«Η ζωή μου με τον ιό του AIDS...»!

Της μετέδωσε τον ιό ο σύντροφός της, κι από τότε το κρύβει απ’ όλους

Είναι οροθετική και δεν το ξέρει κανείς!
Είναι Ροδίτισσα, πηγαίνει στη δουλειά της, βλέπει τους φίλους της, το κρύβει από την οικογένειά της και κουβαλά το βάρος αυτό, αλλά έχει αποφύγει το στίγμα!
Το κυριότερο είναι να μη λιποψυχήσεις αφού η ποιότητα και το προσδόκιμο ζωής ασθενών και φορέων καλυτέρεψαν, οι θάνατοι σπανίζουν, το ίδιο και οι εικόνες φρίκης που σημάδεψαν τη δεκαετία του ΄80.
Είναι «καινούργια ασθενής», λίγο περισσότερο από ένα χρόνο έχει που το ανακάλυψε τότε που ο σύντροφός της χωρίς κι ο ίδιος να γνωρίζει ότι είναι φορέας, της μετέδωσε τον ιό HIV!
Απευθύνθηκα στον παθολόγο κ. Κώστα Κατσιμπρή, υπεύθυνο για χρόνια της Μονάδας Λοιμώξεων στο Νοσοκομείο της Ρόδου και μέχρι σήμερα δίπλα στους φορείς του AIDS. Η προϋπόθεση ήταν η ανωνυμία, μόνο μια νεανική γυναικεία φωνή που θα μου τηλεφωνούσε- άγνωστο από πού- μια συγκεκριμένη ώρα που η ιστορία ξετυλίχθηκε, η προσωπική μαρτυρία κατατέθηκε και τα συναισθήματα μιας γυναίκας που ζει «διπλή ζωή» στιγμάτισαν εκείνο το απόγευμα.


Έχετε πρόβλημα με τα φάρμακά σας, εδώ και μέρες δεν σας χορηγούνται!
Τον τελευταίο μήνα του χρόνου το νοσοκομείο της Ρόδου πάντα έχει πρόβλημα στο να προμηθευτεί τα φάρμακά μας. Το ίδιο πρόβλημα έχουν και κάποια άλλα νοσοκομεία της χώρας, αλλά όχι όλα. Είναι σοβαρό πρόβλημα για εμάς να μην παίρνουμε το χαπάκι κάθε μέρα. Έχουν περάσει ήδη αρκετές μέρες που δεν το έχουμε πάρει και υπάρχει ανησυχία μην περάσουν και περισσότερες. Ας μην περιμένουμε τα χειρότερα για να κινητοποιηθούν οι αρμόδιοι. Πρέπει δηλαδή το ζήτημα να βγει στα κανάλια ή ακόμη χειρότερα να δημοσιοποιηθεί κρούσμα για να ταρακουνηθεί το νοσοκομείο της Ρόδου και οι υπεύθυνες αρχές;

Πόσο επικίνδυνο είναι αυτό για τον οργανισμό σας;
Ενώ με το χάπι προσπαθούμε να περιορίσουμε τη δράση του ιού παίρνοντάς το καθημερινά ώστε να φτάσουμε στο σημείο να τον «κοιμίζουμε», χωρίς τη χορήγησή του υπάρχει περίπτωση να «ξυπνήσει» και να γίνει πιο επιθετικός.

Δεν ξέρουμε πολλά για τον ιό για το τι σημαίνει είναι «κοιμισμένος», έχει «ξυπνήσει»…
Ο φορέας δεν νοσεί. Υπάρχουν στάδια. Ακόμα και στο internet αν ανατρέξετε τα στοιχεία που δίνονται δεν είναι ακριβή. Είναι λαβύρινθος, αρχίζεις να ψάχνεις και χάνεσαι. Καλύτερα ν΄ απευθυνθείς σ΄ ένα γιατρό.

Δηλαδή ο φορέας ζει μια κανονική ζωή;
Κανονική ζωή έχει, απλά είναι σαν να ζει διπλή ζωή γιατί στις περισσότερες φορές δεν μπορεί να μιλήσει. Η ζωή του συνεχίζεται κανονικά με τις χαρές και με τις λύπες της, η κοινωνία όμως δεν έχει εκπαιδευτεί κατάλληλα για να μας δεχτεί. Αν μάθουν ότι είμαστε φορείς γινόμαστε δακτυλοδεικτούμενοι, ειδικά σε μικρές κοινωνίες όπως αυτή της Ρόδου.

Για εσάς δεν γνωρίζει κανείς; Στη δουλειά σας… οι φίλοι σας;
Κανείς! Ούτε περνάει απ΄ το μυαλό τους, ούτε και η οικογένειά μου γνωρίζει κάτι.

Δεν υπάρχει κίνδυνος γι’ αυτούς να τους μεταδώσετε τον ιό;
Αν ο φορέας προσέχει όχι, εξάλλου οι τρόποι μετάδοσης είναι συγκεκριμένοι.

