Έξι μήνες απο τον θάνατο του Γεώργιου Λογ. Χιωτάκη (1922-2014)

Γράφει ο Γιάννης Ι. Χήρας
Ιστορικός ερευνητής

Ο Γιώργος Λογ. Χιωτάκης γεννήθηκε στα Πηγάδια Καρπάθου το 1922. Πατέρας του ήταν ο Λογοθέτης Χ΄ Γιώργη Χιωτάκης (1887-1972) και μητέρα του η «κανακαρά» Βενετία Μιχ. Φιλιππίδου (1892-1974). Τα πρώτα του γράμματα τα διδάχθηκε στα Δημοτικά Σχολεία Πηγαδίων και Απερίου. Φοίτησε στο Ημιγυμνάσιο στο Απέρι στην έβδομη και την όγδοη τάξη, ενώ την ένατη την ολοκλήρώσε στο Πανορμίτειο Γυμνάσιο της Σύμης, στο Επαρχείο της οποίας είχε μετατεθεί ο πατέρας του ως Γραμματέας.

Στη συνέχεια τα σχολικά έτη 1937-1939 φοίτησε στη Δ΄ και Ε΄ τάξη του ιταλικού Γυμνασίου στην πόλη της Ρόδου όπου και αρίστευσε. Το 1939-1940 αρίστευσε και στην Α΄ Λυκείου του ιταλικού Κλασικού Λυκείου Ρόδου (Liceo Classico) όπου διδάχθηκε όχι μόνο Λατινικά, αλλά και Αρχαία Ελληνικά. Ακολούθως προμηθεύθηκε τα βιβλία της Β΄ Λυκείου κι έδωσε εξετάσεις στο τέλος του σχολικού έτους 1940-1941 ως «κατ’ οίκον διδαχθείς» παίρνοντας με Άριστα το ενδεικτικό της Β΄ Λυκείου ενώ αποφοίτησε και πάλι με Άριστα από το Λύκειο τον Μάιο του 1942. Ακολούθησαν οι «εξετάσεις του Κράτους» για τους τελειόφοιτους του Κλασικού Λυκείου όπου πήρε δέκα (10), με το άριστα από το οχτώ (8) και άνω.

Ως αριστούχος μαθητής της Ε΄ Γυμνασίου και των τριών τάξεων του Κλασικού Λυκείου, κέρδιζε υποτροφία. Οι απόφοιτοι του Κλασικού Λυκείου έπαιρναν το «Δίπλωμα» της Κλασικής Ωριμότητας (Maturita Classica), τίτλος που έδινε στον κάτοχό του το δικαίωμα και τη δυνατότητα να εγγραφεί χωρίς εξετάσεις σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο και πολυτεχνείο και σε οποιαδήποτε σχολή της Ιταλίας.

Παρόλα αυτά, δεν ήταν δυνατός ο διορισμός του σε σχολείο, διότι δεν είχε Πτυχίο Παιδαγωγικής Ακαδημίας, έστω κι αν το Δίπλωμα Κλασικής Ωριμότητας που είχε αποκτήσει θεωρείτο ανώτερο εκείνου του Διδασκαλείου. Έτσι, είχε δώσει εξετάσεις ως «κατ’ οίκον διδαχθείς», για την απόκτηση Διπλώματος Δασκάλου. Οι εξετάσεις – γραπτές και προφορικές - έγιναν ένα μήνα μετά την αποφοίτησή του στα μαθήματα της Ιταλικής Γλώσσας, Φιλοσοφίας, Ιστορίας, Μαθηματικών, Λατινικών, Φυσικής, Παιδαγωγικών, Μουσικής και Σχεδίου. Από τους πενήντα τρεις (53) υποψηφίους μόνο δύο είχαν πετύχει κι είχαν πάρει το Δίπλωμα Δασκάλου κι ο Γιώργος Χιωτάκης έλαβε «λίαν καλώς». Δίδάξε στα Δημοτικά Σχολεία του Απερίου και της Βωλάδας Καρπάθου, καθώς επίσης στο Ημιγυμνάσιο Καρπάθου, στο Απέρι.


