαγαζιά και στους δρόμους τον ύμνο στη Μεγάλη Μάνα, γύρισαν το τραγούδι τους σε θρήνο. Κι ήταν μια στιγμή... όπως βλέπουμε μονάχα στις αρχαίες τραγωδίες, όταν εκπληρώνονταν χρησμοί πένθους και οδύνης…».
ΑΥΡΙΟ: Το τέταρτο μέρος
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
