«Ο Ωνάσης με τον Αλέξη μιλούσαν τούρκικα...»!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 6637 ΦΟΡΕΣ
Ο γιος του θρυλικού Αλέξη, Κώστας Κατσιμπράκης, μιλά για τη μεγάλη πορεία της ψαροταβέρνας που είναι μέρος της ιστορίας μας
Δεκαεπτά πρωθυπουργοί κρατών, οκτώ βασιλικές οικογένειες και η βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας, δώδεκα πρόεδροι Δημοκρατιών, διάσημοι συνθέτες, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, τραγουδιστές, ο Χατζηδάκις -ο άνθρωπος που δεν έβγαζε ποτέ φωτογραφίες, εδώ έβγαλε- ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κώστας Καραμανλής, η Μελίνα, η Αλίκη Βουγιουκλάκη και βέβαια ο Αριστοτέλης Ωνάσης, δύο φορές με την Κάλλας, μία με την πρώτη σύζυγό του, μία με την Τζάκι Κέννεντι Ωνάση όταν ήρθαν για γαμήλιο ταξίδι στη Ρόδο. Και βέβαια ο... Ουίστον Τσόρτσιλ... Τ
ι άλλο να θέλει κανείς από το μαγαζί του κι από τη ζωή του! Ο «Αλέξης» τους τίμησε και τον τίμησαν! Η θρυλική ψαροταβέρνα στην οδός Σωκράτους, που κλείνει 60 χρόνια λειτουργίας και αποτελεί μέρος της ιστορίας αυτού του τόπου.
Νομίζω, δεν ξαναμίλησε ποτέ γιατί μιλούν γι’ αυτόν οι διάσημοι πελάτες του και οι Ροδίτες που χρόνια τον στηρίζουν. Σήμερα όμως ο γιος του αείμνηστου Αλέξη, Κώστας Κατσιμπράκης, συμπυκνώνει μνήμες, δεκαετίες, επιτυχίες, και καταθέτει πληροφορίες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ιστορικές.
Στη θρυλική αυλή που όποιον ήθελες τον έβλεπες και στην πίσω την πριβέ, κλείστηκαν συμφωνίες εμπορικές, παρέλασαν γυναίκες πανέμορφες και μέχρι και που μιλάμε παρουσίες στο μητρώο συμπληρώνονται.
Εδώ ήσασταν πάντα στην Παλιά Πόλη, και την κάνατε κέντρο και σκοπό της ζωής σας! Εσείς ο Αλέξης, ο κατά κόσμον Κώστας Κατσιμπράκης!
Μεγάλωσα μεταξύ Αγίου Παντελεήμονα και Κόκκινης Πόρτας. Ήμουνα δύο χρονών όταν ο πατέρας μου, ο Αλέξης, μ΄ έφερε σ΄ αυτό το χώρο τον οποίο είχε κάνει μανάβικο. Μια παράγκα, ένας πάγκος, κι εκείνη την εποχή κουβαλούσε κηπευτικά απ΄ όλα τα χωριά. Η Ρόδος τότε ήταν αυτάρκης σ΄ αυτά τα προϊόντα. Μια ζυγαριά είχε και σακούλες χάρτινες. Ο πατέρας μου, Αλέξης Κατσιμπράκης, γεννήθηκε στη Σύμη και ήρθε 6 χρονών στη Ρόδο. Πριν τον πόλεμο ήταν τσαγκάρης μαζί με τον Μανόλη Ντινόρη, τον πατέρα του Στράτου. Ήταν πολύ καλοί φίλοι.