Ο Γιώργος Λογ. Χιωτάκης συμμετείχε στην Τριμελή Επαναστατική Επιτροπή στο Απέρι που συγκροτήθηκε την 5η Οκτωβρίου 1944 και κατήργησε τον «Podesta», δηλ. τον Δήμαρχο που είχαν διορίσει οι Γερμανοί ένα χρόνο πριν. Την ίδια μέρα ο Γ. Χιωτάκης συγκρότησε ένα μικρό στρατό από 52 οπλισμένους νέους και μεσήλικες, με καραμπίνες, πιστόλια και τρία μυδραλιοβόλα, καθώς και μια νέα ομάδα αστυνομικών με επικεφαλής τον Μιχαήλ Νιοτή, που μερικές μέρες μετά ανέλαβε τη φύλαξη των τροφίμων και μετά την παράδοση των Ιταλών και την αστυνόμευση του χωριού. Την 11η Οκτωβρίου η Τριμελής Επαναστατική Επιτροπή ανέλάβε τη διοίκηση του Δήμου.
Τον Μάρτη του 1947, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών απ’ όπου αποφοίτησε τον Σεπτέμβρη του 1949. Αμέσως μετά εγκαταστάθηκε στη Ρόδο κι εργάσθηκε ως δικηγόρος. Άρχισε ν’ αρθρογραφεί στις δύο ημερήσιες τοπικές εφημερίδες της Ρόδου ΠΡΟΟΔΟ και ΡΟΔΙΑΚΗ κι αργότερα σε όλες τις εφημερίδες που εκδίδονταν στη Ρόδο και στα νησιά για όλα τα προβλήματα που απασχολούσαν τα νησιά μας (συγκοινωνίες, τουρισμός, ανεργία κ.λπ.). Διαβλέποντας από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 ότι ο τουρισμός ήταν το μέλλον των νησιών, αλλά και της Ελλάδας, είχε εντείνει τις προσπάθειές του προς την κατεύθυνση αυτή.

Με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε το σωματείο με την επωνυμία «Ένωσις δια την Τουριστικήν Ανάπτυξιν της Δωδεκανήσου» (Ε.Τ.Α.Δ.) που είχε αποκλειστικό σκοπό του την ανάπτυξη -με κάθε πρόσφορο τρόπο - της τουριστικής κίνησης στα νησιά, κι εκλεγόταν κάθε χρόνο πρόεδρός του μέχρι το 1958, οπότε το σωματείο αναγκάστηκε ν’ αδρανοποιηθεί. Ως πρόεδρος της Ε.Τ.Α.Δ. οργάνωσε στη Ρόδο και την Κω και με τη συνεργασία εκατοντάδων εθελοντών, πλήθος εκδηλώσεων καθιερώνοντας από το 1952-1958 τις ΕΟΡΤΕΣ ΑΝΘΕΩΝ με παρελάσεις ανθοστολισμένων αρμάτων και διαγωνισμούς για τον καλύτερο κήπο, καλύτερη αυλή, καλύτερη βιτρίνα κ.λπ. κ.λπ.

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1950 ανέπτυξε έντονους επαγγελματικούς, κοινωνικούς και δημοσιογραφικούς αγώνες κι αντιδικούσε δημόσια μέσω του Τύπου με τον τότε Γενικό Γραμματέα του ΕΟΤ. Προέτρεπε για την κατασκευή έργων υποδομής (συγκοινωνίες, λιμάνια, δρόμους, ξενοδοχεία κ.λπ.). Διετέλεσε μέλος, ως αντιπρόσωπος της Καρπάθου, από το 1950 μέχρι και το 1959, της Λιμενικής Επιτροπής Δωδεκανήσου κι αγωνίστηκε για την κατασκευή του πρώτου μόλου στα Πηγάδια Καρπάθου το 1956. Μέλος των Δ.Σ. του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Ρόδου και της Κρατικής Ηλεκτρικής Εταιρείας Ρόδου (ΑΗΕΡ), που προηγήθηκε της ΔΕΗ. Νομικός Σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας, του Οργανισμού Διαχείρισης Κτημάτων Βακούφ Ρόδου κ.λπ. κ.λπ.
Το 1956 παντρεύτηκε την Άννα Ιωάννη Χήρας ή Ιωαννίδη από το Απέρι κι απέκτησαν τέσσερις κόρες:
- Την Πόπη, που παντρεύτηκε τον Dr του MIT Γιάγκο Ιπποκρ. Καπετανάκη από το Απέρι.
- Τη Βενετία, δικηγόρο Ρόδου που παντρεύτηκε τον μηχ/λόγο μηχανικό Μιχάλη Κάρρα από τη Ρόδο.
- Τη Θέτιδα, επιχειρηματία που παντρεύτηκε τον οδοντίατρο Μανώλη Γλυνό από τη Ρόδο.
- Την Εύη, δασκάλα-επιχ/τία που παντρεύτηκε τον ιατρό- ρευματολόγο Βαγγέλη Μανδρακό από τη Ρόδο.

