«Έτρεξα, και είδα ότι ο νεκρός ήταν ο κολλητός μου...»!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ο Ιζέτ Σιέχ, που έχει πολλές ιστορίες να πει για το αίμα που ρέει στην άσφαλτο της Ρόδου

Όταν χτυπάει το τηλέφωνο του Ιζέτ, τις πιο πολλές φορές στις δέκα, είναι για κακό!

Και τότε σπεύδει πρώτος, πολλές φορές πριν το ασθενοφόρο και πριν την Αστυνομία, για ν΄ αντικρίσει τραυματίες και πολλές φορές νεκρούς.

Ο Ιζέτ Σιέχ, το καλό παιδί όπως λένε όλοι, από μικρός γνωρίστηκε με το θάνατο συνοδεύοντας τον πατέρα του όταν εκείνος έτρεχε για ένα ατύχημα. Τώρα που ανέλαβε ο ίδιος την Οδική Φροντίδα, η εμπειρία είναι μεγάλη, οι θύμησες πολλές κι οι περισσότερες κακές, αφού το αίμα ρέει στην άσφαλτο της Ρόδου.

Μια φορά είδε μπροστά του νεκρό τον κολλητό του φίλο, την άλλη έψαχνε ένα κομμένο ανθρώπινο μέλος όχι επειδή είναι η δουλειά του, αλλά επειδή το λέει η ψυχή του. Έχει πέσει στο νερό και έχει ανασύρει οδηγούς, προχθές προσπαθούσε να συνεννοηθεί μ΄ έναν οδηγό ετών 92 (!) που προκάλεσε ατύχημα με υλικές φθορές.

Όταν μιλάει ο Ιζέτ λοιπόν να τον ακούς, γιατί αυτές οι ιστορίες είναι χρήσιμες!

Είδα ένα σχόλιό σας αυτές τις μέρες που λέγατε προς όλους: «ήρθε η άνοιξη, το νου σας...»! Γιατί το λέτε αυτό;
Πάντα από την άνοιξη και μετά τα ατυχήματα αυξάνονται και είναι από σοβαρά μέχρι υλικών ζημιών. Το χειμώνα βέβαια ναι μεν είναι λιγότερα, αλλά είναι πιο σοβαρά. Οι δρόμοι είναι άδειοι, οι οδηγοί τρέχουν υπερβολικά κι έτσι προκαλούνται σοβαρά ατυχήματα με νεκρούς.

Ποια ήταν η χειρότερη χρονιά των τελευταίων χρόνων για τη Ρόδο;
Το 2016 ήταν η χειρότερη χρονιά. Εβδομάδα και νεκρός. Ήταν απίστευτο. Και οι περισσότεροι Ροδίτες. Το 2017 ήταν καλύτερο είχαμε μείωση των νεκρών, αλλά τα ατυχήματα στα ύψη.

Πέρα από την ταχύτητα ποιο είναι το δεύτερο που φταίει;
Η πλημμελής φροντίδα του αυτοκινήτου. Το τελευταίο θανατηφόρο προήλθε από υπερβολική ταχύτητα που ανέπτυξε ο οδηγός και φθαρμένα λάστιχα. Χάθηκε ένας νέος άνθρωπος 45 ετών. Η συντήρηση του αυτοκινήτου είναι το νούμερο ένα. Κάθε δύο χρόνια τα λάστιχα χρειάζονται αλλαγή.

Ποιοι δρόμοι στη Ρόδο είναι οι πιο επικίνδυνοι;
Όλοι. Εξαρτάται από εσένα. Εκεί που μπορεί να τρακάρεις εσύ δεν θα τρακάρω εγώ. Επομένως, τρεις είναι οι αιτίες: o ανθρώπινος παράγοντας, ο δρόμος, η φροντίδα του αυτοκινήτου.

