Οι μαθητές/-τριες του 4ου ΓΕΛ Ρόδου «ανακρίνουν» (δημοσιογραφικά) τον ευρωβουλευτή κ. Στέλιο Κυμπουρόπουλο

Rodiaki NewsRoom

Η 3η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, ήταν το έναυσμα για τα παιδιά του 4ου ΓΕΛ Ρόδου που συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Σχολεία- Πρέσβεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου» και με την καθοδήγηση των καθηγητριών τους κ.κ. Αναστασίας Βροντάκη και Λίνας Φιλιππάκη, να διερευνήσουν τα βήματα που έχει κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την βελτίωση της ζωής των ανθρώπων με αναπηρίες.

Αποφάσισαν, λοιπόν, να πάρουν συνέντευξη από έναν άνθρωπο που έχει επιδείξει σημαντικό έργο στο θέμα αυτό, από τα έδρανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τον ευρωβουλευτή κύριο Στέλιο Κυμπουρόπουλο.

Καθώς η κλιματική αλλαγή έχει απασχολήσει πάρα πολύ τους μαθητές- πρέσβεις, και ιδιαίτερα ύστερα και από τις πρόσφατες φωτιές στο νησί της Ρόδου, τα παιδιά έθεσαν στον κ. Κυμπουρόπουλο ερωτήματα και γι’ αυτό το ζήτημα.

Τέλος, με το βλέμμα στραμμένο προς τις Ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024 τα παιδιά δεν παρέλειψαν να ρωτήσουν τον Έλληνα ευρωβουλευτή, γιατί θεωρεί σημαντική τη συμμετοχή όλων στη διαδικασία ανάδειξης των ευρωβουλευτών. 

Αναλυτικά, η συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Στέλιος Κυμπουρόπουλος στους μαθητές και μαθήτριες του 4ου Γενικού Λυκείου Ρόδου, έχει ως εξής:

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα άτομα με Αναπηρία, θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε πώς προτίθεστε να προωθήσετε πολιτικές που να ενισχύουν την ενσωμάτωση και την ισότητα για τα Άτομα με Αναπηρία σε όλους τους τομείς της κοινωνίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Η ίδια εύστοχη ερώτησή σας κρύβει την απάντηση. Για να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των αναπήρων ατόμων σε όλους τους τομείς της ζωής, πρέπει και όλες οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λαμβάνουν υπόψη τον παράγοντα της αναπηρίας, κάτι που αναφέρεται ρητά στην τρέχουσα στρατηγική.

Από την πλευρά μου, συμμετέχω σε όλες τις επιμέρους επιτροπές, και σ’ εκείνες που έχουν να κάνουν με την απασχόληση, τις κοινωνικές υποθέσεις, τις αναφορές, τη δημόσια υγεία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και μέσω της διακομματικής ομάδας για την αναπηρία που είμαι συμπρόεδρος, είναι ν’ αναδεικνύω την προέκταση της αναπηρίας.

Συντελώ στη διαμόρφωση στρατηγικών και οδηγιών μαζί με τους συναδέλφους μου ευρωβουλευτές, κάνοντας μνεία στο πώς μπορούν να εφαρμοστούν σε ανάπηρα άτομα, και πώς θα διασφαλιστεί ότι το ευρωπαϊκό αναπηρικό κίνημα θα έχει άμεση εμπλοκή στον σχεδιασμό, στην υλοποίηση και στην αξιολόγηση αυτών των πολιτικών.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, αν και η ερώτησή σας αφορά λίγο ως πολύ το σύνολο των δράσεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα δώσω ένα παράδειγμα. Όταν για παράδειγμα έρχεται στο τραπέζι της ψήφισης μία ευρωπαϊκή χρηματοδότηση των μέσων μαζικής μεταφοράς για τα κράτη-μέλη, διασφαλίζω να συμπεριληφθεί ο όρος της προσβασιμότητας αυτών των μέσων.

Πολύ σημαντική δουλειά, ακόμη, γίνεται στη διακομματική ομάδα για την αναπηρία, το λεγόμενο “Disability Intergroup”. Σε αυτή την ομάδα αποτελούμε τον συνδετικό κρίκο μεταξύ της κοινωνίας των αναπήρων και του Ευρωκοινοβουλίου. Φέρνουμε σε επαφή διάφορους οργανισμούς και συλλογικότητες αναπήρων ατόμων από όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση με τις αντίστοιχες επιτροπές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες κατά καιρούς δουλεύουν πάνω σε διάφορες πολιτικές που επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα τις ζωές των αναπήρων ατόμων.