Απέκτησαν και δέκα εγγόνια, που αποτέλεσαν κυρίως την πηγή της έμπνευσής του για το ποιητικό του έργο.

Οι υποθέσεις στο δικηγορικό του γραφείο αυξάνονταν σταθερά, κι οι δραστηριότητές του σε όλους τους χώρους, δημοσιογραφικό, κοινωνικό, συνδικαλιστικό και πολιτικό συνεχίζονταν αμείωτες. Υπηρέτησε είτε σαν πρόεδρος είτε σαν μέλος σε πλήθος συλλόγων, φορέων κι οργανισμών. Μεταξύ άλλων, ήταν εκείνη την εποχή πρόεδρος του Δ.Σ. του Αθλητικού Συλλόγου «Νηρεύς» και πρόεδρος της Εφορίας του Εθνικού Σταδίου Ρόδου «Διαγόρας».

Με τον αυταρχισμό που επικρατούσε σε νομαρχιακό και σε δημοτικό επίπεδο και με την έναρξη του ξηλώματος του ειδικού φορολογικού καθεστώτος με διάφορα μέτρα από το 1956, είχε εντείνει τη δραστηριότητά του στον πολιτικό τομέα κι αγωνιζόταν με την αρθρογραφία του ν’ αποτρέψει τις ζημιές που έβλεπε να ’ρχονται στην Ελλάδα και στα Δωδεκάνησα.

Τον Μάρτιο του 1959 στις δημοτικές εκλογές της Ρόδου πείσθηκε από τον Γιάννη Ζίγδη κι άλλους να μετάσχει στο συνδυασμό του Κώστα Χατζηκωνσταντή, γαμπρού του Ζίγδη, πατριώτη και πολύ ικανού επιχειρηματία. Παρόλο ότι ήταν «ανέτοιμος» για εκλογικούς αγώνες κατόρθωσε να εκλεγεί πρώτος κι από τους δύο συνδυασμούς. Η παράταξή τους είχε συγκεντρώσει το 27%.

Το 1963 επανεκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος της μειοψηφίας και το διάστημα από 23 Μαΐου 1964 έως 23 Αυγούστου υπηρέτησε ως Δήμαρχος Ρόδου διότι ο τότε Νομάρχης Δωδεκανήσου και διορισμένος από την ΕΡΕ, είχε επιβάλει στον τότε Δήμαρχο Μ. Πετρίδη, την ποινή της αργίας τριών μηνών σύμφωνα με τον Νόμο για σοβαρές παραβάσεις στη διοίκηση του Δήμου κι ανέθεσε τα καθήκοντά του στον Γ. Χιωτάκη.

Το 1961 ορίσθηκε Πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής Δωδεκανήσου της Ένωσης Κέντρου, με απόφαση του Αρχηγού της ΕΚ, Γεωργίου Παπανδρέου, λόγω του θανάτου του Προέδρου. Στις βουλευτικές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963, «επιστρατεύτηκε» για να κατέβει υποψήφιος βουλευτής Δωδεκανήσου της Ένωσης Κέντρου, χωρίς όμως και να εκλεγεί, ενώ η Ένωση Κέντρου με σχετική πλειοψηφία σχημάτισε κυβέρνηση. Τότε ιδρύθηκε στην Αθήνα η Ένωση Δημοκρατικών Δικηγόρων Ελλάδας και στη Ρόδο το παράρτημα της Ένωσης Δημοκρατικών Δικηγόρων Δωδεκανήσου, με Πρόεδρο τον ίδιο.

