Αθάνατες ιστορίες του Μεσοπολέμου: Ο Τάσος Χαραλάμπης απευθύνεται στους απεσταλμένους των διεθνών Μέσων
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 484 ΦΟΡΕΣ
Ο τραγικός θάνατος του βασιλιά Γαζή και η διαδοχή…
Παρουσίαση Κώστας Τσαλαχούρης
Ο «Εθνικός Κήρυξ» της Νέας Υόρκης, στο φύλλο του, στις 29 Μαΐου 1936, αρχίζει τη μακροσκελή ανταπόκρισή του(1) από την Αθήνα, με το όνειρο, ότι «εφ’ όσον τα παραμύθια της Χαλιμάς πραγματοποιήθηκαν μεταξύ Ρόδου, Αθηνών και Βαγδάτης και μια νέα Σαχραζάτ, του 1936, ενσαρκώθηκε στην πριγκίπισσα Αλζά, γιατί να μη συμβούν όλα, όσα συνέβησαν χθες στο κοσμοπολιτικό ξενοδοχείο «Ατλαντίκ», της οδού Σταδίου;
Ένα φιλμ(2) από χαραυγής μέχρι βαθείας νυκτός, εκτυλίσσεται εις την πόρτα του, εις τα σαλόνια του εις τα διαμερίσματά του.
Εις τον δρόμον γαβριούν(3)οι συμπαθείς φωτορεπόρτερς, εις τους διαδρόμους αγωνιούν οι συντάκται των εφημερίδων, εγχώριοι και ξένοι, Αμερικανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, και πάσης εν γένει φυλής, χώρας, έθνους, βασιλείας ή δημοκρατίας.
Εις τις σκάλες διαγκωνίζονται διπλωμάται, πρόξενοι αστυνομικοί, και δικαστικοί και εις τα ιδιαίτερα διαμερίσματα-1200 δραχμές την ημέρα παρακαλούμεν-του απαχθέντος ζεύγους, άλλοτε μικραί φωναί άλλοτε ήχοι συρτοί, μακρόσυρτοι, τρυφεροί…ανατριχιαστικοί(4) διά τους ενεδρεύοντας που έχουν φαντασίαν!..
Ό,τι φαντασθήτε συμβαίνει εκεί μέσα εις τα δύο συνεχόμενα διαμερίσματα, όπου η τέως επίδοξος βασίλισσα του Ιράκ και νυν κυρία Αναστασία του Αναστασίου Χαραλάμπους παραμένει. Και γιατί όχι;
Ο συμπαθέστατος νουνός και κουμπάρος του ζεύγους ιατρός κ. Καράκαλος(5)-ο μόνος που εισέρχεται ελεύθερα εις τα άδυτα των αδύτων και ο παράκλητος των δημοσιογράφων-διαθρύττει(6) την φαντασίαν των ενεδρευόντων(7).
-Θέλω, κύριοι, να σας διευκολύνω. Αλλά είναι αδύνατον ν’ αποσπάσω τον ένα από την αγκαλιά του άλλου. Έτσι η φαντασία εργάζεται και οι Αμερικανοί συνάδελφοι, τηλεγραφούν χιλίας το λεπτόν λέξεις, εις τας εφημερίδας των δια το νέον αυτό παραμύθι των χιλίων και μιάς νυκτών.
Αλλά το ζήτημα είναι δι’ όλους πώς θα επιτευχθεί μία συνέντευξις με την πριγκίπισσαν και τον κύριον Αναστάσιον ή Τάσσον. Μια φωτογραφία του επί τέλους, δυο του λεξούλες. Γιατί δεν είναι μόνον το παρόν, είναι τι θα συμβή και εις το μέλλον. Χίλια πράγματα λέγονται περί αυτού από τους «καλώς πληροφορημένους».
Ενδέχεται αύριον-ο Ύψιστος ας φυλάη τον άνθρωπο από τέτοιο κακό-να πεθάνη αιφνιδίως ο νεαρός βασιλεύς του Ιράκ. Ζούμε την περίοδον των αιφνιδίων θανάτων. Και τότε η κυρία Αναστασία Χαραλάμπους θα έπρεπε ως μεγαλειτέρα γόνος της βασιλικής οικογενείας των Φεϋζάλ να κληθή εις τον θρόνον…».
Κάνουμε μια μικρή παρένθεση για να αναφέρουμε ό,τι κατέγραψε παραπάνω η πένα του συντάκτη, επεσυνέβησαν στην πραγματικότητα.
