«Όταν με ρωτούν παιδιά γιατί είμαι τόσο κοντός, τους λέω γιατί δεν έπινα όλο μου το γάλα...»!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ο Καρλ Παρασκάκης, στη συνέντευξη της ζωής του

Αν θέλεις πρόσωπο που να είναι αξιόλογο, που να κάνει πολλές δουλειές, με επιτυχία όλες και να είναι το παράδειγμά του αξιοσημείωτο, να πας να βρεις τον Καρλ στο Φαληράκι, μου είπε συνάδελφος που άφησε την πένα, αλλά το μεράκι δεν τον άφησε!

Και πήγα, χωρίς να ξέρω ότι ο Καρλ Παρασκάκης, είναι τόσο κοντός, κι ότι όσο μικρός είναι το δέμας τόσο μεγάλος είναι στην καρδιά και τόσο υψηλούς στόχους βάζει.

Με το που με είδε, διστακτικά να πλησιάζω, κατάλαβε ότι είμαι εγώ! Είναι το βλέμμα του, που είναι πιο εξασκημένο απ΄ αυτό των 29 του χρόνων, είναι γιατί αναγκάστηκε να κόβει καταστάσεις και πρόσωπα γρήγορα, να τ΄ απορρίπτει ή να τ΄ αποδέχεται πριν προλάβουν να το κάνουν εκείνα.

Σε μια από τις πιο δύσκολες κουβέντες που μπορούν να γίνουν δημοσίως ο Καρλ, κυρίες και κύριοι!

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην σ’ αγαπάει και να μη σ΄ εκτιμά Καρλ!
Φήμες, φήμες.
(Τι είσαι εσύ και σου παίρνουν συνέντευξη… φωνάζει χαριτολογώντας η συνάδελφός του, στο μαγαζί)
Ξεκίνησαν οι ζήλιες, (μου λέει γελώντας με νόημα, o Καρλ).

Μίλησέ μου για την οικογένειά σου;
Τρία αγόρια είμαστε, μαντραχαλάδες, έχω έναν ανιψιό, (είναι εκεί κοντά και τον φωνάζει…), μου ΄χει πάρει τα μυαλά. Ανιψιός, βαπτιστικός, απ΄ όλα, σκέτη καψούρα.

Ολόξανθος ο μικρούλης, σαν ξένος είναι!
Τον κλέψαμε σε παζάρι (γέλια). Η μαμά μου είναι Σουηδέζα, ξανθιά, γαλανομάτα, κι ο μικρός πήρε όλα τα στοιχεία από εκεί. Ο πατέρας μου είναι από τη Σύμη και την Τήλο. Εννιά χρονών ήρθε στη Ρόδο, τέσσερα χρόνια είχαν έρωτα με τη Σουηδέζα τη μάνα μου, πήγαινε έλα και οι δυό και μετά από το 1986 μείνανε στις Καλυθιές. Με λες και Καλυθενό.

Αν δεν ερχόμουν να σε βρω Κυριακή πρωί δεν θα βρισκόμασταν ποτέ έτσι που δουλεύεις εσύ!
Δεν έχω χρόνο. Δουλεύω το πρωί, κάθε πρωί, από 9 έως 2 σ΄ αυτή την καφετέρια, στο Φαληράκι. Το μεσημέρι χαλάρωμα, βλέπω τους γονείς μου, με βλέπουν κι εκείνοι, βλέπω τον αδελφό μου, τον μικρό… Και τ΄ απόγευμα στο μπόουλινγκ, ξεκίνησα με την καθαριότητα και τώρα φτιάχνω και μηχανήματα όταν έχουν κάποια μικρή βλάβη. Με μπαμπά ηλεκτρολόγο πιάνουν τα χέρια μου.

Και πότε φεύγεις από τη δεύτερη δουλειά;
Και δύο και τρεις τα ξημερώματα.

Έχω ακούσει πόσο άξιος είσαι και πόσα πολλά κάνεις. Όμως, έχεις τόση συναναστροφή με κόσμο και με παιδιά! Σου λένε για το ύψος σου; Πώς το αντιμετωπίζεις αυτό;
Με χαβαλέ. Δεν αφήνω κανέναν να μου λέει τίποτα. Έχω φτάσει στο σημείο όταν με ρωτούν κάποια μικρά παιδιά «γιατί είσαι κοντός;», εγώ να τους λέω «γιατί δεν έπινα το γάλα μου…» ή γιατί «δεν έτρωγα το φαγητό μου…». Αυτό που λέει ένας γονιός στο μικρό παιδί του, εγώ το εκμεταλλεύομαι. Κι αυτή η ιδιαιτερότητα, θέμα ύψους δηλαδή δεν μου έχει στερήσει τίποτα. Θα μπορούσα να πω ότι σε ορισμένα σημεία ίσως και να με ευνοεί. Έχω καταλάβει ότι αν φερθώ σωστά μπορώ και να το εκμεταλλευτώ.