Οι βουλευτικές εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964 έδωσαν 53% στην Ένωση Κέντρου και ο Γ. Χιωτάκης υπήρξε υποψήφιος βουλευτής Δωδεκανήσου, χωρίς να εκλεγεί και πάλι. Ωστόσο, είχε διπλασιάσει τις ψήφους του, σε σύγκριση με τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963. Στη νέα κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, μετείχε κι ο γιος του Γεωργίου Παπανδρέου Ανδρέας, φορέας νέων ιδεών, νέων οραμάτων και νέων αντιλήψεων για τη διακυβέρνηση της χώρας και για τα δικαιώματα του λαού. Οι ιδέες και τα οράματα του Ανδρέα Παπανδρέου τον συνέπαιρναν. Καταλάβαινε πως εξέφραζε αυτά που κι εκείνος ένιωθε. Χωρίς τότε να τον γνωρίζει προσωπικά, είχε ταχθεί στο «ρεύμα» της κεντροαριστεράς που εξέφραζε ο Α. Παπανδρέου.


Δραστηριοποιήθηκε πολιτικά έντονα πριν και μετά την Αποστασία και μέχρι την κήρυξη της δικτατορίας των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967. Αρθρογραφούσε για τα προβλήματα των Δωδεκανήσων, αλλά και γενικά για τα πολιτικά θέματα και για τις πολιτικές εξελίξεις, τόσο στο Δωδεκανησιακό όσο και στον αθηναϊκό Τύπο, ενώ παράλληλα συνέχιζε τις παρεμβάσεις του στα υπουργεία και στις άλλες δημόσιες Αρχές για την επίλυση επειγόντων προβλημάτων που απασχολούσαν τα νησιά μας και τους κατοίκους τους.

Φίλος και συνεργάτης του δημοκρατικού δικηγόρου Νικηφόρου Μανδηλαρά. Μετά την άγρια δολοφονία του από τη Χούντα τον Μάιο του 1967, μαζί με τη σύζυγό του Άννα τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία στη Ρόδο, χωρίς να φοβηθεί τη συνοδεία των ένοπλων στρατιωτικών. Η Χούντα του αφαίρεσε στη συνέχεια το διαβατήριο και του απαγορεύθηκε η έξοδος από τη χώρα.
Η διακήρυξη για την ίδρυση της πρώτης Ομάδας Πρωτοβουλίας του ΠΑΣΟΚ στη Ρόδο υπεγράφη στο γραφείο του τον Σεπτέμβριο 1974 και εκλέχθηκε γραμματέας της. Στη συνέχεια εκλέχθηκε γραμματέας της Α΄ Τοπικής Οργάνωσης Ρόδου καθώς και γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Νότιας Δωδεκανήσου.

Στις βουλευτικές εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, είχε υπάρξει υποψήφιος βουλευτής Δωδεκανήσου με το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να εκλεγεί. Στις βουλευτικές εκλογές της 20ής Νοεμβρίου 1977, είχε υπάρξει και πάλι υποψήφιος βουλευτής, χωρίς για μια ακόμη φορά να εκλεγεί. Αυτή τη φορά ωστόσο είχε υπάρξει ο πρώτος επιλαχών. Στις βουλευτικές εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 το ΠΑΣΟΚ πήρε αυτοδυναμία κι έγινε κυβέρνηση με το θεαματικό ποσοστό 58% στα Δωδεκάνησα. Ο Γιώργος Χιωτάκης εκλέχθηκε πρώτος σε ψήφους βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Ήταν η δικαίωσή του κι η αναγνώριση σκληρών πολιτικών αγώνων για τα λαϊκά προβλήματα, πολλών δεκαετιών, ουσιαστικά από το 1950.