Πώς ήταν τότε η Σωκράτους, τι ατμόσφαιρα είχε;
Η Σωκράτους μετά τον πόλεμο είχε βοτσαλωτό κάτω, χοχλάκια τα λέμε. Είχε ραφτάδικα, γιατί είχε εισαγόμενα κασμίρια, κι άλλα καλά υφάσματα, είχε τσαγκαράδικα που έφτιαχναν χειροποίητα σκαρπίνια, με το βελονάκι και τον κέρινο τον σπάγκο, τα καλά τους τα παπούτσια τότε, κι έφτιαχναν και μπότες κι έρχονταν οι άνθρωποι από τα χωριά και τις αγόραζαν και τις φόραγαν για προφύλαξη. Είχε πολλά φίδια η Ρόδος στα χωράφια, κι έμπαιναν μέσα μόνο με τη μπότα. Υπήρχαν οι παπλωματάδες, που έφτιαχναν παπλώματα, έργα τέχνης και μαγαζιά με αργαλειούς που έφτιαχναν κουρελούδες, τα τότε χαλιά. Στη μέση της Σωκράτους ήταν τα πεταλάδικα που πετάλωναν τα άλογα, το μεταφορικό μέσο της εποχής όπως και τα μουλάρια. Έφτιαχναν και σαμάρια. Κι ήταν και τα καρβουνιάρικα, η πρώτη ύλη για τα μαγκάλια. Υπήρχαν μικρά καφενεία που έφτιαχναν τον ελληνικό καφέ στη φράκα, στη χόβολη από κάρβουνο. Το τούρκικο καφενείο ήταν από πριν τον πόλεμο εδώ, στο ίδιο σημείο. Μετά τον πόλεμο, όταν ενωθήκαμε με την Ελλάδα μας άφησαν ως προνόμιο τα αδασμολόγητα, για όλα τα είδη εισαγωγής, από τυριά και αλλαντικά μέχρι ξυραφάκια και καλτσόν για τις κυρίες. Έρχονταν από την Αθήνα οι κυρίες για ν΄ αγοράσουν καλτσόν από τη Ρόδο και βέβαια τα εισαγόμενα ουίσκι, τα υφάσματα και πολλά ακόμα. Η Παλιά Αγορά, μετά τον πόλεμο έγινε το εμπορικό κέντρο όπου κατέβαιναν Παρασκευή και Σάββατο από τα χωριά, για τα ψώνια τους. Και χρυσαφικά έπαιρναν για τους γάμους και τους αρραβώνες από χρυσαφάδικα που δημιούργησαν τα τοπία της Ρόδου και τα σύμβολά της, και τα έβαλαν πάνω σε βραχιόλια, και δαχτυλίδια… Στον πόλεμο βέβαια όταν οι Γερμανοί κυνηγούσαν τους Εγγλέζους και οι Εγγλέζοι τους Γερμανούς, οι βόμβες τους έπεφταν στην Παλιά Πόλη, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα όλες οι πλατείες να είναι ισοπεδωμένες, όπως η Οβριακή, η μετέπειτα Εβραίων Μαρτύρων και η πλατεία Αντωνίου Χαρίτου όπου είχε μία μικρή βιοτεχνία με μπαχάρια και την εκκλησία του Αγίου Νικολάου που είναι κι αυτή βομβαρδισμένη και φαίνεται μέχρι σήμερα.
Λίγοι ξέρουν ότι στην οδό Σωκράτους 18, ο Αλέξης άνοιξε πρώτα μανάβικο!
Ναι, μια παράγκα, ένα πάγκο έβαλε, μια ζυγαριά... Καλά πήγαινε. Ερχόταν ο Βαλσάμης, ο Αντωνιάδης, ο Ασπράκης, ο Βασίλης Καραγιάννης και παίρνανε τα λαχανικά τους. Είχε βγάλει όνομα. Εδώ μεγάλωσα. Το 1957 άρχισε ο Μιχάλης Πετρίδης, ο πιο δυναμικός δήμαρχος της Ρόδου, να πλακοστρώνει δρόμους της Παλιάς Πόλης. Ευτυχώς, αρχές της δεκαετίας του ΄60 υπήρχαν φωτισμένοι αρχαιολόγοι όπως ο Γρηγόρης Κωνσταντινόπουλος, κι ο Κόλλιας, που ανέτρεψαν τα σχέδια κάποιων ανεγκέφαλων πολεοδόμων, που ήθελαν να κάνουν πλατύς, μεγάλους δρόμους στην Παλιά Πόλη.
Πότε λοιπόν το ονομαστό μανάβικο έγινε ουζερί και τι κάνατε εσείς τότε;
Βοηθούσα τον πατέρα μου στο μανάβικο, ο οποίος όταν άρχισε να φτιάχνεται η Παλιά Πόλη, μετέτρεψε το μανάβικο σε ουζερί με μικρομεζέδες θαλασσινούς που ψάρευε ο ίδιος, με μία βάρκα που είχε. Η Ρόδος τότε είχε άφθονο ψάρι γύρω-γύρω και θαλασσινά, φούσκες, αχινούς και άφθονα χταπόδια τα οποία ο Αλέξης τα ψάρευε και τα φερνε στο μαγαζί που έγινε πια καφενείο, τα ριχνε πάνω στη φουφού που ήταν απομεινάρι μιας κασέλας που είχε μέσα πολεμοφόδια του πολέμου. Είχε μαζέψει σπασμένα κεραμιδάκια από την παραλία και την έντυσε γύρω-γύρω, κι έτσι όταν έβαζε τα κάρβουνα στη φωτιά, πύρωνε γρήγορα και ψηνόταν και το χταπόδι και τα μικρά ψαράκια, τα καβουράκια, οι πορφύρες, που ήταν το και το έδεσμα της εποχής.