Ο ψηλός είναι ο δούλος του κοντού. Αν κάποιος είναι κλειστός άνθρωπος δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτα, δεν πάει να είναι και τρία μέτρα. Η εξωτερική εμφάνιση είναι μόνο για την πρώτη ματιά, είναι για να αρέσεις σε κάποιον και να σε πλησιάσει. Αν δεις μετά ότι το μέσα είναι άδειο, σε διώχνει. Από τους 12 Θεούς του Ολύμπου ποιος ήταν ο πιο όμορφος; Ακόμα κι αυτός να είσαι αν δεν έχεις εσωτερική ομορφιά δεν κρατάς κανέναν. Είτε είναι φιλία, είτε είναι ερωτική σχέση ή συγγενική. Αν είναι σκάρτος, δεν σε κρατά. Έχω καταλάβει ότι αν φερθώ σωστά μπορώ και να το εκμεταλλευτώ.

Από την αρχή έτσι σκεφτόσουνα;
Εγώ από μικρός είχα πολύ καλούς φίλους. Μπορώ να τους πω αδέλφια. Με την αγάπη τους και τη συμπεριφορά τους μ΄ έκαναν να αισθάνομαι ξεχωριστός.

Στα χέρια τους σ’ έχουνε, στα πούπουλα… Να, σ’ αυτήν τη φωτογραφία εδώ…
Μετά από νυχτερινή διασκέδαση, είναι εδώ.

Τι άλλα κάνεις, είσαι πολυτεχνίτης εσύ!
Από το σχολείο ξεκίνησα να σχεδιάζω, να κάνω σκίτσα, μπορούσα να αποτυπώσω στο χαρτί αυτό που έβλεπα απέναντί μου, μ’ ένα μολύβι. Μ’ άρεσε που έπαιρνα ένα λευκό χαρτί και το έκανα όμορφο, το ζωντάνευα. Το ξεκίνησα στο σχολείο μέσα στην τάξη όταν βαριόμουνα. Ακόμα πιο μικρός, στο δημοτικό έπαιζα τένις. Μετά τα σκίτσα ασχολήθηκα με την μπογιά, τοιχογραφίες, γκράφιτι… Άρχισαν να μου ζητούν να κάνω ως χόμπι αερογραφίες, να φτιάχνω ταμπέλες, επιγραφές, βάζοντας τη δική μου πινελιά.

Συνεχίζεις να το κάνεις;
Όταν ζητηθεί από φίλο, από γνωστό… Το κάνω επειδή γουστάρω να το κάνω. Και μετά από τους τοίχους περάσαμε στα πλαστικά μιας μηχανής, ενός μοτοποδηλάτου. Τους αλλάζω χρώματα, τους αλλάζω τα φώτα (γέλια)

Όλα αυτά μόνος σου τα έμαθες;
Μόνος μου τα ξεκίνησα. Είχα ασχοληθεί μια εποχή και με τη γραφιστική, γενικά μ’ αρέσει ό,τι είναι δημιουργικό. Και μαθαίνω και μουσικά όργανα. Μαθαίνω από το YouTube κιθάρα. Τη ζήλεψα γιατί έπαιζε κι ο αδελφός μου κιθάρα. Μετά ξεκίνησα αρμόνιο και πάλι από το internet. Μαθήματα on line.

Δηλαδή είσαι σ’ ένα επίπεδο να παίξεις κανονικά;
Στην κιθάρα ναι, στο αρμόνιο είμαι αρχάριος.

Σε βλέπω, με το πείσμα που έχεις εσύ…
Ά, τώρα έχω βάλει άλλα σχέδια. Τώρα θέλω να προσπαθήσω να δω αν μπορώ να τα καταφέρω με το σχέδιο, στο Tattoo. Γιατί όχι; Κι αυτό δημιουργία είναι, έχει πολλούς ακόλουθους το τατουάζ. Έχω έναν κολλητό που έχει ψηθεί να γίνει το πειραματόζωό μου. Έχω… καμβάδες, μην ανησυχείς (γέλια)…

Είσαι απίστευτος, μπράβο σου, Κάρλ!
Μουσική, σχέδιο, κάποιες πιο εξειδικευμένες γνώσεις σε σχεδιαστικά προγράμματα πάνω στον υπολογιστή… Και άρρωστος να είμαι, να έχω πυρετό δεν μπορώ να είμαι στο κρεβάτι. Δεν μπορώ να μένω άπραγος.

Στη Σουηδία, την άλλη πατρίδα σου πηγαίνεις;
Πάω, αγαπάω, Σουηδία. Υπάρχει μεγάλο σόι εκεί.

Αυτές οι φωτογραφίες σου εδώ με τα μακριά μαλλιά, από πότε είναι;
Στην Ε’ δημοτικού, ξεκίνησα να μακραίνω τα μαλλιά και μέχρι το 2014 τα είχα μέχρι τη μέση, πιασμένα κοτσίδα. Στα 24 μου, τα έκοψα, λόγω στρατού.

Πήγες στο Στρατό;
Πήγα, για τέσσερις μέρες. Με ρωτήσανε αν θέλω να μείνω ή να φύγω. Λέω, να φύγω, αν δεν σας κάνει κόπο. Να χάσω εννιά μήνες;

Σηκώνεται. Είναι η τελευταία μέρα που τον βρίσκω πρωί στην καφετέρια, ήμουν τυχερή, θα κλείσει αυτές τις μέρες για τη σεζόν και ο Καρλ θα έχει το μπόουλινγκ το απόγευμα και τόσα άλλα απ’ αυτά που του αρέσουν και καταφέρνει να κάνει. Είναι happy o Καρλ. Μακάρι να είχαμε την ενέργειά του.