Οι “dirty dishes“ βρωμίζουν και τον Τύπο...

O Δημήτρης Κονταράτος μιλά για τη δράση της ομάδας που αποθεώνει τις εκδηλώσεις όπου εμφανίζεται

Πόσο ωραία θα ήταν να κοπάσουν οι γκρίνιες και να σκύψουμε με προσοχή σε ό,τι θετικό γίνεται από ανθρώπους όμορφα πρόθυμους, σε όλο τον κοινωνικό ιστό! Ανθρώπους που «στέκονται σιωπηλά», αλλά η δράση τους είναι εξαιρετικά ηχηρή. Παιδιά που είναι πάρα πολύ σούπερ… Η dirty dishes είναι μια interactive ομάδα δημιουργικών νέων ανθρώπων από το χώρο της γαστρονομίας, της επιστήμης, των τεχνών, της διασκέδασης. Οργανώνουν και παρουσιάζουν καινοτόμες θεματικές εκδηλώσεις και με απλά λόγια μπορούν να αποθεώσουν το πάρτι σας, το μαγαζί σας, την όποια εκδήλωση. Φτάνει να τους «πηγαίνει» ο τρόπος σας, το ύφος και το στιλ σας. Και τι δεν θα σου φτιάξουν: εκρηκτικά σύννεφα, φρουτοσαλάτα σε κονσέρβα σαρδέλας, τσιχλόφουσκα cuba libre, κοκτέιλ με μελάνι σουπιάς, ηριδίζον κοκτέιλ μαργαρίτας και τόσα και τόσα που στήνουν σκηνικό έκπληξης, χαράς κι ανεμελιάς πρόσκαιρης στη μουντάδα των ημερών. Εμπνευστής και μέγας δημιουργός ο Δημήτρης Κονταράτος που έδωσε και το όνομα στην ομάδα εμπνευσμένος από το λερωμένο πιάτο που κρατούσε εκείνη την ώρα στα χέρια του! Ποια είναι η ομάδα σας και γιατί προκαλεί αίσθηση κάθε φορά που παρουσιάζει δουλειά της; Είμαστε μια παρέα από Ροδίτες, 20 με 35 ετών, αγόρια κορίτσια που πάμε κόντρα στην ασχήμια των καιρών και προσπαθούμε να δώσουμε στο ευρύτερο κοινό μια διαφυγή, μια διέξοδο στην ψυχαγωγία του. Είναι περιορισμένες οι φορές που οι άνθρωποι βγαίνουν, κι εμείς θέλουμε όταν βγαίνουν να τους δίνουμε κάτι μοναδικό. Αυτό είναι και το moto το δικό μου: αυτό που θα φτιάξω να είναι κάτι μοναδικό και ακούγεται εγωιστικό, αλλά δεν είναι η πρώτη μου σκέψη, αν αρέσει ή όχι. Σίγουρα θα προσφέρω κάτι διαφορετικό: αναμνήσεις, ευχάριστα συναισθήματα… Δώστε μου ένα παράδειγμα της δουλειάς σας; Στην πρώτη μας εκδήλωση, το 2011 σ΄ ένα κέρασμα που φτιάξαμε το «εκρηκτικό συννεφάκι» όπως το ονομάσαμε δηλαδή μαλλί της γριάς με εκρηκτική ζάχαρη, με πλησίασε μια κυρία στην ηλικία της μητέρας μου και μου είπε: «εσύ είσαι αλχημιστής»… Με αγκάλιασε, ήταν συγκινημένη, με σόκαρε κάπως αυτό. Και ήταν μια μπουκιά που δεν διήρκεσε παρά δευτερόλεπτα, αλλά δημιούργησε έκπληξη, χαρά, ταρακούνημα και σ΄ εκείνον που το έφαγε και σ΄ εμένα που το δημιούργησα. Πως ξεκινά να πλέκεται η ιστορία; Σε κάθε εκδήλωση, γιατί δεν μ΄ αρέσει να λέω «event», ή πάρτι, θέλω να τα λέω «επεισόδια», «φάσεις», «χρώματα» πολλές φορές, για μένα το βασικό είναι να κατασκευάσω μια ιδέα. Ρίχνω την ιδέα, για παράδειγμα ήταν πρωταπριλιά δεν υπήρχε αφίσα, η αφίσα είχε κατασκευαστεί από άχνη ζάχαρης, την φωτογραφίσαμε για να την αποδώσουμε ως αφίσα της εκδήλωσης, ζητήσαμε από τον κόσμο να φοράει λευκά και του επιφυλάξαμε μια μεγάλη έκπληξη για το βράδυ, διαμορφώνοντας το χώρο με μαύρες λάμπες! Το οπτικό αποτέλεσμα ήταν να αντανακλάται το λευκό στο χώρο, να προσφέρουμε κοκτέιλ τα οποία φωσφορίζουν, για παράδειγμα η μαργαρίτα είχε αφρό από lime και φωσφόριζε ενώ το γλύκισμα-κέρασμα ήταν λευκά αλμυρά κουφέτα, ειδική κατασκευή, όλα φτιαγμένα από εμάς με το χέρι. Ήταν αλμυρό-πικάντικο και δεν θύμιζε κουφέτο, αλλά ήταν κουφέτο. Έγινε με την τεχνική του, αλλά ήταν ένα σνακ ένα δωράκι, ένα «εργαλείο» για να μπεις στο πνεύμα της βραδιάς. Τι προκάλεσε η συγκεκριμένη δημιουργία; Ένα ξάφνιασμα. Είναι αυτό που περιμένει, αλλά και δεν περιμένει ο κόσμος. Περιμένει να δει κάτι το οποίο δεν περίμενε