Ο Ροδίτης των μεγάλων ομάδων του ποδοσφαίρου!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ο Αλέξανδρος Κολιάδης του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του Ηρακλή και της Αλ Ραγιάν του Κατάρ

Στις μεγάλες ομάδες της Ελλάδας, του εξωτερικού, αλλά πάντα επιστρέφει εδώ!
Στον Παναθηναϊκό, τον Ηρακλή, την ΑΕΚ, και μετά απ΄ αυτές στον «Κλεόβουλο» Λίνδου την ομάδα του χωριού του που έπαιζε κι εκείνος μικρός, μέχρι που έφυγε στο Κατάρ για την πρωταθλήτρια Αλ Ραγιάν.

Τώρα πάλι βρίσκεται στη Ρόδο ο Αλέξανδρος Κολιάδης που ήταν για χρόνια πρόεδρος τον Ξεναγών μέχρι που έπεσε στα βαθιά και μάλιστα στα παγωμένα τα ποδοσφαιρικά! Μεταφραστής των Ισπανών προπονητών και βοηθός στο τεχνικό τμήμα, μέχρι γενικός αρχηγός έφτασε να γίνει αυτός ο έξυπνος άνθρωπος που η ζωή του έχει ανατροπές, επιστροφές, κι εκπλήξεις.
Στη Ρόδο τον ξαναείδα όπου μπορεί να μείνει για πάντα ή να φύγει αύριο το πρωί!

Το 2006 έγινε μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή σας. Πως έγινε η είσοδός σας στο χώρο του ποδοσφαίρου;
Ο Παναθηναϊκός προσλαμβάνει Ισπανό προπονητή στο ποδοσφαιρικό τμήμα και είναι προς αναζήτηση μεταφραστή-άμεσου συνεργάτη. Περνάω από μία συνέντευξη και την επόμενη μέρα μου λένε να πάρω το αεροπλάνο και να πάω Θεσσαλονίκη όπου βρισκόταν η ομάδα.

Έτσι γρήγορα γίνονται αυτά, μπορεί να αλλάξει η ζωή του ανθρώπου από τη μια στιγμή στην άλλη;
Θεωρώ ότι εξαρτάται από τον άνθρωπο. Αν είναι δεκτικός στις προκλήσεις. Δεν θέλει φόβο, θέλει τόλμη, εμπιστοσύνη στις ικανότητές σου. Μπήκα στα βαθιά και είπα να κολυμπήσω. Η ασφάλεια της Ρόδου και του επαγγέλματός μου τότε, ήμουν ξεναγός, θα μπορούσε να με κρατήσει στο νησί που μεγάλωσα, που αγαπώ. Είπα ν΄ αδράξω την ευκαιρία και μέχρι τώρα είμαι αυτής της αντίληψης. Τα καλά που μας «αγγίζουν» πρέπει να τα αντιλαμβανόμαστε.

Τι βρήκατε στον Παναθηναϊκό;
Ένα πολύ σκληρό λόμπι, μία ομάδα που κινείται σ΄ ένα πολύ στενό κύκλο και που δεν είναι καθόλου εύκολο «ξένος» να παρεισφρήσει. Έμεινα ελάχιστο χρόνο, πιθανόν οι συνθήκες τότε να μην ήταν ευνοϊκές, αλλά ήταν αρκετό το διάστημα για να ερωτευτώ το χώρο, ακόμα περισσότερο το ποδόσφαιρο και κυρίως τα αποδυτήρια επαγγελματικής ομάδας.

Στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης με τον Ανχελ Πεδράθα

Θα πρέπει να ήταν μεγάλη η αλλαγή για εσάς!
Ήταν μεγάλη ανατροπή γιατί από τον τουρισμό, τις ξεναγήσεις, τους αγώνες του συνδικαλισμού βρέθηκα να βρίσκομαι μέσα σε κατάμεστα γήπεδα, μεγάλους και γνωστούς αθλητές και να συμβιώνω καθημερινά μαζί τους, να μοιράζομαι τις εμπειρίες των ποδοσφαιριστών και του τεχνικού επιτελείου.

Οι τότε ποδοσφαιρικές μου γνώσεις ήτανε πολύ γενικές, ήταν ενός απλού ποδοσφαιρόφιλου που έπαιξε νέος ποδόσφαιρο, συμμετείχε σε ομάδες και παρακολουθούσε αγώνες στην τηλεόραση. Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι στο ποδόσφαιρο, το αντιλήφθηκα αργότερα πηγαίνοντας σε άλλη ΠΑΕ, σε άλλο πόστο με πολύ μεγαλύτερες ευθύνες.

Βρεθήκατε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης τότε που ήταν πρόεδρος ο τραγουδιστής Αντώνης Ρέμος!
Δέχτηκα την πολύ κολακευτική πρόταση να βρεθώ στο τεχνικό επιτελείο του προπονητή Άνχελ Πεδράθα, κι επιπλέον να αναλάβω τα καθήκοντα του γενικού αρχηγού της ΠΑΕ. Εκεί όλα άλλαξαν και αντιλήφθηκα ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε στην τηλεόραση.

