Να ζούσε τώρα ο Θανάσης!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 2567 ΦΟΡΕΣ
Η κ. Έλλη Παρασκευά, δέχτηκε να μιλήσει για το σχόλιο που είναι στα χείλη όλων αυτές τις μέρες της μεγάλης νίκης για τον άνθρωπο που αγωνίστηκε για την Αριστερά στα δύσκολα προηγούμενα χρόνια
Ήταν τον Ιανουάριο του 2013 που η αρρώστια έριξε κάτω αυτό το γερό σκαρί, αλλά οι σύντροφοί του τον αναζήτησαν την ώρα της μεγάλης χαράς, το όνομά του ήταν στο στόμα τους, κι είναι πολλοί κι εκεί έξω, στο δρόμο, στα μαγαζιά που αυτές τις μέρες θυμούνται “τον Θανάση” τον επί 36 χρόνια σύντροφο στη ζωή της Έλλης Παρασκευά, μιας κυρίας με το “Κ” κεφαλαίο που ήταν εκεί το βράδυ της μεγάλης νίκης μαζί με τους συντρόφους του και δέχτηκε να μιλήσει για το μεγάλο απόντα και την πληθωρική προσωπικότητά του.
Τι θα ‘λεγε ο Θανάσης σήμερα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση και πρώτο κόμμα στη Δωδεκάνησο όταν στις βουλευτικές εκλογές του 1993 για παράδειγμα είχε λάβει ποσοστό μόλις 0.97% στο νομό;
Ο Θανάσης θα αισθανόταν δικαιωμένος για όλους αυτούς τους αγώνες χρόνων και πίστης για τη νίκη. Τότε όλοι του λέγανε “Θανάση, γιατί σκοτώνεσαι, γιατί κουράζεσαι, δεν υπάρχει περίπτωση ο Συνασπισμός ή η Αριστερά να ορθοποδήσουν... μέσα σε ένα τηλεφωνικό θάλαμο περισσεύετε....”... Έτσι μας λέγανε, αλλά ο Θανάσης πάντα έλεγε πως όταν κάποιος πιστεύει σ΄ αυτό που κάνει πρέπει να επιμένει και να έχει υπομονή και στόχο βεβαίως και κάποτε θα τα καταφέρει. Και να που έγινε!
Όπως τον ξέρετε εσείς τι θα σχολίαζε σήμερα;
Πως έφτασε η ώρα να δικαιωθούμε και πως όλοι αυτοί οι κόποι, αυτή η δουλειά, τα οράματα, τα όνειρα άρχισαν να πραγματοποιούνται. Και λέμε άρχισαν γιατί από δω και πέρα είναι όλη η δουλειά που πρέπει να γίνει.
Πότε μπήκε ο Θανάσης στην Αριστερά;
Ο Θανάσης είχε ενταχθεί από μαθητής, από φοιτητής ήταν ενεργός στην πολιτική ζωή και στα κοινά και δούλευε με την ψυχή του. Ήταν πολύ οργανωτικός σε θέματα αγώνα της Αριστεράς, σε αντίθεση με ό,τι αφορούσε την οργάνωση του σπιτιού μας σε τρέχοντα θέματα με τα οποία δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί.
Από τις εποχές που οι αγώνες για την Αριστερά ήταν τρόπος ζωής για τον Θανάση Αναπολιτάνο
Να θυμηθούμε τα πέτρινα χρόνια, τότε που τα ποσοστά ήταν μηδαμινά, που τα Δωδεκάνησα ήταν το κάστρο του ΠΑΣΟΚ, της Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου;
Καταρχήν εγώ κάτι που τώρα το θυμάμαι και λυπάμαι και μετανιώνω είναι που δεν τον στήριζα όπως στήριζε εκείνος εμένα σ΄ όλες μου τις εκδηλώσεις, τις παραστάσεις της σχολής, στην προετοιμασία για το άνοιγμα, σε όλα. Εγώ δεν ήμουν όπως πολλές γυναίκες πολιτικών που έβγαιναν να δώσουν ψηφοδέλτια, να κάνουν αγώνα, σαν τις γυναίκες που είναι δίπλα στον άντρα τους σ΄ αυτό. Δεν είναι στο χαρακτήρα μου.
Παραπονέθηκε ποτέ;
Όχι, ποτέ, έδειχνε πάντα απόλυτη κατανόηση. Αυτός ήταν ο Θανάσης. Δεν παραπονιόταν το είχε αποδεχτεί. Αυτό ήμουνα. Τον θυμάμαι να οργανώνει, να κρατά σημειώσεις που τις βρίσκω μέχρι σήμερα και τις κρατώ γιατί πραγματικά έχουν πολύ ενδιαφέρον και βλέπουμε την αρχιτεκτονική δομή με τον οποία έφτιαχνε τα πάντα...
Ήταν ενθουσιώδης, ορμητικός...