Στη βουλευτική του θητεία υπήρξε μέλος σε διάφορους Κοινοβουλευτικούς Τομείς Εργασίας (ΚΤΕ) του υπουργείου Εσωτερικών, του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας, του υπουργείου Αιγαίου κ.λπ. Τα πρωινά ήταν πάντα στη Βουλή, είτε ως μέλος Επιτροπής είτε ως αναπληρωτής απουσιάζοντος μέλους, ώστε να μην κινδυνεύει η ψήφιση νομοσχεδίου από έλλειψη απαρτίας. Τα απογεύματα μετείχε στις συνεδριάσεις της Ολομέλειας κι ήταν από τους τελευταίους που έφευγαν με τη λήξη της συνεδρίας, συνήθως μετά τα μεσάνυχτα. Οι συνάδελφοί του, τού ’χαν δώσει το προσωνύμιο «ο κλειδοκράτορας της Βουλής».


Τον Μάρτιο του 1983 εκπροσώπησε τη Βουλή στις εορτές της Ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων, στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, ενώ το ΠΑΣΟΚ του ανέθεσε την αποστολή να επισκεφθεί τις δωδεκανησιακές οργανώσεις της Βαλτιμόρης, της Νέας Υόρκης και του Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ και να παραστεί εκεί ως εκπρόσωπος του Κινήματος στις εορτές της Ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων και της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου.

Το 1984, ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ πρότειναν την αναθεώρηση συγκεκριμένων άρθρων του Συντάγματος. Με απόφαση της Βουλής, συγκροτήθηκε ευρεία Κοινοβουλευτική Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος, πρόεδρος της οποίας ήταν ο πρώην Αρεοπαγίτης βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Ντεγιάννης. Είχε μετάσχει κι ο Γιώργος Λογ. Χιωτάκης, ως τακτικό μέλος. Την ίδια περίοδο, με απόφαση του προέδρου της Βουλής, Γιάννη Αλευρά, είχε συγκροτηθεί διακομματική Επιτροπή Κατάρτισης νέου Κανονισμού της Βουλής, υπό την προεδρία του· κι είχε μετάσχει για μια ακόμη φορά ως τακτικό μέλος.

Η τελευταία συνεδρίαση της Βουλής που είχε προέλθει από τις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981, έγινε την 7η Μαΐου 1985, με την ψηφοφορία για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Η Βουλή διαλύθηκε την επομένη και προκηρύχθηκαν εκλογές (για την ανάδειξη Αναθεωρητικής Βουλής) για τις 2 Ιουνίου 1985, με λίστα. Επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ στα Δωδεκάνησα είχε οριστεί ο Γιώργος Χιωτάκης από τα αρμόδια κομματικά όργανα. Τις εκλογές τις κέρδισε και πάλι το ΠΑΣΟΚ, που εξέλεξε στα Δωδεκάνησα και πάλι τρεις βουλευτές, αν και συνολικά είχε μειωθεί η εκλογική του δύναμη.

Με την έναρξη των εργασιών της Αναθεωρητικής Βουλής, που είχε προέλθει από τις εκλογές της 2ας Ιουνίου 1985, συγκροτήθηκε η Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος, η Επιτροπή Μετατροπής του Κειμένου του στη δημοτική, καθώς κι η Επιτροπή Τροποποίησης του Κανονισμού της Βουλής

. Ο Γιώργος Λογ. Χιωτάκης είχε μετάσχει ως τακτικό μέλος και στις τρεις αυτές επιτροπές, αλλά και στις συνεδριάσεις των Τμημάτων του Σώματος και της Ολομέλειας. Ήταν πολύ απασχολημένος. Τη δεύτερη τετραετή βουλευτική του θητεία (1985-1989) την αφιέρωσε σχεδόν αποκλειστικά στο νομοθετικό έργο. Η αναθεώρηση του Συντάγματος κι η μεταφορά του κειμένου του στη δημοτική, είχαν αποτελέσει την κύρια απασχόλησή του κατά τον πρώτο χρόνο της νέας του θητείας. Οι παρεμβάσεις κι οι προτάσεις του στην Επιτροπή και στην Ολομέλεια ήταν πολλές.