Με τον σεΐχη Αμπντουλάχ

Από τη Δευτέρα που ξεκινάει η προετοιμασία μέχρι και την ημέρα του αγώνα ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Ένας προπονητής, ένας γενικός αρχηγός και βέβαια οι ποδοσφαιριστές πρέπει να αφιερώσουν ώρες για να προετοιμαστούν για να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ακόμα κι αν δώσεις τα πάντα κανείς δεν σου εγγυάται ότι το αποτέλεσμα θα είναι θετικό. Το ποδόσφαιρο προκαλεί έντονα συναισθήματα στον κόσμο, φανταστείτε πόσα περισσότερα προκαλεί σ΄ αυτούς που είναι μέσα.

Τι γίνεται στ΄ αποδυτήρια, πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει κάποιος σ΄ αυτή τη θέση που είχατε εσείς και να επιβληθεί;
Μέσα στα αποδυτήρια πρέπει πρώτα απ΄ όλα να γίνεις αποδεκτός. Κανόνες πειθαρχίας, σεβασμός προς το πρόσωπό σου και σκληρή εργασία είναι η καθημερινότητά σου. Αν εσύ δεν είσαι στη ζωή σου ισορροπημένο άτομο αυτό αντανακλά άμεσα μέσα στα αποδυτήρια. Το αποτέλεσμα δεν θα είναι θετικό και τα ίδια τα αποδυτήρια θα σε αποβάλλουν. Σε ομάδες που οι οικονομικές απολαβές και η φήμη που έχουν κάποιοι ποδοσφαιριστές είναι μεγάλου μεγέθους, κι εσύ καλείσαι να τη διαχειριστείς με τον κατάλληλο τρόπο ώστε αυτοί να γίνονται κάθε μέρα και καλύτεροι, κι εσύ να έχεις πετύχει τους στόχους σου, η προσπάθεια είναι μεγάλη.

Πόσο μείνατε στον Ηρακλή;
Στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης έμεινα τρεις σεζόν. Τρία έντονα χρόνια, μεγάλο σχολείο για τη μετέπειτα πορεία μου. Μετά τον απρόσμενο θάνατο του Άνχελ Πεδράθα η ομάδα άλλαξε αρκετούς προπονητές, ονόματα γνωστά, ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα, έχω πολύ καλές αναμνήσεις, κι έμαθα πάρα πολλά γύρω από το ποδόσφαιρο. Με την αποχώρηση του Αντώνη Ρέμου από την ΠΑΕ έφυγα κι εγώ. Εγώ οφείλω την είσοδό μου στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι στον Αντώνη Ρέμο και στην εμπιστοσύνη που μου έδειξε να αναλάβω αυτή τη θέση.

Με τον Λούτσο Ούτσε και τον Γιακούμπου σε αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ Ασίας

Ο περισσότερος κόσμος όμως σας συνδέει με την ΑΕΚ που ήταν ο επόμενος σταθμός σας. Πως πήγατε εκεί;
Τον Οκτώβρη του 2010 ο πολύ καλός μου φίλος τον οποίο και γνώρισα στον Παναθηναϊκό, ο Ροδίτης Γιώργος Κωνσταντινίδης ήταν πια διευθυντής στην ΑΕΚ. Τότε ήρθε στην ΑΕΚ ο Ισπανός προπονητής Μανόλο Χιμένεθ. Ήθελαν έναν μεταφραστή, αλλά και βοηθό στο τεχνικό επιτελείο.

Με πήρε τηλέφωνο ο Κωνσταντινίδης και πήγα. Τότε ξεκίνησε η πορεία μου στην ΑΕΚ. Η ΑΕΚ είναι μια μεγάλη ομάδα με πολύ υψηλούς στόχους και μεγάλες ευθύνες σε οποιοδήποτε πόστο κι αν εργάζεσαι. Είναι ο ενδιάμεσος κρίκος μεταξύ προπονητή και παικτών και προπονητή-προέδρου. Δεν είναι εύκολη θέση. Πολλά ακούς, λίγα λες και πολλές φορές πρέπει να διαχειριστείς συναισθήματα και καταστάσεις πολύ έντονες. Όταν έρχονται νίκες όλα είναι εύκολα, όλα είναι ωραία.

Στις ήττες σε μια μεγάλη ομάδα η διαχείριση είναι το άλφα και το ωμέγα. Τότε μετράει η προσωπικότητα του καθενός: ποδοσφαιριστών, προπονητών, διοικήσεων. Στα δύο χρόνια αυτά η σχέση μου με τον Χιμένεθ δεν ήταν πια μόνο επαγγελματική ήταν μια σχέση εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού. Δεν μιλούσαμε πλέον μόνο για ποδόσφαιρο, αλλά και για όλα τ΄ άλλα γύρω απ΄ αυτό.