Είναι «σωστό» που δεν τους το λέτε;
Βέβαια, δεν υπάρχει λόγος να πανικοβληθούν. Οι τρόποι να μολυνθείς είναι συγκεκριμένοι, περισσότερο θα τους φθείρει αν μαθευτεί… Αυτό φθείρει, κι όχι το ίδιο το γεγονός.

Ποιοι είναι οι τρόποι μετάδοσης λοιπόν;
Κυρίως η σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη και οι σύριγγες. Η κοινωνία νομίζει ότι μόνο οι ομοφυλόφιλοι, οι εκδιδόμενες γυναίκες και οι ναρκομανείς που κάνουν χρήση με μία σύριγγα μπορούν να πάρουν τον ιό. Δεν είναι έτσι, δεν σημαίνει ότι πρέπει να είσαι ένα απ΄ όλα αυτά για να τον κουβαλάς.

Μ’ εσάς πως έγινε;
Στο πλαίσιο μιας φυσιολογικής σχέσης. Όπως συμβαίνει σε όλα τα ζευγάρια που κάποια στιγμή αφαιρείται το προφυλακτικό.

Για εσάς ήταν μοιραίο!
Εξαρτάται από το πώς το αντιμετωπίζεις μετά και πόσο ώριμος είσαι για να συνεχίσεις τη ζωή σου και να αποδεχτείς τα παραπέρα.

Πώς το ανακαλύψατε;
Δεν το ανακάλυψα εγώ, με παρότρυνε ο σύντροφός μου να κάνω εξετάσεις.
Ούτε κι εκείνος γνώριζε ότι είναι φορέας.

Μαζί το ανακαλύψατε;
Περίπου.

Εκείνος είχε προηγηθεί όμως.
Ναι.

Πώς του συνέβη;
Δεν είναι θέμα ευθυνών, δεν είναι ποιός το μετέδωσε και ποιός το πήρε. Απ’ αυτό το σημείο και μετά αυτό που πρέπει να συμβαίνει είναι όπως μοιραζόμαστε τα καλά να μοιραζόμαστε και τα άσχημα. Εδώ και χρόνια αντιλαμβάνομαι ότι κανείς στα σχολεία δεν μιλά πια για τον ιό και τη μετάδοσή του. Στα δικά μου χρόνια οι πρώτες σεξουαλικές επαφές ξεκινούσαν σε μεγάλες ηλικίες, πολλές φορές και μετά την ενηλικίωση. Τώρα που τα παιδιά ξεκινούν από τα 13 ή τα 14 τους χρόνια είναι επιτακτική η ανάγκη ενημέρωσής τους γιατί είναι η ζωή τους, είναι θέμα ζωής. Νομίζεις ότι μπορεί να είναι σε μία άλλη σφαίρα, ότι απέχει μίλια μακριά από σένα όμως ο ιός είναι εδώ, είναι δίπλα σου γι αυτό οι νέοι πρέπει να είναι πολύ ευαισθητοποιημένοι, κι όχι μόνο οι νέοι. Να δουν με ωριμότητα το θέμα του έρωτα γιατί δεν είναι μόνο το σώμα μας είναι και η ψυχή μας. Με το σεξ δεν επιβεβαιώνεσαι, δεν είναι «περνάω καλά». Περνάω καλά αν βγω μια βόλτα με το ποδήλατό μου να αναπνεύσω καθαρό αέρα. Είναι θέμα παιδείας και είναι θέμα ζωής.

Κι εσείς που ξέρατε όμως δεν το αποφύγατε!
Όχι, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει σταματήσει η ενημέρωση κι αυτό που κάνουμε είναι να θυμόμαστε το AIDS κάθε 1η του Δεκέμβρη και μετά να το ξεχνάμε. Λέμε «δεν θα μου συμβεί εμένα…»! Κι όμως είναι εδώ, είναι ανάμεσά μας και κάποιοι φορείς το γνωρίζουν ότι είναι φορείς κι έτσι προφυλάσσονται και προφυλάσσουν και τους γύρω τους.

Άλλοι δεν γνωρίζουν καν ότι είναι φορείς; Δεν έχει συμπτώματα;
Δεν το γνωρίζουν κι αυτό μπορεί να γίνει επικίνδυνο για τους άλλους ανθρώπους. Δεν είναι σαν την ανεμοβλογιά. Συμπτώματα υπάρχουν, αλλά διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ο φορέας δεν φαίνεται ότι είναι φορέας, μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Ούτε αλλάζει χρώμα το δέρμα του, ούτε πέφτουν τα μαλλιά του… Μπορεί να μην το ξέρει, να ζει μια κανονική ζωή για χρόνια και να μεταδίδει τον ιό σε άλλους ανθρώπους. Από εκεί και πέρα εξαρτάται από τον κάθε οργανισμό πως θα αντιδράσει.