Με την εφαρμογή του νέου Κανονισμού της Βουλής, εκλέχθηκε πρόεδρος της Μόνιμης Κοινοβουλευτικής Επιτροπής των υπουργείων Εξωτερικών, Άμυνας, Μακεδονίας-Θράκης και Αιγαίου, η οποία αποτελείτο από πενήντα βουλευτές κι είχε θητεία ενός έτους, και συνεργαζόταν στενά με τους αρμόδιους υπουργούς για τα νομοσχέδια των υπουργείων τους. Παράλληλα αναλαμβάνει την εισήγηση στην Ολομέλεια προς ψήφιση πολλών άλλων νομοθετημάτων. Γενικά αφιερώνει όλο του το χρόνο στο Κοινοβούλιο, σε αντίθεση με συναδέλφους του που «προσκολλώνται» σε ομάδες και πιέζουν τους στενούς συνεργάτες του Προέδρου του κόμματος, για να γίνουν υπουργοί. Υπήρχαν κι άλλοι που επιδίδονταν αποκλειστικά σε εξυπηρέτηση ψηφοφόρων, περιερχόμενοι υπουργεία κι υπηρεσίες, ελπίζοντας σε επανεκλογή.

Το 1988 έλαβε μέρος στις συνελεύσεις του ΝΑΤΟ στο Όσλο, το Αμβούργο και τη Μαδέρα. Στη συνέλευση του Όσλο καταψήφισε μόνο εκείνος, από τα άλλα μέλη της Ευρωπαϊκής Σοσιαλιστικής Ομάδας, την πρόταση περί αναγνώρισης τουρκικής μουσουλμανικής μειονότητας στη Βουλγαρία, προβλέποντας ότι μια τέτοια απόφαση θα μπορούσε αργότερα η Τουρκία να την επικαλεστεί ως «προηγούμενο τετελεσμένο» και σε βάρος της χώρας μας.

Στο διάστημα της δεύτερης κυβερνητικής τετραετίας του ΠΑΣΟΚ (1985-1989), το Κίνημα τον είχε στείλει ως εκπρόσωπό του στη Στουτγάρδη και στο Χέιλμπρον της Γερμανίας. Το 1988-1989 μετείχε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή διερεύνησης του σκανδάλου Κοσκωτά.
Στις βουλευτικές εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989, ο Γ. Χιωτάκης δεν κατάφερε να επανεκλεγεί κι έκτοτε αποφάσισε ν’ αποσυρθεί. Στις τέσσερις μετέπειτα βουλευτικές εκλογές (5 Νοεμβρίου 1989, 8 Απριλίου 1990, 10 Οκτωβρίου 1993 και 22 Σεπτεμβρίου 1996), του ζητήθηκε να συμμετάσχει και πάλι αλλά το αρνήθηκε.

Είχε παραμείνει «εν ενεργεία» δικηγόρος στον Άρειο Πάγο μέχρι τις 31 Μαρτίου 1997, οπότε και παραιτήθηκε, για να συνταξιοδοτηθεί.

Από το 1989 και μετά, δηλ. από τότε που αποσύρθηκε από την πολιτική, βρήκε το χρόνο, όχι μόνο να αρθρογραφεί συνεχώς στον Τύπο (τοπικό, επαρχιακό και αθηναϊκό) για τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα των Δωδεκανήσων και της Ελλάδας, αλλά και να γράφει ποιήματα, πολλά απ’ αυτά με οικογενειακό περιεχόμενο. Τον Ιούλιο του 1996 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ιωλκός» η πρώτη του συλλογή ποιημάτων, με πρόλογο του προέδρου της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, Κυριάκου Βαλαβάνη και με τίτλο «Ζωή και Στόχοι».