Ο νεαρός βασιλιάς Γαζή, στις 4 Απριλίου 1939, σκοτώθηκε, οδηγώντας το σπορ αμάξι του, πέφτοντας με δαιμονιώδη ταχύτητα σε φανοστάτη. Τον διαδέχεται αμέσως ο υιός του Φεϋζάλ ο Β΄ σε ηλικία μόλις 4 χρόνων(8).
Για την Ιστορία είναι ο νεότερος βασιλιάς στον κόσμο. Για τη διαδοχή της Αζζά δεν γίνεται λόγος. Από τις 27 Μαΐου 1936, ημέρα που βαπτίστηκε χριστιανή Ορθόδοξη και παντρεύτηκε τον αγαπημένο της, έπαψε να υπάρχει για όλους. Ήταν η άπιστη. Δεν αναφέρεται πουθενά. Στη βιογραφία της μητέρας της, βασίλισσας του Ιράκ και Συρίας, αναγράφεται ότι γεννήθηκε το 1906 και χρονολογία τέλους, το έτος 1936. Τα μετά, είναι για όλους άγνωστα(;). Δεν γράφεται τίποτε.
Ο Φεϋζάλ Β΄ δολοφονήθηκε ύστερα από στρατιωτικό πραξικόπημα στις 14 Ιουλίου 1958. Με το θάνατο του αδελφού της Γαζή, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την Αζζά. Ακριβώς τότε αρχίζουν οι διεκδικήσεις. Εμφανίζονται πολλοί συμβουλάτορες και άλλοι. Η Ρόδος είναι μακριά από τα κέντρα αποφάσεων. Η πρωτεύουσα Ρώμη, την εξυπηρετεί… Εκεί θα διαδραματιστούν τα πάντα. Αλλά είμαστε ακόμη στην αρχή, στιγμές που η όλη ιστορία είναι μελίρρυτη, συγκλονιστική.
Το κείμενο του «Εθνικού Κήρυκα» της Νέας Υόρκης, συνεχίζει:
«…Τότε και ο Τάσσος μας, από την Ρόδο, θα κληθή να συμβασιλεύση; Λέγεται ακόμη, ότι οι φανατικοί Μουσουλμάνοι της Βασσόρας, της Βαγδάτης και της Μοσούλης, ενδέχεται να διοργανώσουν αποστολήν για να ξεκάμουν την πριγκίπισσα που απηρνήθη τόσον παταγωδώς την θρησκείαν του Προφήτου και ενυμφεύθη έναν άπιστον θνητόν. Φόβους περί αυτού άλλως τε εξεδήλωσε και το ίδιον το ζεύγος και δι’ αυτό φίλοι και πατριώται του ευτυχούς Τάσσου, περιτριγυρίζουν εις το ξενοδοχείον διά να περιφρουρήσουν την ζωήν αυτού και της Αζζά.
Δι’ όλα αυτά, και προ παντός, διά το αδηφάγον αναγνωστικόν κοινόν, οι δημοσιογράφοι και οι φωτορεπόρτερς, σκαρφίζονται χίλια δυό σχέδια. Το επικρατέστερον και πλέον εφαρμοσθέν από Αμερικανούς δημοσιογράφους ήτο να ενοικιάσουν δωμάτια εις το Ξενοδοχείον «Ατλάντικ», ελπίζοντες τοιουτοτρόπως να επιτύχουν κάποιαν στιγμιαίαν συνάντησιν εις τους διαδρόμους. Μάταιος κόπος. Διότι η διεύθυνσις του ξενοδοχείου δεν ενοικιάζει εις κανένα δωμάτια εις αυτό πάτωμα. Έτσι ματαιούται και το σχέδιον ενός Αμερικανού ανταποκριτού να…τρυπήση τον τοίχο, εν ανάγκη, δια να παρακολουθήση τα έργα του κυρίου Χαραλάμπους. Εις μάτην τα τρυπάνια και τα κατσαβίδια που είχε κλείση μέσα στην βαλίτσα του.
