Η Πύλη Ελευθερίας... ...και η πολιτική της νομιμοφανούς βίας

Rodiaki NewsRoom

Η «εξαφάνιση» του υπαλληλίσκου Μάριο Λάγκο από τους ίδιους τους Ιταλούς

Μάριο Λάγκο. Διοικητής των Ιταλικών Νήσων του Αιγαίου (1923-1936). Έπρεπε ο άνθρωπος που θέλησε να εξιταλίσει έναν υπερήφανο, τυραννισμένο λαό να παραμείνει στην Ιστορία.

Άρχισε πρώτα με τα τοπωνύμια της πατρίδας του Κάμπο Κιάρο, Σαν Μπενεντέττο, Πεβεράνιο, δίδοντας τα ονόματά τους στα χωριά που θέλησε να φτιάξει σε ένα ξένο τόπο και το ήξερε, ύστερα προσπάθησε να φτιάξει το σπίτι του στην Ιταλία, Μουσείο, «απαλλοτριώνοντας» αρχαία που «δανείστηκε» από τη Ρόδο και τα άλλα νησιά.

Έπρεπε, όμως, να μείνει και το όνομά του, κάπου για να μνημονεύεται στο διηνεκές. Έτσι αυτός ο ίδιος ονόμασε την εικονιζόμενη Πύλη σε «Νέα Πύλη Μάριο Λάγκο». Όμως… όμως ο τετράρχης του φασισμού Ντε Βέκκι που τον αντικατέστησε, τον «τελείωσε» σε ένα εικοσιτετράωρο, απαξιώνοντας να μιλά για έναν υπαλληλίσκο και ο πρώτος τη τάξει τετράρχης του φασισμού Μπενίτο Μουσολίνι τον «εξαφάνισε» από προσώπου γης- δεν τον δέχτηκε ποτέ, μέχρι που πέθανε ξεχασμένος στο Κάπρι. Ήταν 27 Απριλίου 1950.

Η Ροδιτιά με την πρώτη μέρα της ελευθερίας, ακόμη επί εποχής προσωρινής Βρετανικής Στρατιωτικής Διοικήσεως, την πύλη αυτή την ονόμασε Πύλη Ελευθερίας, και έτσι την ξέρουμε.

* Η έναρξη των εργασιών για τη διάνοιξη της Πύλης που ενώνει την Παλιά Πόλη με το Μαντράκι (Φωτό Βρατσάλη), θα πάρει το όνομα, Πύλη Μάριο Λάγκο.

Επιθυμεί πολύ ο πλέον στυγνός δυνάστης, που πέρασε από αυτή τη γη, πιο σκληρός κι απ’ αυτούς της εποχής του σκοταδισμού, περασμένων αιώνων, να παραμείνει το όνομά του στο διηνεκές, με την «πολιτική του λίθου» που εφάρμοσε, στην οποία πέτυχε, ας πούμε, φτιάχνοντας κτήρια σε στυλ ή τύπου Τσινετσιτά, απέτυχε, όμως, η πολιτική του στους τομείς που η κεντρική Κυβέρνηση διέθετε κονδύλια, που με αυτά ήταν δυνατόν να ευημερήσει ο νησιωτικός πληθυσμός.

Και αντί για πρόοδο κατέστρεψε την ναυτιλία, τη σπογγαλιεία, τη γεωργία, την κτηνοτροφία και το εμπόριο του ντόπιου πληθυσμού, που θεωρούνταν από τα πιο εύρωστα, του έξω Ελληνισμού. Κατέστρεψε κυριολεκτικά μια γενεά. Είχαμε, όμως, και τη νομιμοφανή βία. Ο Ντε Βέκκι τον «έσβησε» σε ένα 24ωρο και ο Μουσολίνι τον «εξαφάνισε». Η Πύλη μετονομάστηκε από τις πρώτες μέρες της Απελευθέρωσης, σε Πύλη Ελευθερίας.

* Η Πύλη Μάριο Λάγκο (φωτό Βρατσάλη), έπρεπε να συνδέσει το χτες με το σήμερα. Πρώτα αναβαθμίζει την Πύλη της Αγίας Αικατερίνης, τη Θαλασσινή Πύλη-κατεδαφίζονται όλα τα μαγαζιά που υπήρχαν εκτός των τειχών-και ανοίγει την εικονιζόμενη Πύλη, αλλά η αλυσίδα των νέων κτηρίων σε στυλ Τσινετσιτά-τελικά δεν δένει με τη Μεσαιωνική Πόλη, όμως, δίνει νέα διάσταση στο σύνολο, με τους νέους δρόμους, τις δενδροφυτεύσεις, τις πλατείες και τα πάρκα.

Συντελείται η ανάδειξη της φασιστικής Ιταλίας. Αντίπαλος η Βηρυτός στο γαλλικό προτεκτοράτο της Μέσης Ανατολής. Ο τετράρχης του φασισμού Ντε Βέκκι σβήνοντάς τον από το χάρτη-να θυμάστε Μάριο Λάγκο-, «ρετούσαρε» εκ νέου όλες σχεδόν τις προσόψεις που είχε εμπνευστεί ο προκάτοχός του. Όλα είναι γραμμένα σε Αρχεία, ειδικά ιταλικά… Βλέπε: Τσαλαχούρης Κ. «Η οικονομική πολιτική της Ιταλίας στα Δωδεκάνησα», σελίδες 566, Εκδόσεις «Τροχαλία», Αθήνα, Απρίλιος 2000. Κείμενα από ιταλικά και ελληνικά Αρχεία.

Κ.Τ.

9 Μαΐου1945. Οι Συμμαχικές Δυνάμεις διέρχονται από την πύλη Μάριο Λάγκο στη νέα πόλη της Ρόδου. Κατεύθυνση το Αλμπέργκο ντε λε Ρόζε

Η πύλη Μάριο Λάγκο σε φωτό στις 27 Ιουνίου 1934. Το χτες με το σήμερα και το αύριο...

Η κλασική φωτό του Μεσοπολέμου της πύλης Μάριο Λάγκο

1924. Η νέα πύλη με το χώρο απέναντι πριν διαμορφωθεί

Η πύλη...

Ο Ντε Βέκκι με άλλους επισήμους όταν εξαφάνισε την Πύλη Λάγκο

Η πύλη Μάριο Λάγκο

Τις πρώτες μέρες...

Το άνοιγμα...