Συνδιοργανώνουμε με αυτούς τους οργανισμούς δράσεις εντός του Ευρωκοινοβουλίου και ζητάμε τις γραπτές προτάσεις τους στις επί μέρους στρατηγικές, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η συμμετοχή τους και να ακούγεται η φωνή των ίδιων των αναπήρων ατόμων.

Αυτό το διάστημα, συγκεκριμένα, διαμορφώνονται νέες κατευθυντήριες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ανεξάρτητη Διαβίωση και τη ζωή στην κοινότητα, για τις οποίες έχουν ήδη καταθέσει τις προτάσεις τους πολλοί οργανισμοί αναπήρων ατόμων.

Πώς θα περιγράφατε τη σημασία του προσωπικού βοηθού στη ζωή ενός ατόμου με αναπηρία και πώς πιστεύετε ότι η σχέση αυτή επηρεάζει την αυτονομία και την καθημερινότητά του; Κατά την άποψή σας υπάρχει εξέλιξη του θεσμού των προσωπικών βοηθών των Ατόμων με Αναπηρία την Ελλάδα;
Είναι καλύτερα να μην περιγράψω εγώ τη σημασία του προσωπικού βοηθού αλλά να σας ζητήσω να τη σκεφτείτε. Υποθέστε ότι για να ξεκινήσετε την ημέρα σας κάθε πρωί, για να πάτε στο σχολείο σας, μιας που είστε μαθητές, πρέπει κάποιος τρίτος να σας βοηθήσει να σηκωθείτε από το κρεβάτι, να φροντίσετε την προσωπική σας υγιεινή, να ντυθείτε, να φάτε το πρωινό σας, να φτιάξετε την τσάντα σας, να μεταβείτε στο σχολείο. Τέτοια υποστήριξη τρίτου ατόμου χρειάζονται κάποια άτομα με κινητική βλάβη.

Από την άλλη, άτομα με νοητική βλάβη ενδεχομένως χρειάζονται τις οδηγίες και τις προτροπές ενός τρίτου προσώπου στο να διεκπεραιώσουν αυτές τις ζωτικής σημασίας καθημερινές ενέργειες.

Στις περισσότερες ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου, για περισσότερα από τριάντα χρόνια, την καθημερινή υποστήριξη σε τέτοιες ενέργειες, την κάνουν οι προσωπικοί βοηθοί που προσλαμβάνει κάθε ανάπηρο άτομο, μέσα στο οκτάωρο της εργασίας τους, που είναι με βάρδιες, ενώ την αμοιβή τους αναλαμβάνουν τα κράτη.

Ο προσωπικός βοηθός λοιπόν, μέσω της επαγγελματικής σχέσης με τον ανάπηρο εργοδότη του, ακολουθεί τις οδηγίες του ανάπηρου ατόμου, ή του δικαστικού συμπαραστάτη σε περίπτωση νοητικής βλάβης, για να είναι σε θέση να κάνει επιλογές καθημερινές ή επιλογές ζωής, μικρές ή σημαντικές, με την ίδια άνεση και ελευθερία που θα τις έκανε αν δεν είχε κάποια βλάβη. Διασφαλίζει έτσι το δικαίωμά του στην Ανεξάρτητη Διαβίωση, που δε σημαίνει απαραίτητα ότι ζει μόνος - αυτό είναι προσωπική επιλογή - αλλά ότι ζει ανεξάρτητα.

To παραπάνω ξεκίνησε να συμβαίνει στη χώρα μας με τη θέσπισή του από την παρούσα κυβέρνηση. Ήταν ένα στοίχημα και μία πρόκληση που είχαμε συζητήσει και θέσει από την πρώτη μας συνάντηση με τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο προσωπικός βοηθός ήταν ένας όρος που μέχρι τότε ήταν άγνωστος στη χώρα.

Σήμερα, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πιλοτικό πρόγραμμα παροχής προσωπικών βοηθών. Τη δεδομένη χρονική περίοδο προσφέρεται σε 1.000 ανάπηρα άτομα που κατοικούν στην Αττική, και τις επόμενες ημέρες θα επεκταθεί σε άλλα 1.250 στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Δεν έχουν καλυφθεί πλήρως οι ανάγκες σε προσωπική βοήθεια, όμως είναι μία σημαντική αρχή που έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ, για πρώτη φορά στη χώρα μας, ενώ έχει ήδη νομοθετήσει το δικαίωμα κάθε αναπήρου ατόμου στην προσωπική βοήθεια.

Δηλαδή, δεν θα λήξει η παροχή με το τέλος του πιλοτικού, έχει εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση της ως το 2027. Άρα ναι, από το 0 πήγαμε στα 2.250 άτομα, με την εθνική νομοθεσία να διασφαλίζει τη συνέχιση του προγράμματος.