»Η ταράτσα επίσης του γειτονικού μεγάρου, όπου τα γραφεία της «Ακροπόλεως», μετράται προς όλα της τα πλάτη και μήκη. Λόγος γίνεται να τοποθετηθή μια σανίδα προς το παράθυρον της αυλής ενός διαμερίσματος πίσω από τις κουρτίνες του οποίου διαγράφεται ένα τρυφερόν σύμπλεγμα. Αλλά είναι εκείνο άραγε; Και αν είναι εκείνο και αιφνιδίως κατελάμβανε το αράπικο αίμα την πριγκηπέσσα και το ρωμαίικο τον Τάσσο και τουμπάριζε την σανίδα προς το κενόν;
»Ποιος ήτο διατεθειμένος να κάμη αυτό το σάλτο μορτάλε επειδή η εξωτική κόρη της Βαγδάτης, έκαμε το τρυφερόν πήδημα εις Ρόδον;
»Κανείς δεν έχει τόσην όρεξιν. Αλλά ο καλός κ. Καράκαλος από της Ρόδο, περισσότερα γνωρίζων περί δημοσιογραφικής ανάγκης, καταναλίσκει όλην του την επίδρασιν εις τον κουμπάρον του, να δεχθή τους δημοσιογράφους. Δεν εστράφη βέβαια ο Ευφράτης ποταμός, όπως άλλοτε εις την χώραν της πριγκιπέσσας, αλλά αναποδογυρίστηκε ο…Αθηναϊκός ουρανός. Ήτο ήλιος χαρά Θεού και… αιφνιδίως ήρχισε να βρέχη!
»Οπωσδήποτε ο ρωμιός σύζυγος της υψηλής συμβίας του Αζζά, ενεφανίσθη. Καλοκαμωμένος, καλοβαλμένος, εις το άψογον μπλε κουστούμι, φιλομειδής, αλλά και οργίλος έναντι ημών των κοινών θνητών(9)!
Κατεδέχθη να ομιλήση προς τους δημοσιογράφους, διότι του είπαν ότι είναι και αυτό εις τον ρόλον των υψηλών προσωπικοτήτων.
»Διότι από πρωίας, ο τέως καμαριέρης του «Ξενοδοχείου των Ρόδων», της Ρόδου είχεν αρχίση να εξασκήται εις τους υψηλούς αυτού ρόλους.
Προεχείρισε ένα συμπατριώτην του εις ιδιαίτερον γραμματέα, κατένειμε την δύναμιν των σωματοφυλάκων του και εμφανισθείς είπερ ποτε γλυκύς και ωραίος, περί την μεσημβρίαν μέσα σε μια ολομέταξη «ρομπ ντε σαμπρ», μιάν στιγμήν εις την πόρτα του δωματίου του, εζήτησε την αλληλογραφίαν του. Προς μεγίστην έκπληξιν δεν είχε κανένα γράμμα.
»Αλλ’ ενεφανίσθη όπως είπαμε την 6ην μ.μ. Είναι ωραιότερος από ό,τι αι πρώται πληροφορίαι τον έφεραν. Υψηλός μάλλον, καλοδεμένος, σχεδόν στρογγυλοπρόσωπος. Έχει μάτια μαύρα και ζωηρότατα, εκφραστικά. Ολίγον μαύρα μαλλιά με χωρίστρα αριστερά, του πλαισιώνουν το ευρύ μέτωπον. Είναι μοντέρνα ξυρισμένος, δίχως δηλαδή μουστάκι, αλλ’ η όλη του παράστασις είναι παράστασις καθαρόαιμου ρωμιού.
»Περιπατά επίσης και φέρεται ρωμαίικα, καμαρωτά και λεβέντικα.
»Περίληψις διαφωτιστική δια το τρυφερόν φύλον. Είναι ο τύπος που αρέσει, γενικώτερον εις τας σημερινάς απογόνους της Εύας και υπό την προϋπόθεσιν αυτήν, η θερμή και κάπως κακάσχημη Αζζά, δεν βγαίνει πολύ ζημιωμένη.
»Και ιδού τώρα τι λέγει:
»Αρχίζει πρώτον τας ανακοινώσεις του με κάποιο τρακ, αλλά και με οργήν. Κυττάζει πότε τα λουστρίνια παπούτσια του, ή σιάζει την γκρίζα γραβάτα του.
»Και αρχίζει λέγων με συμπαθητικώς τρέμουσαν φωνήν:
-Τι να σας πω; Σεις γράψατε τόσα πράγματα που εγώ δεν τάξερα.
-Φταίτε σεις, του παρατηρεί ένας Αμερικανός, που δεν ηθέλατε να μας δεχθήτε.
»Απαντά ως να επρόκειτο περί τρίτων προσώπων:
-Τι να σας έλεγα; Αγαπιόντουσαν, εκλέφθησαν και παντρεύθηκαν.
ΑΥΡΙΟ: Η συνέντευξη συνεχίζεται…
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