Τον Ιούλιο του 1997 κυκλοφόρησε με τον ίδιο τίτλο η δεύτερη συλλογή και τον Ιούλιο του 1998 διάφορα άρθρα του με πολιτικο-κοινωνικό περιεχόμενο και με τίτλο «Μπροστά στα πολιτικά προβλήματα (1990-1996)», με προλόγους των συναδέλφων του βουλευτών Γεωργίου Δ. Παπαδημητρίου πρ. υπουργού και Σέφη Αναστασάκου. Τον Δεκέμβριο του 2000 κυκλοφόρησε η τρίτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο «Στάση Ζωής» και με σύντομο πρόλογο του βουλευτή και πρώην Α΄ Αντιπροέδρου της Βουλής Παναγιώτη Ν. Κρητικού. Μετά από δύο χρόνια κυκλοφόρησε σε συνεργασία με το δημοσιογράφο-συγγραφέα Γιάννη Κορίδη, το «Νικηφόρος Μανδηλαράς» και τον Ιούλιο του 2004 το Λεύκωμα «Άνθη Ζωής», με ποιήματα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό της οικογένειάς του. Τον Ιανουάριο του 2008 κυκλοφόρησε κι ο τόμος «Η θητεία μου στο Κοινοβούλιο, Λόγοι-Εισηγήσεις». Η τελευταία εργασία του που εκδόθηκε είναι αυτοβιογραφική, με τίτλο «Πορεία ζωής, Αναμνήσεις», τον Οκτώβριο του 2008. Και σε δεύτερη έκδοση με προσθήκες τον Αύγουστο του 2012. Ενώ είναι προς έκδοση η συλλογή άρθρων του από το 1952 έως το 1996 στον τοπικό Τύπο, με τίτλο «Οι αγώνες μου μέσα από δημοσιεύματα (1952-1996)».

Ο αείμνηστος, εν ζωή, είχε λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις, όπως, μεταξύ άλλων: Σταυρό και Δίπλωμα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Δίπλωμα και μετάλλιο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, σε αναγνώριση της προσφοράς του στην Εθνική Αντίσταση (1940-1944). Δίπλωμα και μετάλλιο του υπουργείου Εσωτερικών, για τη συμμετοχή του στην αντιδικτατορική αντίσταση (1967-1974). Δίπλωμα του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου (1997), δίπλωμα της Πανελλήνιας Εταιρείας Λόγου και Τέχνης (Π.Ε.Λ.Τ.), δίπλωμα από το Διεθνές Κέντρο Μεσογειακών Μελετών, διπλώματα και μετάλλια του Παγκαρπαθιακού Συλλόγου Ρόδου, των Ελληνικών Κοινοτήτων Καναδά, Αυστραλίας, Heillbron Γερμανίας, κ.λπ. κ.λπ.
Στις 20 Αυγούστου 1995, σε εκδήλωση που είχε διοργανωθεί από την τότε Κοινότητα Απερίου Καρπάθου και το Σύλλογο «Ομόνοια», ανακηρύχθηκε Επίτιμος Δημότης Απερίου.
Στις 18 Ιουνίου 2008, ο Δήμος Ροδίων, σε ειδική πανηγυρική συνεδρίαση του Δημοτικού του Συμβουλίου, του απένειμε το Χρυσό Μετάλλιο Τιμής της Πόλεως της Ρόδου σε μια πολύ συγκινητική και σεμνή τελετή.

