Περί Κολοσσού το ανάγνωσμα

Rodiaki NewsRoom

Με αφορμή την ανακίνηση του θέματος και του «φιλόδοξου» σχεδίου για την ανακατασκευή του Κολοσσού, καθώς και τη συνέντευξη, που έδωσε η κ. Κατερίνα Μανούσου-Ντέλλα (αρχιτέκτων της Υπηρεσίας Νεοτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων) στην κ. Ροδούλα Λουλουδάκη (Ροδιακή, 28.01.2016), επιθυμώ να επισημάνω ότι η αρχιτέκτων, ως απολύτως αρμοδία επί του θέματος, βάζει επιτέλους τα πράγματα στη θέση τους, με επιστημονικό, τεκμηριωμένο και νηφάλιο λόγο.

Μετά τα τόσα δημοσιεύματα και την, εν θερμώ, ευφορία, που συνέχει ορισμένους (με καλή πρόθεση, δεν αντιλέγω) για την αναδημιουργία του αρχετυπικού προτύπου, ως πόλου έλξης τουριστών (εδώ τίθεται και το ερώτημα της ποιότητας των τουριστών που θα δελεαστούν από το έργο), θεωρώ ότι ο επιστημονικός λόγος της ανακούφισε μεγάλο τμήμα του ροδιακού λαού που διαθέτει αισθητική παιδεία και ενδιαφέρεται ουσιαστικά γι’ αυτόν τον τόπο.

Η ιδέα ανακατασκευής του αγάλματος αυτού, με στόχο μόνο εμπορικό-τουριστικό, συνιστά αυθαίρετη και αντιεπιστημονική πράξη, παντελώς ξένη προς την τέχνη, ενώ το μόνο που αποκαλύπτει είναι το επίπεδο αντιμετώπισης του πολιτισμού μας, του τελευταίου εθνικού μας κεφαλαίου. Αν μάλιστα έχει μέγεθος τρεις φορές μεγαλύτερο από αυτό που είχε το αρχαίο άγαλμα, όπως ελέχθη και εύχομαι να μην αληθεύει, τότε τολμώ να θεωρήσω ότι στόχος είναι η δημιουργία μιας νέας «Disneyland» με αρχαίους βέβαια ήρωες, θεούς, ημίθεους και θεότητες, μιας και μας βρίσκονται!

Κρίνω εξαιρετική την ιδέα που προτείνει η κ. Μανούσου-Ντέλλα. Ας την ακούσουν οι αρμόδιες αρχές και ας την υιοθετήσουν προκειμένου να αποδειχθεί ότι αντιμετωπίζουμε με πραγματικό σεβασμό, ευθύνη και γνώση τα έργα του παρελθόντος μας. Το ήθος και η αξιοπρέπεια τελικά προηγούνται του κέρδους!

Με την ευκαιρία, αντιγράφω, αυτολεξεί, από την Εφημερίδα των Φιλομαθών του 1862, ένα δημοσίευμα, επίκαιρου ενδιαφέροντος, με τίτλο: «Περί του Χάρητος τού τον Κολοσσόν κατασκευάσαντος και τίς και πότε αυτόν καθείλεν»:

«Η Ρόδος άλλα τε έσχε θαυμαστά και τον του Ηλίου δε Κολοσσόν, Χάρητος έργον ανδρός Λινδίου. η δε Λίνδος, πόλις εν Ρόδω, Κερκάφου του Ηλίου και Κυδίππης της Ορχίμου θυγατρός κτίσμα, πήχεων εβδομήκοντα. και ην και αυτός εν των επτά θεαμάτων.

Επί Σελεύκου και γαρ του Νικάνορος οι Ρόδιοι θαλασσοκρατήσαντες ανέστησαν τούτον τον χαλκούν ανδριάντα, ον δια το μέγεθος εκάλεσαν Κολοσσόν, αφ’ ου και αυτοί Κολασσαείς ωνομάσθησαν ως εκ μεγάλου παρασήμου. επί δε Κώνσταντος εγγόνου Ηρακλείου οι Σαρακηνοί την αγίαν γην πάσαν και Δαμασκόν και την χώραν πάσαν της Φοινίκης κατέσχον, επεί ουν περικρατείς γενόμενοι της αγίας γης εκείνης και σφόδρα πλεονάσαντες και υπερισχύσαντες, εξόπλισαν πλοία πάμπολλα. Μανίας ο τούτων αρχηγός και την Ρόδον καταλαβών και παραλαβών τον Κολοσσόν μετά ατξ΄ έτη της αυτού ιδρύσεως καθείλεν, ον Ιουδαίος τις έμπορος ωνησάμενος, επτακοσίας καμήλους, εφόρτωσε τον χαλκόν Κολοσσού.

Τινές δε φάσιν θλασθέντα από των γονάτων σεισμώ πεπτωκέναι. Πολλά δε και άλλα είχεν η Ρόδος αγάλματα, ων το τεχνικόν και μικρού δειν έμψυχον αινιττόμενοι οι τεχνίται, αλύσεσιν εδέσμουν αυτά μη λάθοιε τάχα κινηθέντα μεταστήναι που αλλαχού.

Ει δε χρη την νήσον ταύτην ου μόνον τω μεγίστω Κολοσσώ σεμνύναι, αλλά και σμικροτάτω τινί επάραι αναθήματι, εκεί και ο καλός πέρδιξ ην το του Πρωτογένους υμνούμενον πάρεργον (εκ της ιωνιάς Ευδοκίας της Μακρεμβολιτίσσης βασιλίδος Κωνσταντινουπόλεως της εκδεδομένης Ενετίησιν υπό του ονομαστού Βιλλουαζώνος ).»

Εφημερίς των Φιλομαθών. Φιλολογική και της δημόσιας εκπαιδεύσεως, αρ. 455, έτος Ι΄, Αθήνα, 17.06.1862.

Γράφει η Λουίζα Χριστοδουλίδου