Δεν υπάρχει κάτι που να προδίδει ότι ο ιός είναι εδώ;
Εκ των υστέρων καταλαβαίνεις ότι κάποιες καταστάσεις που είχες περάσει με την υγεία σου, σου έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου.

Είναι καιρός που το ανακαλύψατε;
Περισσότερο από ένας χρόνος.

Ποιο ήταν το πρώτο που σκεφτήκατε;
Είναι εκείνη η στιγμή που χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Κι όταν το συνειδητοποιήσεις προσπαθείς να σταθείς στα πόδια σου, προσπαθείς για χάρη της υγείας σου γιατί αλλιώς το ανοσοποιητικό σου θα πέσει κατακόρυφα. Προσπαθείς για τους ανθρώπους που αγαπάς και μαθαίνεις να ζεις μ΄ αυτό. Υπάρχουν και χειρότερα. Με τη φαρμακευτική αγωγή που μας χορηγείται δεν είναι πια θανατηφόρος ο ιός, συγκαταλέγεται στις χρόνιες παθήσεις εφόσον βέβαια η φαρμακευτική αγωγή χορηγείται κανονικά, κι όχι κάποιες μέρες να παίρνουμε το χάπι και κάποιες άλλες όχι.

Αυτό το χάπι μπορεί και να το αγοράσει κανείς;
Δεν αγοράζεται, μόνο χορηγείται από το νοσοκομείο. Δεν μπορείς να το παραγγείλεις, είναι πανάκριβο, αλλά εκτός αυτού δεν σου το δίνει καμία φαρμακευτική εταιρεία. Πως γίνεται όμως σε άλλα νοσοκομεία της χώρας να χορηγείται κανονικά και στο δικό μας όχι; Είναι το μεγαλύτερό μας παράπονο το χαπάκι.

Τι φοβάστε ότι μπορεί να συμβεί από δω και πέρα;
Η ζωή δεν σταματά εδώ, όμως η πάλη μέσα σου συνεχίζεται. Και ξέρω ότι ενώ είσαι δυνατός οργανισμός ξαφνικά μπορεί αυτό να αλλάξει και να γίνεις ευάλωτος, είσαι πιο επιρρεπής, είσαι στις κατηγορίες των ανθρώπων υψηλού κινδύνου σε ότι αφορά ακόμα και ένα κρυολόγημα. Για αυτό είναι μεγάλη ανάγκη να λαμβάνουμε κανονικά τη φαρμακευτική μας αγωγή, είναι έκκληση αυτό που κάνω προς όλους τους αρμόδιους. Θα ήθελα εδώ να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς τους γιατρούς που μας παρακολουθούν, για την αγάπη και την ευαισθησία τους, για την ανθρωπιά τους.

Τι όνειρα κάνεις;
Όνειρα λοιπόν… (συγκινείται). Δεν κάνω όνειρα, προσπαθώ μόνο να απολαμβάνω την κάθε στιγμή και τα πιο απλά πράγματα όπως ας πούμε ένα φλιτζάνι καφέ. Το τώρα μετρά. Θέλω πάρα πολύ να βοηθήσω, να δώσω το μήνυμα «πάρτε τη ζωή στα χέρια σας, μην παίζετε με τις ζωές των άλλων, μην παίζετε με τη δικιά σας ζωή. Ό,τι “λάμπει” γύρω μας δεν φέρνει την ευτυχία...». Ένα από τα όνειρά μου είναι να βοηθήσω στην ενημέρωση. Καλύτερα να προλαμβάνεις. Κάποιες από τις επιλογές μας επηρεάζουν το μέλλον μας καθοριστικά. Αναγκάζεσαι να μην είσαι ειλικρινής με τους πιο δικούς σου ανθρώπους, κι αυτό είναι ένα βάρος, είναι το μεγαλύτερο βάρος. Δεν είναι αυτή καθ΄ αυτή η ασθένεια, αλλά το ότι η κοινωνία δεν μπορεί να δεχτεί ανθρώπους όπως είμαι εγώ. Αν μάθει κάτι τέτοιο σε κατατάσσει στις κατηγορίες των ανθρώπων που θέλει να έχει μακριά. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι σου συνέβη αυτό από αγάπη, όταν δίνεσαι σ΄ έναν άνθρωπο.

Εκείνος;
Παίρνει την αγωγή του. Προσέχει περισσότερο την υγεία του, τον εαυτό του.

Δεν έχεις θυμό!
Δεν υπάρχει θυμός και δεν μπορώ να πω ότι το μετάνιωσα.

Είστε ελληνίδα.
Είμαι ελληνίδα, μια κοπέλα όπως όλες οι κοπέλες που συναντάς παντού.

Έχετε πει ποτέ «γιατί σ΄ εμένα;»…
Έχω κλάψει, δεν έχω πει «γιατί σ’ εμένα»… Προσπαθώ να τα βρω με το Θεό. Γιατί σ΄ εμένα; Γιατί είμαι άνθρωπος και όλα μπορούν να συμβούν στον άνθρωπο.