Αυτός είναι και ο λόγος που τον ακολουθήσατε στον επόμενο σταθμό του το Κατάρ;
Ήταν Νοέμβρης του 2013 είχα επιστρέψει στη Ρόδο όπου και ήθελα να παραμείνω, μάλιστα είχα αναλάβει να προπονώ την ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού μου, της Λίνδου, τον «Κλεόβουλο» όπου και είχα παίξει μπάλα μικρός. Η Λίνδος είναι για μένα ο τόπος μου, το σπίτι μου, οι αναμνήσεις μου οι παιδικές, οι άνθρωποί μου, ήθελα να γυρίσω εκεί, κι ο καλύτερος τρόπος ήταν αυτός.

Εκεί γνώρισα πολύ καλούς Ροδίτες ποδοσφαιριστές οι οποίοι ακόμα και τώρα είναι σημαντικότατοι στις ομάδες τους και συνεχίζουν να είναι ποδοσφαιριστές στο Ροδίτικο ποδόσφαιρο. Ωστόσο μία εβδομάδα κράτησε. Ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα, ήρθε ξημερώματα από τον Χιμένεθ που βρισκόταν στην Ισπανία και μου ζήτησε να τον ακολουθήσω στο Κατάρ. Εκεί κόλλησα! Είχα πια σκοπό να παραμείνω στη Ρόδο, τελειώνοντας το «ταξίδι» στις ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά το Κατάρ μου ακούστηκε πολύ θελκτικό. Από την άλλη πλευρά η πρόσκληση να αναλάβω θέση βοηθού στο τεχνικό επιτελείο του Χιμένθ ήταν κάτι που δεν μπορούσα να αρνηθώ.

Πώς ήταν για εσάς στο Κατάρ;
Η «περιπέτεια» του Κατάρ ήταν το κερασάκι στην τούρτα του κύκλου του ποδοσφαίρου, αλλά και της προσωπικής μου ζωής. Η ομάδα που αναλάβαμε είναι η Αλ Ραγιάν η δημοφιλέστερη ομάδα του Κατάρ. Βρέθηκα σ΄ έναν άλλο κόσμο, ανάμεσα σε ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης όπου καθημερινά εμπλούτιζα τις γνώσεις και τις εμπειρίες μου γύρω από ένα άθλημα που νόμιζα ότι ήξερα.

Συνέντευξη Τύπου Τσάμπιονς Λιγκ με τον Χιμένεθ και τον Γιακούμπου

Μπορεί το πρωτάθλημα εκεί να μην είναι τόσο ανταγωνιστικό όσο τα ευρωπαϊκά, αλλά έχοντας στα αποδυτήρια ποδοσφαιριστές όπως ο Αργεντινός Λούτσο Γκονζάλες, ο Νιγηριανός Γιακούμπου, ο επίσης Νιγηριανός Ούτσε, και να πρέπει να κερδίσεις την ομάδα όπου αγωνίζεται ο Ραούλ, όλα αυτά είναι κάτι που μέχρι τότε δεν είχα ζήσει. Η συναναστροφή μου με ποδοσφαιριστές τέτοιου μεγέθους και η εμπειρία που μοιράστηκα μαζί τους, μου έδωσε να καταλάβω ότι είτε αγωνίζεσαι στον Κλεόβουλο Λίνδου, είτε στον Ηρακλή ή την ΑΕΚ, η αγάπη πρώτα απ΄ όλα και ο σεβασμός προς το άθλημα είναι αυτό που σε κρατάει κοντά του.

Πόσο μείνατε στο Κατάρ;
Στο Κατάρ έμεινα δύο χρόνια, κι επέστρεψα στη Ρόδο.

Στην ΑΕΚ με τον Χιμένεθ

Πάντα επιστρέφετε εδώ, μέχρι να χτυπήσει το επόμενο τηλεφώνημα!
Προς το παρόν χορταίνω τη Ρόδο που μου έλειψε πολύ. Αλλά όλοι πλέον στην οικογένειά μου γνωρίζουν ότι πρέπει να έχουν τις βαλίτσες έτοιμες για τον επόμενο σταθμό.

Στη ζωή σας έχετε ωστόσο μια σταθερά πια. Είναι η οικογένεια που δημιουργήσατε, η σύζυγός σας, η κόρη σας…
Η κόρη μου γεννήθηκε στο Κατάρ. Ευτυχώς η σύντροφός μου είναι κι εκείνη άνθρωπος που δέχεται τις προκλήσεις. Δεν πέρασε από τη σκέψη της ούτε καν να επιστρέψει να γεννήσει στην Ελλάδα αφού δεν μπορούσα να βρίσκομαι στο πλευρό της λόγω των υποχρεώσεών μου και γέννησε εκεί με τις συνθήκες του Κατάρ για τις γυναίκες, κάτι που μας ένωσε περισσότερο. Και η κόρη μας 15 μηνών θεωρώ ότι δεν θα αρνηθεί στο επόμενο τηλεφώνημα μια ακόμα αλλαγή στη ζωή μας. (γέλια)…