Έπειτα από διήμερη νοσηλεία στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου «Ανδρέας Παπανδρέου», ο Γιώργος Λ. Χιωτάκης απεβίωσε το βράδυ της 22ας Σεπτεμβρίου 2014 σε ηλικία 92 ετών. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε με πάνδημη συμμετοχή των κατοίκων της Ρόδου το μεσημέρι της 24ης Σεπτεμβρίου, μέσα σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και του αποδόθηκαν τιμές εν ενεργεία Δημάρχου με τη συμμετοχή της φιλαρμονικής Ρόδου, ενώ η σημαία του Δημαρχιακού Μεγάρου κυμάτιζε μεσίστια. Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλλη στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Ρόδου κ.κ. Κύριλλου. Μεταξύ άλλων παραβρέθηκαν οι τότε βουλευτές Δωδεκανήσων κ. Μάνος Κόνσολας, Βασίλης Υψηλάντης, Μίκα Ιατρίδη και Δημήτρης Γάκης, ο δήμαρχος Ρόδου κ. Φώτης Χατζηδιάκος, οι πρώην δήμαρχοι κ. Στάθης Κουσουρνάς, Χατζής Χατζηευθυμίου, Γιώργος Γιαννόπουλος, Σάββας Καραγιάννης και Μάνος Κόκκινος, ο χωρικός αντιπεριφεριάρχης Δωδ/σων κ. Χαρ. Κόκκινος, οι πρώην βουλευτές κ. Αν. Καραμάριος και Γιάννης Παρασκευάς, ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου κ. Κώστας Σαρρής, ο διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου κ. Βασίλης Παπανικόλας, ο γραμματέας της Ν.Ε. του ΠΑΣΟΚ κ. Τιμόθεος Παρασκευάς και της Ν.Ε. της ΝΔ κ. Νατάσα Βενετοκλή, περιφερειακοί σύμβουλοι, δημοτικοί σύμβουλοι και πάρα πολλά μέλη του ΠΑΣΟΚ, εκπρόσωποι φορέων κι αρχών του τόπου και πλήθος κόσμου. Κατατέθηκε μεταξύ άλλων στεφάνι εκ μέρους του πρώην πρωθυπουργού κ. Γ. Α. Παπανδρέου.

Επικηδείους λόγους εκφώνησαν, ο δήμαρχος Ρόδου κ. Φώτης Χατζηδιάκος, ο γραμματέας της Ν.Ε. του ΠΑΣΟΚ κ. Τιμ. Παρασκευάς, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου κ. Κώστας Σαρρής, ενώ ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Ευάγγελος Μανδρακός διάβασε το ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Ρόδου. Ψηφίσματα εξέδωσαν το Δημοτικό Συμβούλιο Καρπάθου, η Ελληνορθόδοξη Κοινότητα Ρόδου, ο σύλλογος «Ομόνοια» Απερίου, ο σύλλογος «Ομόνοια» Απεριτών Αττικής, ο αθλητικός σύλλογος «Πρωτέας» Απερίου, ο Παγκαρπαθιακός Σύλλογος Ρόδου, το Ίδρυμα Γεωργίου Παπανδρέου κ.ά.

Σε δηλώσεις στον Τύπο για το θάνατο του Γ. Χιωτάκη προέβησαν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός κ. Δ. Κρεμαστινός, ο βουλευτής και πρώην υπουργός Κώστας Σκανδαλίδης, ο βουλευτής της Ν.Δ. κ. Μάνος Κόνσολας, ο γραμματέας της Ν.Ε. του ΠΑΣΟΚ κ. Τιμ. Παρασκευάς, ο πρώην δήμαρχος Ρόδου κ. Στ. Κουσουρνάς, ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο Ρόδου κ. Στράτος Καρίκης, ο χωρικός αντιπεριφερειάρχης Δωδεκανήσων κ. Χαρ. Κόκκινος, η Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, ο περιφερειάρχης Ν. Αιγαίου κ. Γ. Χατζημάρκος, ο Έπαρχος Καρπάθου-Κάσου κ. Γιάννης Γ. Μηνατσής κ.ά.

Ο Γιώργος Χιωτάκης σε όλη του τη ζωή διακρίθηκε για την αγάπη που έδινε κι έπαιρνε απλόχερα από τους φίλους του, για τους αγώνες του και για την πραότητά του.

Σ.Σ.:
1. Ο γράφων, συνέταξα το κείμενο αυτό με ευγνωμοσύνη, καθώς ο αείμνηστος, κάθε φορά που του παρέδιδα ερωτηματολόγιο στα πλαίσια των ιστορικών μου ερευνών, πάντα απαντούσε στις διάφορες ερωτήσεις μου αμέσως και με μεγάλη προθυμία.
2. Το υλικό για τη σύνταξη του κειμένου αυτού αντλήθηκε κυρίως από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Γιώργου Λογ. Χιωτάκη «Πορεία Ζωής, Αναμνήσεις», Β΄ Έκδοση με προσθήκες, Αύγουστος 2012, σσ. 510.