Πολύ κακόγουστο αστείο ότι ενδέχεται να κλείσει η Δημόσια Βιβλιοθήκη!

Rodiaki NewsRoom

Του Κώστα Ε. Σκανδαλίδη

"Ό,τι ξέρω στη ζωή μου νομίζω ότι το έμαθα από τα βιβλία."
[Ζαν Πολ Σαρτρ]

Ποιος αλήθεια σήμερα μπορεί να αμφισβητήσει πως το βιβλίο αποτελεί αστείρευτη πηγή γνώσης;
Και για ποιον άνθρωπο επίσης το βιβλίο δεν είναι ένα εργαλείο δουλειάς, μια πυξίδα που καθοδηγεί και οξύνει την κριτική του σκέψη;
Το βιβλίο, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να το υποβαθμίζουν, σίγουρα είναι μια αξιόπιστη πηγή της γνώσης που αποκτά ο άνθρωπος στη διάρκεια της ζωής του. Ο Κικέρωνας συνήθιζε να λέει πως αν έχεις έναν κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται.

Εμείς λοιπόν εδώ στη Ρόδο ευτυχήσαμε να έχουμε μια Δημόσια Βιβλιοθήκη, που αδιαμφισβήτητα, χρόνια τώρα, υπηρετεί την ελληνική γραμματεία και όχι μόνον κατά τρόπο αξιοζήλευτο και μοναδικό. Προσωπικά γνωρίζω ως παλιό μέλος της Εφορευτικής Επιτροπής και μπορώ να το εκφράσω μετά λόγου γνώσεως και με παρρησία ότι τα πολλά τελευταία χρόνια κατά τα οποία τη Βιβλιοθήκη διηύθυνε ο Αντώνης Αγγελής, όχι μόνον εμπλουτίστηκε και ψηφιοποίησε τα πολύτιμα αρχεία του τοπικού τύπου, αναδιατάχτηκε, επεκτάθηκε και στάθηκε στα πόδια της, αλλά κατάφερε να γίνει η γνωσιακή πηγή φοιτητών, μελετητών, μαθητών, φιλαναγνωστών και η μοναδική βιβλιογραφική καταφυγή όλων όσων επιθυμούν να αντλήσουν πληροφοριακή υλικό είτε για εμπλουτισμό των γνώσεών τους είτε για να καλύψουν τις συγγραφικές τους ανάγκες.

Είναι αλήθεια, πως όταν πληροφορήθηκα από τον τοπικό τύπο ότι κινδυνεύει να κλείσει η Δημόσια Βιβλιοθήκη, αρχικά πίστεψα πως μάλλον πρόκειται για κακόγουστο αστείο. Όμως τα πράγματα δεν φαίνεται να ήταν έτσι. Και ντρέπομαι, γιατί φτάσαμε στο σημείο να λέμε ότι υπάρχει ενδεχόμενο να αναστείλει τη λειτουργία της. Είναι τουλάχιστον ασέβεια όχι μόνον απέναντι στον πολιτισμό ενός νησιού, όπως η Ρόδος, αλλά και απέναντι στον άνθρωπο που έδωσε ολόκληρη τη ζωή του για να την αναδείξει σε πολιτισμικό κόσμημα της περιοχής μας. Μαζί με τον Αντώνη πάλεψαν κι άλλοι συνάδελφοί του, όπως η Ειρήνη Νικολή, κάποιοι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί, αλλά ακόμα και η αείμνηστη Κατερίνα, η παλιά καθαρίστρια, η τωρινή η Σέβα, κι ακόμα οι άνθρωποι της Εφορευτικής Επιτροπής που η εκάστοτε κυβέρνηση διορίζει μέσω του υπουργείου Παιδείας.

Και εδώ οφείλω να υποστηρίξω πως ακόμα κι αυτοί οι διορισμένοι των Εφορευτικών Επιτροπών πάσχισαν άπαντες μαζί με το ελάχιστο προσωπικό να συνεισφέρουν μέσα από την κρατική δυσκαμψία και τη μιζέρια να την κρατήσουν όρθια και περήφανη.
Θεωρώ κακόγουστο αστείο να παρατείνεται αυτή η ασάφεια "θα κλείσει ή δεν θα κλείσει η Δημόσια Βιβλιοθήκη", "θα προσπαθήσουμε", "ενημερώσαμε το υπουργείο", και προπαντός "φταίει η Βιβλιοθήκη που δεν ζήτησε ενίσχυση από το υπουργείο". Ιδιαίτερα το τελευταίο είναι και άκρως προσβλητικό για την κοινή νοημοσύνη, και κυρίως για όσους πασχίζουν και δίνουν το είναι τους γι' αυτήν.

Η άμεση στελέχωση της Δημόσιας Βιβλιοθήκης δεν είναι επαιτεία, αλλά απαίτηση και επιταγή εδώ και τώρα να συντελεστεί χωρίς περιστροφές και μετατόπιση ευθυνών. Είναι στο χέρι του υπουργείου σήμερα κιόλας να δώσει λύση πριν είναι πολύ αργά. Και οι ανθρώπινες αντοχές στο προσωπικό της Βιβλιοθήκης (διευθυντή και καθαρίστριας) έχουν όρια.

Ευελπιστώ ότι υπάρχουν ευήκοα ώτα τόσο στο κλεινόν άστυ, όσο και στους Δωδεκανήσιους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους, πριν είναι αργά για ένα πνευματικό μόχθο δεκαετιών ολόκληρων από ανθρώπους που θυσίασαν τον εαυτό τους για να σταθεί στα πόδια της ένα κόσμημα των ελληνικών γραμμάτων, η Δημόσια Βιβλιοθήκη με τους χιλιάδες αναγνώστες σε καθημερινή βάση.