Τότε ήταν που εμφανίστηκαν και οι πρώτοι τουρίστες;
Ήταν η εποχή το 1960 που ήρθαν οι πρώτοι από τη Γερμανία, από τη Βαυαρία συγκεκριμένα και έκαναν το δρομολόγιο Λουμπλιάνα Κροατίας-Πειραιάς,-Ρόδος, με το πρακτορείο που πρακτόρευε ο Μιχάλης Παπαθανάσης, με την εταιρεία του Ρώπα. Ο Παπαθανάσης, πατέρας της Λίτσας, ήταν πρωτεργάτης του τουρισμού. Έρχονταν οι νεαροί Γερμανοί, καλοντυμένοι, τους σέρβιρα τότε ούζο και ρετσίνα, το ούζο το αγαπούσαν πολύ… Ούτε πιρούνια είχαμε, ούτε μαχαίρια να κόψουμε το χταπόδι, ήταν κάτι αλουμινένια μαχαίρια που έσπαγαν κιόλας και τα πιάτα ήταν από γύψο. Εκείνη την εποχή τα δικά μας πουκάμισα και παντελόνια ήτανε τρυπημένα, κι άρχισα να τους ζηλεύω… Άνοιγαν τα πορτοφόλια τους, κι ήταν τα μάρκα μέσα… Και λέω «τι κάνω εγώ εδώ...», θα πάω στη Γερμανία. Πήγαινα κι έκανα μαθήματα Γερμανικών σ΄ έναν καθηγητή, τον Βουρά, παππού του Καραγιάννη του ορθοπεδικού. Έφυγα Νοέμβριο του 1961, είχα γνωρίσει στη Ρόδο μια οικογένεια, έμεινα στο σπίτι τους δύο χρόνια, ψιλοδούλεψα, έμαθα τη γλώσσα, άνοιξαν τα μάτια μου, γνώρισα εκεί και τη γυναίκα μου, τη Λίντα, δούλευε στο Υπουργείο Εσωτερικών, 52 χρόνια με την ίδια γυναίκα, είμαι τυχερός που τη γνώρισα. Γυρίσαμε μαζί, αποφασίσαμε να ‘ρθουμε να συνεχίσουμε το ουζερί του πατέρα μου. Το ανέλαβα μαζί με τον αδελφό μου το Γιάννη και την αδελφή μου τη Μαρίτσα.
Και ξεκίνησε η μεγάλη πορεία του «Αλέξη»! Πείτε μου για τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, τον Ωνάση... τους πελάτες σας;
Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο Ωνάσης ήρθαν εδώ σ΄ αυτό το σημείο, μ΄ ένα ταξί, τα παλιά της Ρόδου τα γκρίζα που ήταν Σεβρολετ ή Φορντ. Ο Ωνάσης, ήρθε και γαμήλιο ταξίδι με την Κένεντι, Νοέμβριο μήνα, έβρεχε και τότε ο πατέρας μου είχε ένα χταπόδι, πρωτοφανές στα χρονικά, γύρω στα πέντε κιλά και το χτυπούσα εγώ και μου ‘φυγε το χέρι και ο Αλέξης το ‘ψησε στα κάρβουνα. Η Τζάκι ήταν συγκρατημένη με το χταπόδι, σαν Αμερικάνα, δεν ήξερε. Είχε ομορφιά, αλλά ήταν γνήσια Αμερικάνα και μην ξεχνάτε ότι η Σωκράτους είχε γεμίσει από φωτογράφους και δημοσιογράφους που είχαν φτάσει απ΄ όλο τον κόσμο!