Είστε πολλά χρόνια στην οδική βοήθεια παρότι τόσο νέος, επιλέξατε τον ίδιο δρόμο με τον πατέρα σας!
Είμαι πολλά χρόνια, απ΄ όταν συνόδευα τον πατέρα μου τον Μουσταφά Σιέχ και τον καμάρωνα. Μ΄ άρεσε που προσέφερε τη βοήθειά του οποιαδήποτε ώρα της μέρας και της νύχτας, που πάντα έκανε παραπάνω απ΄ ό,τι κάνει μια οδική βοήθεια. Αυτός που θα τρακάρει όταν βλέπει εκείνη την ώρα μπροστά του τον άνθρωπο της οδικής βοήθειας, βλέπει το Θεό του. Κάνεις την προσφορά προς το συνάνθρωπο δουλειά σου και περνάς καλά γιατί μέσα σου είσαι καλά. Έχω αφήσει πολλές φορές τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, νύχτες, κι αργίες για να τρέξω.

Και τότε τι αντικρίζετε;
Αντικρίζεις τα πάντα. Από αυτοκτονία, μέχρι ένα μικρό γδαρσιματάκι.

Τι εννοείτε μέχρι αυτοκτονία, σε ποια περίπτωση αναφέρεστε;
Κάποιος είχε προετοιμάσει, με κάθε λεπτομέρεια την αυτοκτονία του, μέσα στο αυτοκίνητό του. Αυτοκτόνησε τον πήρανε και μετά εγώ έπρεπε να πάρω το αυτοκίνητο να το πάω στην Αστυνομία για έλεγχο, για τα περαιτέρω.

Είναι φορές που κινδυνεύσατε, κι εσείς ο ίδιος;
Είχε τουμπάρει αυτοκίνητο από υπερβολική ταχύτητα στο Τσαΐρι. Δεν το πλησίαζε κανείς από φόβο μην εκραγεί. Πήγα και τον έβγαλα γιατί δεν βλέπεις τη ζωή σου πια εκεί, βλέπεις να σώσεις τον άλλο. Ήξερα βέβαια εγώ και κάτι παραπάνω για αυτοκίνητα. Ο άνθρωπος ήτανε ζωντανός. Τον έβγαλα και έφυγα την ίδια στιγμή, ήτανε πια δουλειά άλλων. Δεν περίμενα ούτε να μου πουν μπράβο ούτε πώς τα κατάφερες. Η ψυχή μου εμένα ήταν καλά; Έχω μαζέψει και ανθρώπους μέσα απ΄ τη θάλασσα. Τρεις φορές έγινε αυτό στη στροφή της ΔΕΗ. Που είχαν αναπτύξει υπερβολική ταχύτητα.

Κληθήκατε ποτέ και αντικρίσατε δικούς σας ανθρώπους;
Ένα βράδυ κλήθηκα να πάω σ΄ ένα τροχαίο, κι είδα νεκρό μέσα στ΄ αυτοκίνητο τον κολλητό μου. Κι εγώ έπρεπε να προσπαθήσω, μαζί με τους ΕΚΑΒίτες να τον απεγκλωβίσουμε. Δεν περιγράφεται αυτό το συναίσθημα. Το ίδιο συνέβη και με μία κοπέλα που υπήρξε πολύ γνωστή μου.

Συνήθως φτάνετε πρώτος; Ακόμα και πριν το ασθενοφόρο, πριν την Αστυνομία;
Επειδή είμαι συνέχεια στο δρόμο συχνά με παίρνουν γνωστοί και συμβαίνει να φτάνω πρώτος.

Το πιο «εντυπωσιακό» που θυμάστε ποιο είναι;
Ήμουν πιτσιρικάς και πήγαινα μαζί με τον πατέρα μου. Μια φορά ένα αυτοκίνητο χτύπησε με τέτοια δύναμη πάνω σε ένα δέντρο που έγινε άμορφη μάζα και κόλλησε πάνω στο δέντρο. Ο οδηγός ήτανε ζωντανός, αλλά οι πόρτες είχανε συμπιεστεί τόσο πολύ που δεν υπήρχαν πόρτες για ν΄ ανοίξουν. Ο πατέρας μου τότε τράβηξε το αυτοκίνητο με το αυτοκίνητό μας, για να απελευθερωθεί από το δέντρο. Το θυμάμαι ακόμα.