να δει και το ΄χει όμως ανάγκη. Δηλαδή έρχεται να δει κάτι και να πάρει μέρος σ΄ αυτό, ενεργά. Ας πούμε ήρθε με λευκό μπλουζάκι, φορούσε μαύρα γυαλιά, αφομοιώθηκε εντελώς στην ιδέα της εκδήλωσης. Κι αυτό που δεν περιμένει κάποιος να δει στις εκδηλώσεις μας εμείς είμαστε παρόντες να του το εξηγήσουμε. Τους προλαβαίνετε; Ένα από τα βασικά μας προβλήματα είναι ότι επειδή όλα όσα προσφέρουμε είναι χειροποίητα δεν μπορούμε να… χορτάσουμε τον κόσμο. Μπορούμε να φτιάξουμε 350 κοκτέιλ μέσα σε 3,5 ώρες και 400 κεράσματα, αυτή είναι η δυνατότητα που έχουμε ως ομάδα σε 3,5 ώρες από τις 9 το βράδυ δηλαδή μέχρι τις 12. Αυτός είναι ο χρόνος που δημιουργούμε. Τι σας λένε οι επιχειρηματίες «θέλω να μου κάνεις μια βραδιά διαφορετική για τον κόσμο μου»; Ή ένα απόγευμα, ή μια μέρα! Κάναμε χειμερινό beach party, καθαρίσαμε μια ακτή και φτιάξαμε το σκηνικό από τα σκουπίδια που βρήκαμε! Έγινε στην ακτή Μιαούλη. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από το πρωί και να πάμε βράδυ, προσαρμοζόμαστε στις απαιτήσεις της εκδήλωσης, κι αυτό που έχουμε δημιουργήσει ως ιδέα. Κι εκεί δεν έχουμε πρόβλημα στο να παράγουμε πράγματα. Πως επιλέξατε τους συνεργάτες σας; Είμαι απόφοιτος τεχνολογίας τροφίμων και μαγειρικής τέχνης. Επειδή η δουλειά μου είχε να κάνει με συστήματα ποιότητας, είναι καθαρά «συστημικός» ο τρόπος σκέψης μου και εργασίας. Υπήρχε μια οργάνωση, ένα πρόγραμμα, κι αυτό απαιτούσε το να έχω μαζί μου προσωπικότητες της ίδιας αντίληψης από διαφορετικούς επαγγελματικούς χώρους. Για παράδειγμα έχω στο μυαλό μου μία ιδέα, αποδίδεται λεκτικά από κάποια μέλη της ομάδας, επομένως ξέρουν να γράφουν αυτοί οι άνθρωποι και στην ουσία να οργανώνουν τον καταιγισμό ιδεών που έχω μέσα στο κεφάλι μου, είναι τα κορίτσια της ομάδας η Κατερίνα και η Έλενα. Στη συνέχεια ο Γιώργος θα επιμεληθεί της γραφιστικής αποτύπωσης, θα δουλέψουν οι μιξολόγοι (μπάρμαν) πάνω στα κοκτέιλ o Παναγιώτης και ο Νικήτας ή το τάγμα κουζίνας ο Αντώνης και ο Γιώργος αντίστοιχα θα εργαστούν για την παρασκευή του δώρου ή του γαστροφαγικού εδέσματος. Ο Νίκος θα πλαισιώσει τα σκηνικά της εκδήλωσης και αφού ελεγχθούν όλα εξονυχιστικά είμαστε έτοιμοι να παρουσιάσουμε στον κόσμο τη δουλειά μας. Πάντα μετά από κάθε εκδήλωση αυτό που μένει είναι η εικόνα και το βίντεο την οποία υποστηρίζουμε με τον Στέλιο και τη Βίκυ. Επιλέγετε εσείς τα μαγαζιά ή σας επιλέγουν εκείνα; Εμείς επιλέγουμε τα μαγαζιά αρκεί η φιλοσοφία του μαγαζιού είτε είναι καφέ είτε νυχτερινό κέντρο να είναι κοντά στη φιλοσοφία της ομάδας. Στην ουσία οι εκδηλώσεις δεν γίνονται για να βγάλουμε χρήματα, άλλωστε εμείς δεν βγάζουμε χρήματα από τις εκδηλώσεις. Είναι ένας τρόπος διεξόδου από την καθημερινότητα, από τις δουλειές μας. Προσπαθούμε μέσα από την ομάδα να κάνουμε πράγματα που δεν μπορούμε να κάνουμε μέσα από το χώρο της δουλειάς του ο καθένας. Εγώ ως μάγειρας στη δική μου δουλειά δεν θα μπορούσα να κάνω αυτά που προσφέρω στο δικό μου κοινό. Για παράδειγμα βάζω το φαγητό σ΄ ένα λίπστικ ή τοποθετώ το κοκτέιλ μέσα σ΄ ένα ποτιστήρι. Ο γραφίστας δεν θέλει πια να τυπώσει πάνω σε χαρτί, φτιάχνει αφίσα από άχνη ζάχαρη. Είναι ένα χόμπι που ομορφαίνει τις μέρες των άλλων και τις δικές μας. Θα το συνεχίσετε, θα το πάτε μακριά; Η καλύτερη πληρωμή για εμάς είναι ο κόσμος. Όσο ο κόσμος συνεχίζει να ‘ρχεται, να στριμώχνεται στους χώρους που είμαστε, εμείς θα συνεχίζουμε. Και η ομάδα dirty dishes είναι πάντα ανοιχτή σε συνεργασίες, εργασία και εθελοντισμό… dirtydisheninfo@gmail.com