Η Μαρία Κάλλας πώς ήταν;
Η Κάλλας, ως Ελληνίδα είχε μια προσωπικότητα πληθωρική και φαινόταν ότι τον αγαπούσε τον Ωνάση. Ο Ωνάσης ήταν του ούζου, του χταποδιού και της ψητής προρφύρας, μικρά καβουράκια στα κάρβουνα και τέτοια. Δεν ήθελε πιρούνι. Του τα ‘κοβε ο Αλέξης μικρά κομμάτια και τα ‘τρωγε με το χέρι. Η Κάλλας, τον τάιζε και στο στόμα. Η Τζάκι ήταν πιο μαζεμένη. Την αγαπούσε ο Ωνάσης τη Ρόδο πάρα πολύ, γι’ αυτό έφτιαξε και το «Μίρα Μάρε» και το παραχώρησε στην αδελφή του, την Πατρονικόλα. Έφερε από το Κάπρι τα αυτοκίνητα τα μικρά που είχαν ψάθινα καθίσματα και κυκλοφορούσαν και στην Παλιά Πόλη ήταν κάτι ιδιαίτερο όταν εμείς εδώ είχαμε τα ταξί τα τεράστια, να κυκλοφορούν αυτά τα κομψά αυτοκινητάκια. Ήταν σαν έργα τέχνης μέσα στο δρόμο. Με τον πατέρα μου ο Ωνάσης μιλούσε τούρκικα. Μια φορά ο Ωνάσης ζήτησε το λογαριασμό. Ο πατέρας μου ρώτησε τη μητέρα μου που ήταν στην κουζίνα, τι να του χρεώσει. Εκείνη του είπε κάτι ελάχιστο, γυρνάει ο πατέρας μου στο τραπέζι του λέει «είναι δικά μου, δεν θα πληρώσεις...». Ξαφνιάστηκε ο Ωνάσης, τον κοίταξε μέσα στα μάτια. Την άλλη μέρα το πρωί ήρθε ο διευθυντής της Ολυμπιακής στη Ρόδο ο Τριανταφύλλου, μ΄ ένα φάκελο και του λέει «Αλέξη, τι έκανες στον Ωνάση χθες;...». Λέει ο πατέρας μου, «γιατί, δεν ευχαριστήθηκε...;». Του λέει «για άνοιξε το φάκελο...». Είχε μια δέσμη μέσα δώδεκα χιλιάρικα, πάρα πολλά τότε, και μ΄ αυτά τα λεφτά που του έστειλε ο Ωνάσης αγόρασε ο πατέρας μου το σπίτι στην Παλιά Πόλη. Ο επόμενος που μοιάζει στο φέρσιμο τον Ωνάση, είναι ο Κοντομηνάς. Πελάτης καλός, κάθε χρόνο φέρνει τα στελέχη του, έχει φέρει τον Τομ Χανκς, το Λαζόπουλο, τη Ντόρα, τον Καίσαρη, τη Μενεγάκη...
Με τον Ψινάκη όμως γέμισε κόσμο η Σωκράτους, για να τον δουν!
Ναι, είχε έρθει η Μαριάννα Λάτση με τον Ψινάκη και τον Κυρ, έμειναν μία νύχτα στη Ρόδο για να πάνε σε γάμο στο Μπόντρουμ, φίλου του γιου της Μαριάννας…
Για τον Ανδρέα Παπανδρέου τώρα να μου τα πείτε όλα!
Ο Ανδρέας ήταν άρχοντας. Ήταν λιτός στο φαγητό του. Λίγο ψάρι και του άρεσαν οι αχινοί. Το βράδυ που μαθεύτηκε ότι θα ρθει εδώ ο Ανδρέας, μαζεύτηκαν χιλιάδες άνθρωποι. Είδα ανθρώπους που είχα να τους δω χρόνια. Όταν αργότερα ήρθε στη Ρόδο με τη Δήμητρα Λιάνη, δεν ήρθαν στο μαγαζί. Ήρθε ο Κολ, ο Μιτεράν οι οποίοι έδειξαν την αντίδρασή τους για τη Λιάνη, και γι’ αυτό ο Ανδρέας δεν ήρθε μαζί τους. Η Μελίνα κι ο Γεννηματάς ήρθαν μαζί. Προσωπικότητες κι οι δυό, το βλεπες. Κάθισαν στην πίσω αυλή. Ο Μιτεράν ήταν πια μεγάλος, έβλεπες ότι ήταν βαριές οι κινήσεις του.