Ήταν ενθουσιώδης, αλλά και ήρεμος μαζί. Μια ισχυρή προσωπικότητα, έντιμος με πολλά και διαφορετικά ενδιαφέροντα και ικανότητες. Πεισματάρης και πολύ δημιουργικός μα συγχρόνως τρυφερός και ζεστός άνθρωπος. Με ιδανικά. Έτρεφε αγάπη για τον άνθρωπο, το περιβάλλον, τον πολιτισμό. Η απουσία του ήταν μεγάλη απώλεια για μένα, τα παιδιά του, τους φίλους του, αλλά πιστεύω και για πολλούς και για πολλά ακόμα. Ήταν άνθρωπος με Άλφα κεφαλαίο. Δινόταν πάρα πολύ σε ό,τι έκανε, για παράδειγμα στον αγώνα για το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο και διάβαζε πάρα πολύ, ξημεροβραδιαζόταν για να αντιμετωπίζει με επιχειρήματα τους άλλους που ήταν αντίθετοι. Ήταν σε χορωδίες, ήταν ιστιοπλόος, ήταν σε συμβούλια θεατρικών σχημάτων, ήταν μουσικός, έπαιζε το μπαγλαμαδάκι και την κιθάρα του... Ήταν ο δημιουργός του Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής της Πάτμου που άνθησε επί δημαρχίας Σάββα Καραγιάννη και μέχρι σήμερα έρχονται από διάφορα μέρη της Ευρώπης να το παρακολουθήσουν.
Στους αγώνες για το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο όταν παρουσία πολλών συναγωνιστών έκοβε κάθε χρόνο τη βασιλόπιτα στον Προφήτη Ηλία
Με ποιους από τους ανθρώπους της Αριστεράς συνομιλούσε πιο πολύ, ποιοι ήταν οι συνοδοιπόροι του;
Μιλούσε με πολλούς ανθρώπους και στην Αθήνα και στη Ρόδο. Ας μην πούμε ονόματα γιατί θα ξεχάσω κάποιους.
Τι σας λένε σήμερα μετά τη μεγάλη νίκη;
Τον αναζητούν μέχρι σήμερα. Εκτός από τους κομματικούς του φίλους βρίσκω φίλους του απ΄ όλους τους κομματικούς χώρους, από αριστερούς μέχρι δεξιούς που τον θυμούνται όλοι και τον αναφέρουν “άχ, να ζούσε ο Θανάσης...”.... Με συγκινεί πάρα πολύ αυτό. Με συγκινεί που τον θυμούνται γιατί φαίνεται ότι έγραψε μια μικρή ιστορία. Να σε θυμούνται για καλά πράγματα δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα.
Έφερνε κόσμο στο σπίτι, συντρόφους, γίνονταν μαζώξεις εκεί;
Ήταν πολύ κοινωνικός, πάντα του άρεσε να έχει καλή παρέα, αλλά όταν ήταν περίοδος εκλογών τότε ή εξαφανιζόταν ή μάζευε κόσμο στο σπίτι και κουβέντιαζαν. Μπορούσε να μείνει ξάγρυπνος και δυό και τρία βράδια. Έκλεινε τα μάτια του για πέντε λεπτά και μπορούσε να μείνει ξάγρυπνος όλη τη νύχτα. Ο Θανάσης τώρα που το σκέφτομαι ήτανε και παιδί, ένα παιδί που είχε σοφή σκέψη. Είχε μια παιδικότητα την οποία ίσως την έβλεπα μόνο εγώ, αλλά κυρίως ήταν πραγματιστής, για όλα αυτά τον αναζητούν.
Θυμάστε τις φορές που στενοχωριόταν όταν δεν συγκέντρωνε υψηλά ποσοστά η Αριστερά, όταν πάλευε για την είσοδό της στη Βουλή;
Κάθε φορά παλεύανε για να μπούνε στη Βουλή. “Μπαίνουμε δεν μπαίνουμε...”, κι όταν δεν έμπαιναν η στενοχώρια ήταν πολύ μεγάλη, αλλά η ελπίδα δεν έσβηνε ποτέ. “Δεν πειράζει, την επόμενη φορά είμαστε μέσα...”, έλεγε. Ποτέ δεν το βαζε κάτω.
Μεγάλες χαρές υπήρχαν;
Μεγάλη χαρά η αλήθεια είναι πως ο Θανάσης δεν έζησε. στα κομματικά. Είχε κατέβει όμως υποψήφιος με το Συνασπισμό διεκδικώντας τότε την Νομαρχία Δωδεκανήσου, ο οποίος Συνασπισμός εκείνη την περίοδο έμπαινε δεν έμπαινε στη Βουλή. Ο Θανάσης είχε πάρει ένα ποσοστό 7% που ήταν αρκετά σημαντικό για την εποχή εκείνη. Τότε χάρηκε.
Πώς άλλαξαν τα πράγματα τώρα! Τι θα ‘κανε λέτε να τη γιορτάσει αυτή τη μεγάλη νίκη με τους συντρόφους του;
Όλους θα τους καλούσε, όχι μόνο τους συντρόφους, φίλους όλων των αποχρώσεων και θα έστηνε ένα μεγάλο πάρτι και θα ‘παιζε το μπαγλαμαδάκι του και την κιθάρα του και θα τραγουδούσε.
Ποιο τραγούδι του άρεσε, ποιο ψιθύριζε όταν ήταν χαρούμενος;
Αυτό που τραγουδούσε και στη Χορωδία, και στο “Μέθεξη” τις Παρασκευές και στο σπίτι.... “ένα βράδυ στην Καστέλα για μια όμορφη κοπέλα, που παιρνε τ΄ απεριτίφ της..., Αχ. βρε παλιομισοφώρια τι τραβάν για σας τ΄ αγόρια...¨.... Ήταν πληθωρικός ο Θανάσης σε όλα.
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