Στο σχολείο μας έχουμε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για θέματα που σχετίζονται με το περιβάλλον. Θα μπορούσατε να μας πείτε πώς σκοπεύετε να προωθήσετε πολιτικές για την προστασία του περιβάλλοντος και την αειφορία στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Τα ζητήματα που αφορούν το περιβάλλον είναι ζωτικής σημασίας. Δυστυχώς, η κλιματική κρίση είναι γεγονός, και στην Ευρώπη είναι πιο σημαντικό από ποτέ να ενισχυθούν οι καθαρές τεχνολογίες. Πρέπει, όμως, να υπάρχει ισορροπία καθώς η μετάβαση σε μία οικονομία κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050 μπορεί να προκαλέσει αποβιομηχανοποίηση και ενεργειακή φτώχεια, γιατί δεν τηρούνται από όλες τις χώρες οι περιβαλλοντικοί όροι που ορίζει και εφαρμόζει η Ευρώπη στην παγκόσμια αγορά.

Έτσι, η Ε.Ε. με την Πράσινη Συμφωνία είχε θέσει ως στόχο τη μείωση των εκπομπών ρύπων κατά 55% μέχρι το 2030. Έτσι, προέκυψε μια νέα δέσμη μέτρων, το “Fit for 55”.

Ενδεικτικά, κάποιες από τις αλλαγές που έγιναν είναι: Στο πλαίσιο της πράσινης μετάβασης, τα κράτη μέλη θα δαπανούν πλέον το 100 %των εσόδων τους από την εμπορία δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων σε έργα που σχετίζονται με το κλίμα, την ενέργεια και την κοινωνική διάσταση της μετάβασης.

Επιπλέον, το νέο Κοινωνικό Ταμείο για το Κλίμα θα διαθέσει 65 δισεκατομμύρια ευρώ από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε. και περισσότερα από 86 δισεκατομμύρια ευρώ συνολικά για τη στήριξη των πιο ευάλωτων πολιτών και των μικρών επιχειρήσεων.

Με τον τρόπο αυτό, θα εξασφαλιστούν ευκαιρίες για όλους, θα αντιμετωπιστεί η ανισότητα και η ενεργειακή φτώχεια, θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων χωρίς κανείς να μείνει στο περιθώριο.

Ενόψει των Ευρωεκλογών τον Ιούνιο του 2024, τι θα λέγατε σε κάποιον νέο, αλλά και γενικότερα σε κάθε πολίτη για τη σημασία της συμμετοχής στην διαδικασία ανάδειξης των ευρωβουλευτών;
Έχουμε την τύχη να ζούμε σε κοινωνίες που η ανθρώπινη ποικιλομορφία κυριαρχεί. Αυτός ο πλουραλισμός του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άνθρωποι με διαφορετική καταγωγή, διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο, ηλικία, διαφορετικά σώματα, αντιλήψεις, προσανατολισμούς, συμβάλλει στη δύναμη, στους ανοιχτούς ορίζοντες και εν τέλη στον σημαντικό παγκόσμιο ρόλο που έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση στη διαμόρφωση του μέλλοντος του πλανήτη και της ανθρωπότητας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει το δικαίωμα να χαράξει άμεσα εθνικές πολιτικές, κι αυτό μπορεί να κάνει τους πολίτες, κάθε κράτους-μέλους, να θεωρούν περιττή τη συμμετοχή τους στις Ευρωεκλογές.

Όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αυτή που έμμεσα και μακροπρόθεσμα διαμορφώνει το μέλλον κάθε κράτους-μέλους, αφού είναι αυτή που χρηματοδοτεί την αλλαγή και την πρόοδο, που δίνει τις κατευθυντήριες οδηγίες για κάθε τομέα της ζωής, και που διευκολύνει τη συνεργασία των κρατών-μελών, ώστε να επιτευχθεί ένα ενιαίο επίπεδο διαβίωσης από άκρη σε άκρη.

Γενικότερα, η συμμετοχή στα κοινά είναι για μένα αυτονόητη υποχρέωση κάθε πολίτη, απ’ όταν ήμουν ακόμη παιδί. Η ψήφος είναι το ελάχιστο και συνάμα το σημαντικότερο που οφείλει να κάνει για το έθνος του, τον εαυτό του και τους αγαπημένους του.

Κι εδώ μου δίνετε την ευκαιρία ν’ αναφερθώ στην ανακοίνωση της κυβέρνησης για την επερχόμενη θεσμοθέτηση της επιστολικής ψήφου, που ουσιαστικά όποιος ψηφοφόρος το επιθυμεί θα αποστέλλει την ψήφο του χωρίς να πρέπει να μεταβεί σε εκλογικό κέντρο. Επομένως, γίνεται εύκολη για όλους η συμμετοχή στις επερχόμενες Ευρωεκλογές.