Ο Κασόγκι, ο πιο πλούσιος του κόσμου, ο δισεκατομμυριούχος Σαουδάραβας, κι αυτός πελάτης σας, κι οι Σεΐχηδες…
Ο Κασόγκι, ήρθε στη Ρόδο με τη θαλαμηγό του τη «Ναμπίλα», που είχε το όνομα της κόρης του, η γυναίκα του ήταν Ιταλίδα, από τις ωραιότερες γυναίκες που πέρασαν από την αυλή του «Αλέξη». Πέρασαν πανέμορφες γυναίκες, πέρασαν κοπέλες που πήραν τον τίτλο της Μις Κόσμος… Η γυναίκα του Κασόγκι, τα χρυσαφικά που φορούσε, ήρθαν οι γείτονες χρυσοχόοι και την είδαν και είπαν ότι έκαναν 5-6 εκατομμύρια. Ο επικεφαλής της προσωπικής του ασφάλειας, για να με πληρώσει άνοιξε τη βαλίτσα και φάνηκε η χαρτούρα, στοίβες τα δολάρια. Έχω δει τόσα πολλά από ανθρώπους πλούσιους που προτιμώ τους απλούς, οι οποίοι έρχονται για να γιορτάσουν κάτι, γενέθλια, επέτειο, την εισαγωγή του παιδιού τους στο πανεπιστήμιο, τους πελάτες μου τους Ροδίτες, χρόνια… Έφευγαν οι πετρελεάδες και την άλλη μέρα μου έστελναν με τους σωματοφύλακές τους ό,τι μπορείς να φανταστείς. Ένας βράδυ του Νοέμβρη, ψιλόβρεχε, μέσα είχα γεμάτα δυό-τρία τραπέζια, φτάνει ένα ταξί βγαίνει ένας άντρας της προσωπικής ασφάλειας του Τζεμαγιέλ, του προέδρου του Λιβάνου, απ΄ αυτούς που οδηγούν από αυτοκίνητο, μέχρι τανκ, μέχρι ελικόπτερο… Με τον πρόεδρο του Λιβάνου είχα γνωριστεί πια ήταν φίλος μου, μου ‘φερε δώρα του, κι ένα άλλο βράδυ γέμισε η Σωκράτους αυτοκίνητα που αναβόσβηναν και βγήκε ο ίδιος ο πρόεδρος, με φίλησε κι έφυγε, κάπου πήγαινε, με μέσο σταθμό τη Ρόδο. Κάθε Πάσχα η Ρόδος βούλιαζε από Λιβανέζους, κάνανε Πάσχα στη Ρόδο. Και ηθοποιοί του Χόλυγουντ που έρχονταν για να γυρίσουν ταινίες… Ο Τέλης Σαβάλας, έτρωγε στην καθισιά του μισό κιλό σκόρδα, με ρετσίνα. Είχε μια πανέμορφη γυναίκα δίπλα του, του λέω «και η γυναίκα...;», μου λέει «δεν πειράζει... τρώει κι αυτή...». Οι Pink Floyd, ο Χατζηδάκις, ο Θεοδωράκης, ο Γκιουλ της Τουρκίας είναι φίλος μου...
Ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος πότε σας ήρθε τελευταία φορά;
Το 2011 με την Άννα- Μαρία, τον Παύλο, το Νικόλαο, τη Μαρί Σαντάλ... Άλλη φορά μου ήρθαν και οι γονείς της Μαρί Σαντάλ. Τον Κωνσταντίνο τον είχα διοικητή στο Μεγάλο Πεύκο. Έτρωγε στη Λέσχη Αξιωματικών που υπηρετούσα ως μάγειρας. Μιλούσαμε για εκείνες τις εποχές, με θυμόταν.
Κι η Βουγιουκλάκη ερχόταν σ΄ εσάς!
Ήρθε και με τον Παπαμιχαήλ και μόνη της. Της άρεσε να τρώει αχινομακαρονάδα. Τρεις φορές ήρθε, ήτανε λαμπερή και ανοιχτός άνθρωπος. Ένα βράδυ μου λέει «Κώστα, έλα να πάμε στο Ιζαμπέλλα, που με κάλεσαν...». Πήγα, τι έγινε για εκείνην, δεν λέγεται, χαμός.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τι έτρωγε όταν ερχόταν;
Ερχόταν στη Ρόδο να παίξει γκολφ, ερχόταν κι εδώ. Συναγρίδα με χόρτα ήταν το αγαπημένο του.
Ο Σημίτης;
Μαύρα μακαρόνια με σουπιά.
Ο Κώστας Μητσοτάκης σας ερχόταν επίσης!
Ερχόταν με το Νώντα Σουλούνια. Μπαρμπούνια ζητούσε, μεζέδες, μύδια, στρείδια…
Ωραία ζωή ζήσατε!
Δόξα σοι ο Θεός. Το 2001 αγοράσαμε και το ακίνητο όπου ανοίξαμε το «Αλέξης 4 Εποχές». Έχω τρεις κόρες, πέντε εγγόνια, ο πρώτος μου εγγονός ο Αλέξης ανέλαβε τώρα τον «Αλέξη» της Σωκράτους, έχει σπουδαίες σπουδές στη μαγειρική. Αλέξης, τέταρτη γενιά. Έχω προσωπικό που είναι μαζί μου 25 χρόνια, ο Γιώργος ο Τσαούσης… Με τίμησε η Ακαδημία Οικονομικών Επιστημών της Ρώμης, οι απόγονοι των Ιπποτών του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Μάλτας, με χρυσό αγαλματίδιο, για τις καλές προσφορές μου. Έχουμε τιμηθεί δύο φορές με χρυσό σκούφο… Δεν έχω παράπονο.
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
