Υπάρχουν λύσεις στο θέμα των ελαφιών

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Ηλίας Λέργου
Αγρότης στην Αρνίθα

Είμαι ένας από τους λίγους αγρότες που έχουν απομείνει στην Νότια Ρόδο και συγκεκριμένα στο μικρό χωριό της Αρνίθας.

Ασχολούμαι με το ωραίο επάγγελμα του αγρότη από μικρό παιδί, τώρα είμαι 70 ετών και ομολογώ ότι την τελευταία δεκαετία το επάγγελμα αυτό είναι υπό εξαφάνιση. Εξαφάνιση η οποία είναι συνέπεια των ανίκανων αρχόντων που επιλέγουμε επί μία δεκαετία να μας διοικήσουν (άρχοντες αποκαλώ αυτούς που εκλέγονται από τον λαό και μας υπόσχονται να λύσουν τα προβλήματα που μας παρουσιάζονται στα επαγγέλματα όλων των κοινωνικών ομάδων του ωραίου νησιού μας). Το πρώτο πρόβλημα που απασχολεί τους αγρότες διαχρονικά τη δεκαετία που πέρασε είναι ο ανεξέλεγκτος πληθυσμός των ελαφιών με αποτέλεσμα να καταστρέφονται όλες οι καλλιέργειες και ιδίως αυτή την εποχή που υπάρχει ξηρασία. Έρχονται στις αυλές των σπιτιών και καταστρέφουν ό,τι πράσινο υπάρχει. Μπαίνουν στα νεκροταφεία και τρώνε τα λουλούδια από τους τάφους των νεκρών μας.

Δεύτερο πρόβλημα είναι τα ανεπιτήρητα κατσίκια. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν στο νησί περισσότερα ανεπιτήρητα κατσίκια από αυτά που είναι δηλωμένα και είναι νόμιμα και να μην υπάρχει υπηρεσία να τα μαζέψει. Και για να γνωρίσει ο κάθε αναγνώστης την αγροτική ιστορία του νησιού γράφω ότι στη Νότια Ρόδο είχαμε παραγωγή χιλιάδες τόνους σιτηρά, τώρα συνέπεια των ελαφιών και των ανεπιτήρητων κατσικιών δεν έχουμε σιτηρά ούτε για να κάνουμε τα κόλλυβα των νεκρών μας.

Στη δυτική πλευρά του νησιού υπάρχουν χιλιάδες στρέμματα με αμπέλια τα οποία είναι ακαλλιέργητα συνέπεια των καταστροφών που προξενούν τα ελάφια. Στο Μανδρικό, Έμπωνα και Κρητηνία πάρα πολλά θερμοκήπια από τα οποία τα περισσότερα εγκαταλείπονται διότι είτε δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα συντηρήσουν ή να τα επισκευάσουν, με συνέπεια κανείς αγρότης να μην αφήνει τα παιδιά του να ασχοληθεί με το ωραίο επάγγελμα του αγρότη γιατί είναι υπό διωγμό με την αδιαφορία των υπευθύνων. Και τώρα να ασχοληθώ με κάποιες από τις λύσεις που προτείνουμε ως αγρότες:

Πρώτη λύση: Μείωση του πληθυσμού των ελαφιών. Όχι μείωση με κυνήγι αλλά με τη σύλληψη κάποιον ζώων και τη μεταφορά τους σε άλλες πόλεις.

Δεύτερη λύση: Να επιδοτούνται οι αγρότες με περίφραξη (συρματόπλεγμα). Για τα ανεπιτήρητα κατσίκια η λύση είναι μία και είναι η παρακάτω: πρέπει η υπηρεσία που θεωρείται υπεύθυνη να βρει χρήματα και να δώσει τη δουλειά σε εργολάβο να τα μαζέψει.

Κύριοι, λύσεις υπάρχουν για όλα τα προβλήματα, θέληση δεν υπάρχει από τους άρχοντες. Άρχοντες οι οποίοι νομίζουν ότι βρισκόμαστε στην εποχή του «Μαυρογιαλούρου» ή στην εποχή του «Σφάξε με Αγά μου να Αγιάσω» αυτό θα το δουν όποτε προκηρυχθούν εκλογές και ανοίξουν τα πολιτικά γραφεία και τα εκλογικά κέντρα (οπωροπαντοπωλεία του 1950), ίσως βρίσκονται σε αυτήν την εποχή. Και τώρα θέλω να βάλω στην υπόθεση και τη Νομαρχιακή Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας Δωδεκανήσου που πρέπει να πάρει άμεσα θέση στο πρόβλημα γιατί στήριξε όλους αυτούς τους άρχοντες και ενώ έχουμε έναν από τους καλύτερους πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα δεν μπορεί να μειώνετε λόγω ανικανότητας των διοικούντων στην Εκλογική Περιφέρεια Δωδεκανήσου. Κύριοι δώστε άμεσα λύση γιατί στην ιστορία του νησιού θα γραφτείτε ως νεκροθάφτες του πρωτογενούς τομέα.

ΥΓ: Η ελληνική γλώσσα είναι μία από τις πλουσιότερες του κόσμου και ίσως αδικώ τη λέξη «άρχοντες» που την αφιερώνω στους κυρίους αυτούς.