Πότε ήταν που ψάχνατε ένα κομμένο ανθρώπινο μέλος;
Μια φορά ο τραυματισμένος οδηγός έχασε ένα μέλος του σώματός του. Δεν μπορούσαν να το βρουν πουθενά τριγύρω. Με τον πατέρα μου στήσαμε εκ νέου το ατύχημα στο μυαλό μας και βρήκαμε πού είχε εκτοξευτεί το κομμένο μέλος. Δεν είναι δουλειά μας βέβαια αυτό. Εμένα η δουλειά μου είναι να πάρω τ΄ αυτοκίνητο, κι έτσι ν΄ ανοίξει κι ο δρόμος. Δε γίνεται όμως, δεν το κάνει η συνείδησή μου.

Με τις μηχανές τι συμβαίνει;
Με μηχανές έχω δει πολλά. Είμαι κι εγώ μηχανόβιος. Αν δεν έχει κάποιος μηχανή δεν μπορεί να υπολογίσει ούτε την ταχύτητά της ούτε την απόσταση. Γι’ αυτό γίνονται τα πιο πολλά ατυχήματα.

Οι άντρες ή οι γυναίκες προκαλούν τα περισσότερα ατυχήματα;
Οι άντρες είναι νευρικοί οδηγοί, οι γυναίκες, χωρίς να θέλω να τις προσβάλω είναι άπειρες. Έχουν κι αυτές πολλά ατυχήματα, αλλά ευτυχώς όχι σοβαρά. Οι άντρες έχουν σοβαρά.

Οι πολύ ηλικιωμένοι; Υπάρχουν υπέργηροι στο τιμόνι που είναι δημόσιος κίνδυνος!
Προχθές 92χρονος τράκαρε και προκάλεσε ευτυχώς μόνο υλικές ζημιές. Στα 80 πρέπει να μην έχεις καν δίπλωμα. Κάνω έκκληση στις οικογένειες των ανθρώπων αυτών αφού υπάρχει κενό στο νόμο, να αναλάβουν να πείσουν τους ανθρώπους αυτούς να σταματήσουν να οδηγούν για το καλό το δικό τους και το δικό μας.

Τι λέτε στο τέλος μιας μέρας;
Ξυπνάς το πρωί και δεν ξέρεις τι θα δεις σήμερα. Αυτό σε παθιάζει με τη δουλειά. Αν η μέρα κλείσει χωρίς ατύχημα δοξάζω το Θεό όπως κι αν κλείσει η μέρα χωρίς τραυματία. Αλλιώς, άστα καλύτερα. Στην αρχή που βγήκα στη δουλειά για βδομάδες μετά από ένα θανατηφόρο, είχα το νεκρό μπροστά μου και δεν κοιμόμουνα.

Η χρήση κινητού είναι μεγάλος κίνδυνος;
Το κινητό είναι το χειρότερο. Είναι σαν αυτό το εργαλείο να το έχω ανακαλύψει εγώ και να λέω «πάρτε το, μιλήστε, για να έχω εγώ δουλειά»!

Τι θα λέγατε λοιπόν στους ανθρώπους, εσείς που σπεύδετε πρώτος στα δύσκολα;
Τα μάτια τους δεκατέσσερα, γιατί η ζωή είν’ ωραία. Αν ήταν να επιστρέψει ένας νεκρός, για μερικά λεπτά να μας πει πόσο τυχεροί είμαστε που εμείς ζούμε, θα ζούσαμε κάθε δευτερόλεπτο και θα το εκμεταλλευόμασταν!